Februari Schrikkelmaand

De maand februari is niet erg koud, maar wel erg nat. Het begint redelijk rustig, met een bezoek aan Friesland. Op 1 februari gaan wij naar het Modelspoormuseum in Sneek, een leuk museum in het oude stationsgebouw van Sneek. Arnold heeft onlangs zijn oude treintje weer van de virtuele zolder afgehaald en opgezet. Hij wil zich op het modeltreinengebeuren storten en dit is een mooie manier om wat inspiratie op te doen. Er staan hier modellen in diverse maten. Modelspoorbanen heb je in verscheidene maten die gaan van G tot ZZ. Arnold heeft H0 (half 0) dat is de meest voorkomende maat. Maar in het museum staan ook veel grotere treintjes, bijvoorbeeld die van Appie Baantjer, de schrijver van veel krimi's met in de hoofdrol inspecteur De Cock. Hij liet na zijn dood een prachtige baan na aan het museum, compleet met 'crime scene' naast het spoor.
Er zijn schitterende diorama's te bewonderen, al of niet met

rijdende treintjes. Zo is er een baan van de bosbouw in de States, een drieluik met een landschap in drie verschillende perioden (19e eeuw, 1930 en 1980), een blik op oud Rotterdam met trammetje en nog veel meer. Een zeer grote baan heeft zelfs lichteffecten, gaat van nacht naar dag en heeft ook onweer! Ik kijk mijn ogen uit! Arnold heeft nog veel werk te verzetten, wil hij hieraan tippen! Onwaarschijnlijk hoeveel uren in dit soort projecten is gaan zitten. Ik neem mijn pet er diep voor af.
Voorafgaand aan dit uitje zijn wij even in Leeuwarden aangegaan bij Outdoor winkel Bever. Ik moet uit op nieuwe wandelschoenen, want degene die ik in Texas gekocht heb, zitten absoluut niet lekker. Ik heb iedere keer blaren als ik ze ook maar een uurtje aan heb. Een mailtje naar de

klantenservice van het merk HiTech helpt niet. De garantie is verlopen, er is niets dat zij kunnen (en willen) doen. Dus moet ik uit op een nieuw paar. Bij Bever zijn ze zeer klantvriendelijk. Ik leg uit wat het probleem is en dat ik moeilijke, want brede, voeten heb. Ik mag de schoenen altijd weer terugbrengen als ze problemen opleveren. Een geruststellende gedachte, want dit soort echte leren wandelschoenen is niet goedkoop. Ik kies uiteindelijk voor een paar Meindl schoenen, een vertrouwd merk waar ik eerder een paar schoenen van had, die het minstens 20 jaar hebben volgehouden. Ze kosten wel 250 euro!
Zondagmiddag rijden wij weer naar huis en maandagochtend rijd ik alleen weer noordwaarts, naar Eelde. Niet het meest efficiënte, maar wij hadden Puck bij ons en dan kan ik Arnold niet zomaar op de trein zetten! Tania en Laurence zijn nog steeds op zoek naar meubels op Marktplaats en Tania belt mij dinsdag op dat zij een leuk bureautje heeft gezien. Het staat alleen wel in Oosterhesselen, in de buurt van Emmen! Ze wil het kastje graag voor haar verjaardag hebben, dus strijk ik mijn hand over mijn hart en rijd op woensdagmiddag langs Oosterhesselen om het bureautje bij ene Pascal op te halen. Het is een prachtig huis in de velden, met wijds uitzicht. Pascal helpt het bureautje achterin tillen en dan gaat het naar Den Bosch toe. Ik zou toch al langs Den Bosch omdat Tania en Laurence onze auto weer een dag willen lenen om dingen te verslepen. Donderdagmiddag komt Tania de auto weer terugbrengen. Wij nemen hartgrondig afscheid, want op zaterdag vertrekken zij en Laurence voor bijna 4 weken naar Thailand en Maleisië.
Vrijdag gaan wij even op bezoek bij Anne en Maria want Anne is donderdag geopereerd aan een meniscus. Zij zouden aanvankelijk vrijdag bij ons nasi goreng komen eten maar dat moet even worden uitgesteld. Anne loopt trouwens kwiek rond en heeft geen pijn, maar hij wil nog niet op bezoek. Hij wil ook niet met ons naar de bioscoop want zondag draait er een natuurfilm in de Cacaofabriek. Dus gaan wij zondagmiddag samen naar 'Het Groene Woud', een schitterende film van een Brabantse natuurfilmer. De zaal zit vol, want het is een première en je kunt na afloop vragen stellen aan de filmer. Zeer de moeite waard.
Vanuit Bangkok bereiken ons opgetogen berichten: de kinderen zijn goed aangekomen en verblijven een paar dagen bij Daniël, oude schoolvriend die daar woont met zijn vriendin, waarna zij zich zullen aansluiten bij een groepsreis door Thailand. Tania viert haar verjaardag ditmaal in Thailand, en ons rest niets

anders dan samen haar verjaardag te vieren middels een etentje bij een Franse bistro in Nuenen, Olio. Het is een leuke tent, maar op een donderdagavond is het niet echt druk. Bovendien is het natuurlijk de avond voor Valentijnsdag, dus veel mensen zullen hun kruit droog willen houden. Het eten is prima, maar de gastvrouw is wat erg aanwezig, en omdat er maar een paar tafeltjes bezet zijn, is dat extra hinderlijk. Ze staat om de haverklap naast ons tafeltje!
Deze week stormt het fors. Er zijn windstoten van wel 120 km per uur. De schade overal ten lande is aanzienlijk.
Zaterdagochtend hebben wij net ons ontbijt achter de kiezen als er gebeld wordt. Arnold neemt de telefoon op. Het is de politie Den Bosch. Of wij een dochter hebben die op de Anjervallei 45 woont. Ja, dat klopt. Of wij dan kunnen komen want er is ingebroken en het huis staat open! Wij schrikken ons een hoedje, kleden ons snel aan en zijn een uur later in Den Bosch. De wijkagent is weer weg, maar heeft de achterdeur dicht gedaan. Door de storm is de schutting achter in de tuin omgevallen. De buurman heeft een briefje in de deur gedaan om te zeggen dat hij de schutting overeind had gezet en met tiewraps aan de palen had vastgemaakt. Maar de dief heeft de tiewraps doorgesneden en kon dus zo de achtertuin in. Daarna is de dief via het raampje boven de keukendeur naar binnengekomen, een opmerkelijk feit, aangezien het maar een centimeter of 40 hoog is! En dan heb je het uitzetstaafje ook nog in je buik zitten. Hij (of zij) heeft daarna de hele boel overhoop gehaald: iedere kast, elk laatje of deurtje staat open en veel is op de grond gegooid. Het is een enorme chaos en voor ons is het onmogelijk te zien wat er weg is. Want er staan ook nog veel verhuisdozen en niet duidelijk is wat er niet

opgeruimd was en wat er nu overhoop gehaald is. De dief is daarna via de keukendeur naar buiten gewandeld en heeft de (reserve)sleutel gewoon in het slot laten zitten.
Arnold gaat wat materiaal halen om het raampje dicht te timmeren, en ik ga bij de buurman langs om hem te bedanken voor het omhoog zetten van de schutting. Jammer genoeg hebben de kinderen hem niet op de hoogte gebracht van hun reisplannen, dus toen hij gisteravond gerommel hoorde dacht hij dat zij weer terug waren van een skitrip. Want hij had wel opgemerkt dat hun auto niet voor de deur stond sinds een paar dagen! Helaas, anders had hij de politie kunnen bellen. Ook de buurvrouw aan de andere kant had iets gezien: er brandde gisteravond licht, terwijl ook zij opgemerkt had dat de auto weg was. Pas toen zij vanmorgen zag dat de keukendeur wagenwijd open stond, belde zij de politie.
Om 12 uur komt er een rechercheur van de Technische Recherche oftewel de Forensische Dienst. Er is een voetstap achter bij de schutting aangetroffen door de wijkagent en de rechercheur komt er foto's van maken. Ze nemen het uiterst serieus op, omdat iemand het huis binnengedrongen is. De forensische expert neemt verfsporen op bij het achterraampje en doet ze in een plastic zakje. Als er dan iemand gearresteerd wordt met zulke verfsporen op zijn gereedschap, kunnen zij hem linken aan deze inbraak! Het is leuk om een expert zo aan het werk te zien. Ik spot ook een voetstap in de tuin, maar die blijkt helaas al oud!
Binnen blijken ook voetsporen te staan met dezelfde print als buiten. Die worden met een soort plakband 'gelicht'. Hierna gaat Arnold aan de gang met het raampje. Ook zet hij de schutting weer rechtop en installeren wij tijdschakelaars om de lampen aan en uit te laten gaan, want die waren er nog niet. Alles om herhaling te voorkomen.
Intussen heb ik de ouders van Laurence ingelicht en die zijn natuurlijk ook geshockeerd. Wij besluiten de kinderen toch maar op de hoogte te stellen, want wij kunnen de laptop van Laurence nergens zien en als die gestolen is, moet hij wellicht zijn werk ook inlichten.
Dus zondag bellen wij met Thailand. De kids zijn uiteraard verdrietig en in shock, maar zij hebben nog twee weken om daar over heen te komen en genieten gelukkig gewoon door.
Bij thuiskomst wacht hun echter een grote klus, want wij hebben niets opgeruimd. Dat moeten zij zelf doen om te kunnen vaststellen wat er precies is verdwenen!
Om alle ellende te kunnen vergeten, gaan wij zondagmiddag weer naar de bios: ditmaal naar de grote winnaar van de laatste Oscar uitreiking, de Koreaanse inzending 'Parasite'. Het is een uiterst merkwaardige rolprent, die echter wel lang blijft hangen en niet ontdaan is van humor. De stortvloed aan prijzen (Beste buitenlandse film, beste regie, beste scenario, beste film) is naar onze mening terecht!
De week erna is Arnold jarig. Aangezien de kinderen nog steeds

op vakantie zijn, gaan wij samen uit eten in Eindhoven. Wij hebben nl. op zijn verjaardag zelf een concert gepland in Muziekgebouw Eindhoven. Het is vreselijk slecht weer en gewapend met plu lopen wij vanaf de parkeergarage naar de Kleine Berg waar restaurant Le Cozy zich bevind, een kleine Franse bistro. Als wij om half 6 binnenkomen, is het er nog uitgestorven maar dat verandert al snel. Het eten is erg goed en de bediening gezellig. Als wij om half 8 naar buiten willen, stortbakt het echt en wij krijgen van de restaurateur een achtergelaten paraplu mee, zodat wij er allebei een hebben!
Het concert is van het Russisch Staats Symfonie Orkest met als gast violist Nemanja Radulovic. Dat blijkt een ware wizard op de viool in het vioolconcert in D majeur (opus 35) van Tsjaikovski. Wij genieten met volle teugen. Ook twee stukken van de ons onbekende Ljadov (een in Rusland zeer bekende componist die vele volkssprookjes getoonzet heeft) zijn schitterend (Het betoverende meer en Kikimora). Daarna volgt de Vuurvogel Suite van Stravinsky. Als toegift spelen ze vrolijke Russische volksmuziek en de hele zaal klapt mee. Geweldig.
Wij zijn pas na elven thuis, en dan moet Arnold nog zijn cadeautjes uitpakken. Van Dad krijgt hij een boek over de Vrijmetselarij, van Puck

een kattenkleurboek. En verder nog wat kleinigheden, waaronder een kleine legpuzzel om samen te leggen!
Ik had van alles gebakken voor de traktatie op de zaak: een carrot cake met walnoten en moskovietjes met rozijnen voor in Eindhoven, een appeltaart met spijs de week erna voor in Turnhout!
De volgende avond zijn wij bij Lavínia en Vincent uitgenodigd voor het diner. Zoals gebruikelijk is het een lichte chaos bij hen en is het eten nog lang niet klaar als wij om half 7 voor de deur staan. Er komt bij hen altijd van alles tussen. Bovendien zoekt Lavínia altijd zeer bewerkelijke en tijdrovende recepten uit. Maar dan heb je ook wat. Tegen achten zitten wij aan een uitgebreide vegetarische maaltijd met verrukkelijke onderdelen, die ik nu allemaal vergeten ben;). Wij discussiëren heerlijk over kunst en cultuur en het is laat als wij weer thuis zijn.
Zondag komen Anne en Maria eindelijk voor de nasi goreng maaltijd die uitgesteld was. Zij hebben een cadeautje voor Arnold bij zich: een prachtig huisje voor zijn treinentafel! Wij borrelen gezellig bij de open haard en gaan daarna aan tafel,

waar de gasten de nasi goreng veel eer aan doen. Maria heeft een verrukkelijke mangopudding gemaakt als dessert. Die is voor herhaling vatbaar!
Dit weekend is buurvrouw Trina met man Eddie en haar vier zonen een weekendje naar Barcelona, om daar een voetbalwedstrijd bij te wonen. Het is een trip waar zij al maanden naar uitgekeken hebben en die zij al in oktober geboekt hebben. Helaas wordt op het laatste moment de wedstrijd verzet van zondag naar zaterdag! Daarom moeten zij alles omboeken, tegen hoge kosten. Anders missen zij de wedstrijd! De nieuwe vlucht komt slecht uit: ze vertrekken vanuit Amsterdam maar komen terug in Eindhoven. Hun auto staat dan dus in Amsterdam! Trina heeft mij gevraagd om op konijn Lief Oortje te passen en hun huis in de gaten te houden. Als ik hoor van hun perikelen, bied ik aan om Trina en de knullen op Eindhoven op te halen, terwijl Eddie naar Amsterdam reist per trein, om de auto op te halen. Trina wil er niet van weten, maar geeft uiteindelijk toestemming dat ik haar kom ophalen op station Brandevoort. Aldus geschiedt. De knullen moeten met zijn vieren even achterin, de koffers passen precies en ik heb een zak krentenbollen meegenomen, want het is inmiddels half 2 en ze

zullen wel uitgehongerd zijn! Dat klopt! Trina loopt over van dankbaarheid en komt een paar dagen later met een cadeautje uit Barcelona (een theemok en een boodschappentas) en een heel lief briefje. Wij hebben tijdens hun afwezigheid het dak van het konijnenhok moeten vastspijkeren omdat er tijdens harde wind het golfplatendak was afgewaaid.
De 26e is ook nog apart omdat er 's morgens sneeuw ligt! Dat hebben wij nog niet gezien deze 'winter'! Het blijft niet lang liggen, maar toch!
Arnold maakt 's ochtends vroeg een hele serie foto's van de sprookjesachtige tuin. De azalea staat n.b. al in bloei vanwege het zachte weer van de laatste tijd.
's Avonds appt Yvonne, mijn hulp, dat zij niet op donderdagmorgen kan komen zoals afgesproken, maar wel donderdagmiddag. Als zij echter donderdagochtend om 10 uur appt dat zij ook niet 's middags kan komen, en ik alles zelf moet doen, is voor mij de maat vol. Het is niet de eerste keer dat zij mij laat zitten en ik ben boos! Ik bel mijn buurvrouw Sylvia, die op het punt staat te verhuizen. Haar hulp ziet er wel brood in om bij mij te werken, aangezien Sylvia naar een flat gaat en minder hulp nodig heeft. Dat komt goed uit!
Als ik een week later Yvonne bel met het slechte nieuws, is zij slechts opgelucht: het werk werd haar teveel aangezien zij tegenwoordig ook buitenshuis werkt. Zo komt alles op zijn pootjes terecht. Ik vond het een moeilijke beslissing om iemand te 'ontslaan' aangezien ik Yvonne als persoon graag mag.
Donderdagavond gaan wij naar de Cacaofabriek, naar de Franse film Les Misérables. Het heeft niets van doen met de roman van Victor Hugo, maar wel met de banlieus van Parijs. Een nieuwe politie agent komt in een team te werken in de ruwste wijken van Parijs en krijgt daar te maken met geweld, zowel van politiezijde als van de bewoners, discriminatie, een ontvoerde leeuwenwelp en nog veel meer. Vrijdagmorgen staat om half 11 Eelco, onze huisbaas, op de stoep. Hij is weer eens in Nederland en wij hadden afgesproken wat zaken door te spreken. Hij heeft twee van zijn oudere kinderen bij zich, zonder dat van tevoren te melden, want zo is hij wel! Ik schenk koffie en thee en dan lopen wij naar de badkamer want hij wil door een ander bedrijf een offerte laten uitbrengen voor een renovatie van de badkamer. Hij vond B&B te duur en komt nu aan met Sanidump. De naam alleen al! Om half 12 staan twee heren van de Sanidump voor de deur en die meten alles op en bekijken de mogelijkheden. Ik ben blij als iedereen weer opgehoepeld is, want ik zie heel weinig in een partiële make-over. Wij eten snel een broodje en rijden dan naar Friesland. Dat was nl. ons plan voor dit weekend. Wij hebben er net de badkamer boven laten renoveren en zijn dus heel benieuwd. Bram staat al voor de deur als ik nog niet eens boven ben geweest! Ik ga dus snel even kijken. Het ziet er schitterend uit! De douche heeft een nieuwe deur: twee deurtjes die beide kanten op kunnen klappen. Er is een zwevend toilet geïnstalleerd en ook een nieuw wastafelmeubel met twee schuiflades en een verlichte spiegel erboven. Alles net zoals beneden. Puik!
Wij zijn zeer tevreden. Zaterdag gaan wij bij Dad langs. Arnold installeert daar een nieuw folierekje en lampen en dan nemen wij Dad mee naar Lotus voor een goed Chinees maal. Zo komt februari prima aan zijn eind.