Parijs dag 3

Wij staan om 8 uur op. Arnold heeft niet goed geslapen helaas. Hij vond het te warm met de ramen dicht. Ik maak foto's van de straat onder ons. Het is vandaag wat heiig. Wij ontbijten in het hotel. Dat heeft een heel leuke ontbijtzaal in de catacomben onderin. Er is van alles: kleine croissants, pains aux raisins, pains au chocolat, eieren, yoghurt, zelfs kaas! Je krijgt wel waar voor je geld (10 euro p.p.!) Als wij weer naar de kamer terug willen, blijkt de lift stuk. Die is gestrand op de 6e etage! Wij moeten dus klimmen!!

Om half 10 staan wij op straat en pakken wij de métro naar het Louvre. De reden voor onze trip naar Parijs was de tentoonstelling met werken van Leonardo da Vinci die tot eind februari in het Louvre is. Wij hebben een timeslot moeten kopen om de tentoonstelling te bezichtigen. Keurig om 10 uur staan wij bij security. Je moet eerst gescand worden voor je de entreehal onder de piramide in mag. Wij stoppen de jassen in een kluisje in de entreehal waar het wemelt van de mensen. Om half 11 is onze timeslot en keurig op tijd stappen wij de tentoonstelling binnen. Hier hangen talloze schetsen van Leonardo da Vinci die hij maakte voor de (weinige) schilderijen die hij maakte. Leonardo da Vinci werd op 15 april 1452 geboren in Vinci, vlakbij Florence. Hij is een van de belangrijkste figuren uit de Italiaanse Renaissance. Hij woonde tijdens zijn jeugd in Florence en werd leerling van de

beeldhouwer Andrea del Verocchio. De tentoonstelling opent met een groot beeld van deze man: Christus en de Ongelovige Thomas. Christus toont Thomas zijn wonden. De manier waarop del Verocchio beweging weergaf was een grote inspiratie voor da Vinci. De schilderkunst in die tijd oogt vaak zeer eendimensionaal. De weergegeven figuren zijn 'plat', en ogen als wassen beelden. Er is geen schaduw of beweging. Dat is wat Leonardo probeerde te veranderen. Hij schilderde niet heel veel en veranderde veel aan zijn werken. Hij werkte wel 10 jaar aan de Mona Lisa. Op de tentoonstelling hangen vele 'réflectographies infrarouges' : ' Infraroodreflectografie is een onderzoekstechniek op basis van infrarood licht die toelaat koolstoflagen die verborgen zijn door erover geschilderde verflagen zichtbaar te maken zonder het onderzochte object te beschadigen.' (Wikipedia). Zo kun je zien wat er onder de

verschillende lagen verf verstopt zit.
Leonardo da Vinci woonde van 1482 tot 1500 in Milaan, waar hij de Madonna in de Grot schilderde en het Laatste Avondmaal. Weer terug in Florence schilderde hij Sint Anna en de Slag van Anghiari. Hij reisde weer terug naar Milaan, bleef daar nogmaals een aantal jaren om vervolgens naar Rome te gaan. Daar bleef hij van 1513 tot 1515 waarop de koning van Frankrijk, François Ier hem uitnodigde. Hij woonde gedurende zijn laatste jaren in een huis vlak naast het Château d'Amboise en stierf in de armen van de Franse koning. Wij bezochten ooit zijn huis in Amboise, dat is nu een museum vooral gewijd aan zijn uitvindingen.
De tentoonstelling is zeer populair en er is een massa bezoekers. Ondanks de timeslot methode is het veel en veel te

druk. Je kunt nauwelijks tussen de mensen door. De schetsen zijn vaak klein, zodat je er dichtbij moet staan om iets te zien. Verder is de volgorde niet chronologisch. Je krijgt een boekje met de beschrijving van de werken maar die hangen niet allemaal in de goede volgorde. Sommige werken zijn ook nooit geleverd, misschien uit privé verzamelingen of zo. Andere werken zijn alweer teruggetrokken, omdat de eigenaar het werk niet 4 maanden wilde missen! Dit maakt dat het rommelig en chaotisch over komt. De tentoonstelling bestaat voor een groot deel uit voorstudies, schetsen. De afdeling 'Science' is helemaal erg: er staan vitrines met boeken en tekeningen waar je tussendoor moet lopen, de ene rij de ene kant op en de andere rij de andere kant. De vitrines staan nogal dicht op elkaar dus het is net een worsteling. Ik ben na

een uur al bekaf en sla de vitrines maar over. Aan de wand in die zaal hangt een 'Laatste Avondmaal' naar het beroemde schilderij van Da Vinci maar geschilderd door Marco d'Oggiono ergens tussen 1506 en 1509, dus tijdens het leven van Leonardo. Het beroemde Laatste Avondmaal werd door Leonardo geschilderd in 1497, in de eetzaal van het klooster van Santa Maria delle Grazie in Milaan, in opdracht van Ludovicus Sforza de Moor , Hertog van Milaan. Hij schilderde het met olieverf op de muren, waardoor de schildering helaas niet lang goed bleef.

Op voorgaande pagina's:
- De Heilige Maagd met kind (Madonna Benois): de Heilige Maagd overhandigt Jezus een kruisvormige bloem als symbool voor zijn lot. Jezus ontvangt die met een serieus gelaat terwijl Maria hem vol blijdschap aanmoedigt, omdat zij weet dat zijn dood het welzijn van de mensheid aankondigt.
-Schets van jonge vrouw met eenhoorn. Volgens de legende kon een eenhoorn, symbool der kuisheid, slecht door een maagd benaderd worden.
- Heilige Maagd met kind (Madonna Lansdowne). Er bestaan twee versies van dit portret, de ander heet Madonna Buccleuch en is van een Schotse hertog. Dit portret heet ook wel de Maagd met de Haspel. Jezus grijpt naar de kruisvormige haspel waarmee Maria de wol spint.
-Ernaast een reflectografie van dit schilderij. Het schilderij werd in de ateliers van Leonardo geschilderd, waar delen door leerlingen werden ingevuld.
Volgende pagina:
-Het Laatste Avondmaal door Marco d'Oggiono
- schets van Leonardo met ontwerp van een kathedraal
Volgende pagina:
- Leda met zwaan. Dit schilderij komt uit het atelier van Leonardo, maar is waarschijnlijk geschilderd door een leerling naar een schets van Leonardo.
- Sint Anna, de Maagd en het kindje Jezus spelend met een lam. Aan dit schilderij werkte Leonardo tot zijn dood, steeds weer iets perfectionerend: de houding van de figuren, hun kapsel of kleding. Het schilderij lijkt het moment te verbeelden waarop Maria met een glimlach en vol melancholie, de toekomstige dood van haar Zoon accepteert.
- de Salvator Mundi. Dit schilderij is geschilderd door een leerling van Leonardo onder leiding van de meester. Er is lapis lazuli gebruikt in de mantel, dat is zeer dure kleurstof,

net als Leonardo die zelf gebruikte.
- portret van Leonardo da Vinci, waarschijnlijk getekend door Francesco Melzi, een van zijn discipelen. Hij gaf Leonardo weer als een filosoof uit de Oudheid.

Wij zijn nogal moe na dit alles en zijgen neer bij een Starbucks op etage -1 van de grote hal voor sandwiches en koffie. Het is half 1 en wij bespreken onze strategie voor de rest van de middag. Er is een tentoonstelling over het Louvre als paleis en daar willen wij wel heen.
Op etage -1 is een uitleg met animatie over het ontstaan van het Louvre. Het begon als fort in 1190. Philippe Auguste liet stadsmuren bouwen rondom Parijs en ter verdediging liet hij aan de oevers van de Seine een fort bouwen. Dat bestond uit een vierkant plein met daaromheen muren met torens op elke hoek. Op de binnenplaats stond een wachttoren en nog wat gebouwen. Het fort heette toen al het Louvre!
In 1364 begon architect Raymond de Temple met de transformatie van het oude fort in een koninklijk verblijf. Koning Karel V had hem opdracht gegeven tot het bouwen van enkele appartementen met grote ramen en een majestueuze spiraalvormige trap. Er werd een tuin aangelegd en de vertrekken werden rijk gedecoreerd met beelden en wandtapijten. Na de dood van Karel VI werd er lange tijd niets meer aan het kasteel gedaan. Dat veranderde in 1527, toen François I zich in Parijs wilde vestigen. Onder zijn bewind wordt de wachttoren afgebroken en komen er nieuwe gebouwen bij in de stijl van de Renaissance. Dit plan werd verder uitgevoerd door Henri II. In de 16e eeuw was het Louvre lange tijd een mix van oude en nieuwe gebouwen. Ook

was het plan ontstaan om het Louvre te verbinden met het nabij gelegen Tuileries paleis. Karel IX begon in 1566 met de bouw van de Petite Galerie. Deze kleine vleugel moest het startpunt worden van een ellenlange corridor langs de oever van de Seine die de paleizen met elkaar zou verbinden. Deze corridor werd uiteindelijk de Grande Galerie, gebouwd tussen 1595 en 1610.
Onder Lodewijk de 13e wordt nog een vleugel aangebouwd en wordt het Klokpaviljoen (Pavillon de l'Horloge) toegevoegd. Maar Lodewijk de 14e verhuist naar Versailles dus wordt er bijna een eeuw niets gebouwd. De Zonnekoning geeft echter wel toestemming om in het Louvre twee Académies te vestigen (Académie de Peintures et Sculptures en de Académie de Belles Lettres). Er worden dan al tentoonstellingen in het paleis georganiseerd. Na de Franse Revolutie wordt het echt een

museum, in 1793. Er worden schilderijen van de (uit hun status ontzette) aristocratie en het koningshuis getoond. In de 19e eeuw woont Napoléon III nog een tijdje in een nieuw aangebouwde vleugel van het paleis maar ook toen al was het deels een museum met o.a. Egyptische oudheden onder leiding van François Champollion (degene die de hiërogliefen ontcijferde).
In 1981 besluit de Franse president Mitterand dat het Louvre zijn positie als museum moet versterken en hij geeft de Chinese architect Pei de opdracht om de ingang van het museum te verfraaien. De glazen piramide wordt in 1989 ingewijd!
Wij lopen vervolgens een groot deel van het Louvre door en bekijken het ditmaal niet als museum, maar als paleis. Op etage -1 loop je zowaar nog door de oude slotgracht van het fort! Die hebben ze helemaal uitgegraven! Het is een waar doolhof waar je doorheen loopt. De op de bovenste verdiepingen gelegen, rijk gedecoreerde zalen met schitterende muur- en plafondschilderingen zijn een bezienswaardigheid op zich! De daarin tentoongestelde Egyptologische artefacten lijken gebukt te gaan onder de opulentie van hun omgeving. Wij lopen ook langs de Mona Lisa, maar daar is het net Disneyland. Er staan bordjes met 'vanaf hier 10 minuten' en er

staan zeker 100 man voor. Wij laten haar dus maar links liggen en lopen verder, naar de vleugel waar Napoléon III verbleef.
Charles Louis Napoléon Bonaparte was president van de Franse Republiek van 1848 tot 1852. Toen hij zich wilde laten herkiezen omdat hij zijn programma wilde afmaken, weigerde het parlement dit. Daarop voerde hij een staatsgreep uit en liet hij zich tot keizer uitroepen. Als Napoleon III keizer van Frankrijk heerste hij van 1852 tot 1870. Lodewijk Napoleon, zoals hij ook werd genoemd, was een neef (oomzegger) van Napoleon I. Hij liet de zgn. Richelieu vleugel aan het Louvre aanbouwen en verbleef daar met zijn vrouw Eugénie, een Spaanse gravin, en zijn zoontje. De appartementen zijn geheel gerestaureerd. Alle meubels zijn uitgevoerd in bordeauxrood fluweel. De eetzaal is schitterend met grote kroonluchters. Er is ook een kleine eethoek met plaats voor 4 personen, waar de

keizerlijke familie 'entre nous' kon dineren. Een wandschildering geeft uitzicht op een fraaie tuin.
Om half 4 gaan wij zoetjes aan richting uitgang. We brengen een bezoek aan de uitgebreide museumshop en kopen een koelkastmagneet, een boek over poezen in Parijs en een DIY pakket om een baguette te bakken voor Tania! Via de ondergrondse mall van het Louvre, waar allemaal zeer dure winkels zitten en waar ook de ondersteboven hangende kleine piramide zich bevindt, lopen wij naar de métro. Halverwege de reis stapt een bedelaar in die in keurig Frans zich verontschuldigt voor het ongemak en een verhaal doet vol tegenslag en ellende. Als hij om geld vraagt, vertrekt niemand een spier. Later blijkt dat dit vaak voorkomt, soms zijn de bedelaars dronken, soms niet. De Parijzenaars zijn aan deze

nieuwe manier van bedelen schijnbaar al gewend. De bedelaars zitten in ieder geval droog en redelijk warm!
Om half 5 zijn wij weer terug in het hotel. De lift is nog steeds stuk of liever gezegd weer! De reparateur is net weg, maar als je op het knopje drukt gebeurt er niets. De receptionist is van slag af en biedt ons een kop thee aan. Maar wij aanvaarden de klimtocht naar de vijfde etage met de moed der wanhoop. Een kopje thee op onze kamer doet wonderen.
Om half 7 gaan wij richting het Ile St. Louis, naar ons restaurant van vanavond: L'Ilôt Vache. Het is een schitterend tentje met prachtige 17e eeuwse balken. Er zijn maar een stuk of tien tafeltjes en het is nog niet druk, maar goed, wij zijn vroeg. Het is net 7 uur. Wij bestellen een Ricard en bestuderen het menu. Wij zitten voor het raam en opeens zie ik paarden lopen. Die blijken van de bereden politie, die een processie

begeleiden. Een hele rij koorknapen met kaarsen, vooraf gegaan door een priester en gevolgd door een hele rij gelovigen lopen door de straat. Allen voorzien van kaarsen, omhuld door een kapje tegen de wind. Ze zingen het Ave Maria. Prachtig gezicht!
Arnold neemt Gravad Lax met salade, ik kies de Terrine du Chef. Daarna neemt Arnold de Souris d'Agneau met Gratin Dauphinois, en ik ga voor de Poulet met thijm/rozemarijnsaus en zoete aardappelpuree. Daarna krijgen wij een kaasplateau en als dessert delen wij samen een Tarte Tatin. Een tisane erbij voor de goede spijsvertering. Het smaakt verrukkelijk. Ik ga even naar de keuken om de koks de hand te schudden. Het zijn allemaal pikzwarte mannen en ze verstaan hun vak!!
Wij doen wat boodschappen bij een Carrefour Express tegenover het restaurant. Kopen blikjes cassoulet en pakjes tisane. Wij kijken even binnen bij de Sergeant Recruteur, een restaurant dat in dezelfde straat zit en waar ik in de zeventiger jaren met Aukje at. Het was toen al chique, maar nu is het nog veel chiquer (en duur: een menu dégustation inclusief wijn kost 190 euro per persoon!!). Ze hebben net een Michelin ster gekregen!!
Wij rijden met de métro naar huis, waar helaas de lift nog steeds 'en panne' is. Dus dat wordt weer klimmen! Ik heb last van mijn linkervoet dus het is niet leuk.
Er is net een hele groep jongeren aangekomen in het hotel en het blijft nog lang onrustig en rumoerig op de gang. Arnold moet in zijn pijama om stilte vragen: 'Silence, s'il vous plaît!!'.