Parijs dag 2

Om kwart over negen staan wij op. Wij doen vandaag rustig aan. Wij hebben goed geslapen hoewel wij het raam dichtgehouden hebben vanwege het lawaai van het verkeer.Er is ook nog een metrolijn bovengronds vlakbij! Ik heb sinds gisteravond last van mijn darmen en drink dus slechts een kop thee met een Snelle Jelle. Om half 11 staan wij buiten. Arnold haalt bij de Boulangerie op de hoek een pain au chocolat en dan lopen wij de straat uit. Vandaag is het weer demonstratie dag in Parijs. Wij waren net zo blij dat de métros weer normaal reden, maar niet vandaag! Wij lopen een tijdje achter een aantal mensen met spandoeken aan, die duidelijk op weg zijn naar een demonstratie. Het valt ons op dat veel boulevards afgesloten zijn: het is zeer rustig op straat, omdat auto's hier niet kunnen komen. In veel straten staan politie auto's, ME en brandweer opgesteld. De sfeer is wat onwerkelijk vind ik. Zwaarbewapende kerels en stralende zonneschijn! Gelukkig hebben wij geen last van het een en veel voordeel van het andere.
Vandaag maken wij een wandeling langs de passages van Parijs. In de 19e eeuw werden in Parijs rond de Grands Boulevards allerlei passages en galeries aangelegd die het winkelend publiek moesten beschermen tegen de modder en het vuil door het verkeer veroorzaakt. Jarenlang werden deze shopping malls avant la lettre verwaarloosd maar de laatste jaren

worden ze weer opgeknapt en vormen ze een oase van rust. Van de 100 passages zijn er nog een stuk of 20 over. De winkeltjes zijn in handen van particuliere eigenaren en verkopen van alles van postzegels tot wandelstokken, van poppenhuizen tot Haute Couture.
Wij beginnen bij de Passage Brady. Die zit in Little India met allerlei exotische winkels en restaurantjes. Ook ons hotel zit in Little India, in de Rue du Faubourg St. Denis zijn allemaal winkels met sari's en Maharadja kostuums voor de heren, rinkelarmbanden, rijke stoffen en onbekende groenten!
De Passage Brady is wat vervallen maar als wij buiten komen, staan wij weer in de Rue du Faubourg St. Denis en aan het eind daarvan staat de Porte St. Denis, een vroegere stadspoort die in de tijd van Lodewijk XIV omgebouwd werd tot triomfboog ter ere van de overwinningen van de Roi Soleil. Wij lopen langs

een schitterende bioscoop zo te zien uit de twintiger jaren, de Rex. Slaan dan weer ergens een straat in en vinden de Passage Verdeau. In deze passage uit 1847 zit een winkel met antieke camera's en een boekenantiquariaat genaamd Farfouille. Bij een boekenstalletje koopt Arnold een boek over poezen voor mij. Even later zien wij een echte poes rondlopen, die wel aangehaald wil worden. Zij lijkt als twee druppels water op Puck, inclusief de flap! Bij een winkeltje met souvenirs koop ik een ovenwant van Parijs voor Trina, die dit weekend op ons huis past.
In de Passage Jouffroy uit 1846 is een wandelstokken winkel. En een winkeltje waar je alles voor je poppenhuis kunt kopen, geweldig!! Een wereld in het klein. Ook is er een hotelletje (Hotel Chopin) en een mooie interieurwinkel.
De Passage des Panoramas is de oudste (uit 1799) maar niet de

mooiste. Emile Zola schreef erover in zijn roman Nana. Vlakbij de Jardins du Palais Royal (die vandaag ook afgesloten zijn vanwege de sociale onrust), lunchen wij bij een Pain Quotidien. Zij hebben biologisch desembrood en heerlijke soepen. Ik kies voor een tartine (sandwich) met Emmentaler en ham en Arnold neemt een kop uiensoep. Hoe Frans wil je het hebben! Wij zitten een uurtje bij te komen in het rustige tentje. Het is zeer vredig, met klassieke muziek op de achtergrond en lekker eten. Als wij weer voldoende aangesterkt zijn, lopen wij in de galerijen van de Jardins waar schitterende boetieks zitten met bijvoorbeeld tweedehands Chanel en Dior. Ook een winkeltje met tweedehands medailles en eretekenen voor militairen, burgemeesters, politici etc. zowel Frans als buitenlands, volledig illegaal volgens Arnold. Er zit ook een zaakje van

Manolo Blahnik, de schoenengod.
Wij lopen langs het Louvre naar de Galerie Vero-Dodat, zeer chique. De Galerie is vernoemd naar twee varkensslagers, die de galerie hebben opgezet in 1824. Het is twee uur geweest als wij de Galerie uit komen en ik vind dat wij wel genoeg passages gezien hebben voor een dag. Ik stel voor om naar de Eglise St. Sulpice te gaan. Wij zijn vlakbij de vroegere Hallen, de grote versmarkt van Parijs, die in de 70er jaren in een park werd omgebouwd. Wij kunnen daar de métro pakken. Het is niet abnormaal druk in de métro en er komt meteen een trein aanrijden. De St. Sulpice is bekend van de Da Vinci Code van Dan Brown. Wij hebben de verfilming net nog bekeken en zijn benieuwd naar de kerk. Het is de een na grootste kerk van Parijs waarvan 1 toren niet is afgebouwd omdat de Franse Revolutie toen uitbrak.

We lopen door de kerk en zien de zgn. Gnomon, een meridiaan die in 1743 getrokken werd om het exacte uur vast te stellen o.a. om de datum van Pasen te berekenen. Dit Gnomon, gemarkeerd door een obelisk in de hoek van de kerk, speelt een rol in de Da Vinci Code.
Er is een mis gaande en het kleine orgel speelt. De kerk heeft ook een kolossaal orgel uit 1781 maar dat wordt helaas niet gebruikt.
Als wij de kerk uitkomen, zie ik een leuk tassenzaakje. Ze hebben uitverkoop;) Ik koop een leuke handtas met een rood/zwarte schotse ruit.
Dan nemen wij de métro weer. Dat is althans het idee, maar de trein blijkt propvol. Het is half 4 maar de spits lijkt begonnen. Sardientjes zijn er heilig bij. Wij wachten op de volgende trein,

die is iets minder druk maar bij het station erna stapt een hele horde in. Ik kan nauwelijks adem krijgen. Wij stappen uit bij het Gare du Nord en lopen de laatste 10 minuten naar ons Parijse home. Thee en even de beentjes omhoog. De mijne hebben zich goed gehouden vandaag ;)
Om half 7 gaan wij de koude nacht in en wandelen wij naar ons restaurant van vanavond: de Auberge Pyrenées Cévennes. Dat is ongeveer een half uur lopen. Wij lopen een tijdje langs een kanaal dat vroeger gebruikt werd om verse producten via aken naar Parijs te brengen. Om even na zevenen zijn wij bij het restaurant. Wij waren hier ook met Gail en Matt en net als toen zijn wij nu de eersten. De keukenploeg zit nog aan tafel. De serveerster met het hoge stemmetje is er ook nog steeds. Wij nemen een Ricard vooraf en pluizen het menu uit.
Ik kies voor Oeuf à la Mayonaise vooraf, Arnold neemt de Terrine de campagne. Die zijn allebei verrukkelijk. Ik stuur appjes naar Gail!
Wij vervolgen met een dorade voor mij (poisson du jour) en Blanquette de Veau voor Arnold. Die had ik vorige keer. Mijn dorade oftewel zeebrasem wordt geserveerd met gegrilde witlof. Zalig.

Wij ronden af met een kaasbordje met verrukkelijke kazen. Achter ons zit een hele groep Amerikaanse studenten die gaan studeren in Charleston!
Voor een goede spijsvertering wandelen wij ook weer terug. Dat is net zo snel als de métro. Om kwart voor tien zijn wij weer 'thuis'. Tisane en bed!