Een beetje gay, is best okay

Drie keer raden wie dit stukje tekst heeft geschreven...

Onze laatste stop in Azië is Thailand, waar we 2 maanden geleden alleen nog maar Bangkok van hadden gezien. Rond een uur of zeven in de avond vliegen we in het kleinste vliegtuig ooit gebouwd, althans dat vermoeden had ik, vanuit Myanmar, Mandalay naar Chiang Mai, Thailand. Hoe prachtig we Myanmar ook vonden, keken we er allebei ook wel weer erg naar uit om van het toch iets meer convenient Thailand te genieten. Een bus die niet eens in de vier dagen rijdt maar vier keer per uur, mensen die toch een beetje Engels spreken, wifi dat naast het geven van de bekende streepjes rechtsbovenin je scherm je ook daadwerkelijk nog met iets verbindt, koffie die niet smaakt naar poep vermengd met water en met een beetje mazzel ook nog een douche met warm water. Zou het?
Aangekomen op Chiang Mai Airport merkten we al snel waar we waren; de eerste 5 taxichauffeurs die we tegenkwamen probeerden ons elf keer de normale prijs te laten betalen en afdingen was no way, die wachten met een glimlach geduldig op de volgende toerist die dit wél zou betalen. Het halve vliegveld omgelopen belandden we uiteindelijk met 4 personen, 7 tassen en even zoveel lichaamsdelen uit de tuctuc (jazeker) balancerend in het wagentje dat ons naar het centrum zou brengen.

Aangekomen in ons hotel hebben we direct de kraan open gedraaid en toen hier warm water uit bleek te komen, besloten we dit direct nog even te vieren met een klein drankje. We waren wat moe van de reis, dus spraken al hardop uit dat we de eerste de beste barkruk zouden gaan verwarmen. Hé, we zijn weer in Thailand, dus na een kleine 50 meter zagen we al een café dat er gezellig uitzag met het bord "tonight 10 pm cabaret show" erop. 'Hoe laat is het?' 'Kwart voor tien.' Leek als meant to be. We liepen de volle tent binnen en zagen aan de bar nog 2 krukken vrij - linea recta liepen we er op af. Maar er was iets vreemds, we wisten nog niet wat precies wat, maar het onderbuikje voorspelde niet veel goeds. Voor we gingen zitten keken we dan ook eens goed om ons heen en het viel ons op dat er 99% mannen aanwezig waren. Zouden we een hoerentent naar binnen zijn gelopen? We durfden nog niet te gaan zitten. Een groep van 6 mensen keek naar dit 'zullen we gaan zitten of maken dat we wegkomen'-ritueel; en het was overduidelijk dat ze probeerden te verdoezelen dat ze er van genoten dat we geen idee hadden waar we terecht waren gekomen. 'Wat denk je, sexclub?' zei ik tegen Claire, 'Tja, geen idee, nog 10 minuten en we weten het.' True, we gingen zitten en bestelden 2 gin tonics. Toen ze op tafel gezet werden keek Claire langs me heen naar achteren en viel haar mond open. Ik keek achter me een zag op een keurig 50" LCD scherm hoe de ene na de andere naakte, minstens net zo gespierde man als ik (geintje ik ben inmiddels al vrij dik) zwoel het scherm af keek. Als je mazzel had knuffelden of zoenden ze wat met elkaar. Fuuuuuuuck.

We keken nog eens naar alle mensen om ons heen; hoe konden we dit gemist hebben? Het waren bijna allemaal duo's en er waren maar een paar mannen waar geen innige arm omheen geslagen was. 21.57 uur. Nog 3 minuten voor de cabaret show. Cabaret? Dat is toch wel, gewoon... toch?

22.05, met twee geatte gin tonics achter de kiesjes, liepen we enigszins verontrust weer naar buiten. Op het moment dat, laten we zeggen, het publiek betrokken werd bij de show vond, vooral ik, het al vrij snel genoeg geweest. Hevig opgedoste ladyboys liepen dansend de menigte in en zochten gewillige schootjes op om een kunstje op te mogen doen. Een beetje gay, is best okay, maar... Welkom in Thailand laten we maar zeggen!

Bijgekomen van de schrik huurden we de volgende dag voor 5 dagen een motor. We reden naar Pai, een relatief klein dorpje waar we na een paar uurtjes door de bergen rijden aankwamen. We hadden al veel verhalen gehoord, waarvan we al vrij snel door hadden dat deze bleken te kloppen. Pai is een plek met een tamelijk hoog 'hippie-gehalte'. Ongeveer 94 procent van de mensen die Pai bezoeken hebben dreadlocks tot aan pakweg de billen, hier en daar stopten een scooter met een jongen met een veel te grote lach die een

boodschappentas vol met sterkruikende plantjes kwam afleveren en als je geen piercing in je neus of gat in je oorlel had werd je als pipo aangestaard. Aangezien wij niet echt aan de omschrijving voldoen waren we in eerste instantie dan ook niet enthousiast, maar dit werd al snel weggenomen. Wat een superfijne plek bleek dit te zijn. Omringd door prachtige natuur en door mensen die alles zeer rustig aan deden, hebben we hier meerdere dagen doorgebracht liggend in een hangmat of aan een kampvuur, waar dan ook nog wel een zelfgemaakt pizza'tje op gebakken werd. Super.

Mijn ouders zijn de afgelopen 2 weken al in Thailand geweest en we zouden de laatste dagen samen doorbrengen. We ontmoetten ze voor de eerste keer weer terug in Chiang Mai, om vervolgens samen naar Zuid - Thailand te gaan en lekker een week aan het strand te chillen. Het begin was al fantastisch, want waar we in de vorige blog nog schreven over onze horror nachtbus verhalen konden we plots met een VIP bus incl. stewardess en een dvd scherm voor het neusje naar het zuiden reizen. Wat heerlijk!

Aangekomen in Cha'am sliepen we op ongeveer 200 meter uit elkaar, want we besloten wel a la backpackers de kosten op slapen te drukken. Iedere dag kwamen we keurig in het luxe hotel van m'n

ouders aan, die al 2 bedden hadden geregeld aan het strand of zwembad, om vervolgens aan te schuiven aan het speciaal voor ons keurig meegesmokkelde ontbijt van het uitgebreide buffet. Een zeer mooie afwisseling van al onze 7/11 tosti's. We hebben een superfijne 5 dagen gehad waarin vooral erg veel is bijgepraat en heerlijk is gegeten en gedronken. Pap en mam bedankt!

De laatste 2 weken in Azië hebben we op Koh Tao en Koh Phangan doorgebracht, twee droomeilandjes, zoals je ze eigenlijk alleen in 3 op reis ziet. De reis er naar toe viel echter 'enigszins' tegen. Het was zowaar slecht weer, als in flinke storm, dus er was enige twijfel of de boot wel zou varen. Het ging gebeuren, dus we zetten ons alvast schrap voor de zogenaamde 2 uur die we er op zouden moeten doorbrengen. Fast, safe and convenient was de slogan van de bootmaatschappij. Hilarisch, blijkt later. Mijn hemel. De mensen die de boot afstapten waren bijzonder wit in het gezicht en wensten ons of geluk, of zeiden "don't set foot on this boat!" Het stormde bizar en de boot schommelde als... een boot die heel erg schommelt. Na 10 minuten zagen we de eerste mensjes hun maaginhoudlegen in een plastic zakje; maar op dit punt vonden we het nog wel mooi. We voelden ons goed, en dat er zeewater van voor, achter, onder en boven de boot in kwam; ach het voelde als een attractie. Het lachen verging ons snel, toen meer dan de helft van de boot incl. de crew aan het overgeven was en er kots over het dek tussen je voeten door gleed. Shit, word ik nu echt misselijk? Ik ben nog nooit zeeziek geweest. Even naar Claire kijken, waarschijnlijk verbeeld ik het me. Ai... we staan allebei (alle stoeltjes zijn zeiknat van het zeewater) in het midden van de boot en Claire probeert overduidelijk hetzelfde als ik: niet kotsen. Eén van ons is het niet gelukt. Toen een kwartier later een wat zwaarlijvige toerist zijn evenwicht verloor door een grote golf en daarop besloot zijn keurig volgekotste zakje in de lucht te gooien, daarmee een kettingkotsreactie veroorzakend bij de +/- 10 mensen die hierdoor geraakt werden, hield ik het ook niet meer. Na 3 uur kwamen we aan, helemaal kapot, iedereen zag er uit alsof ze 10 dagen haddden doorgefeest zonder een kwartiertje slaap. Bah. Fast, safe and convenient. We kunnen er nog steeds om lachen.

Op Koh Tao hebben we allebei een aantal duiken gedaan en daarmee onze open water certificates gehaald! Na in Myanmar nog op 200 meter onder een ballon met lucht te hebben gebungeld besloten we nu om ons geluk eens met een luchtballon op de rug onder water te beproeven. Echt bizar om gewoon 18 meter onder water te zijn en al die tijd gewoon te kunnen ademen. Het zicht was vanwege de storm helaas niet perfect, maar we moesten alsnog een school barracuda's die van rechts kwamen voorrang geven en ook het koraal hebben we zeer goed kunnen zien. Maar het mooiste: vanaf nu kunnen we overal en altijd gaan duiken!

Op onze laatste bestemming in Thailand, Koh Phangan, was ik vrij zenuwachtig. Een bepaald plan waar iedereen inmiddels van op de hoogte is moest worden gepland, afgesproken en nog belangrijker: worden uitgevoerd. Na een fantastische dag, door mij in het geheim

gepland voor 'haar verjaardag' zei ze bij zonsondergang op de hoogste berg in Phangan tegen alle verhoudingen in nog Ja ook! ;) Dit maakt me uiteraard tot de gelukkigste man van de wereld. Een beetje gay, is ook in deze best okay. Die avond besloten we dit supertraditioneel te vieren, met een halfmoonparty in de jungle van Koh Phangan. Hand met ring in de ene hand, bucket in de ander. Lang niet gek. Wat een leven.