Geschopt worden door een Cambodjaan

Jazeker! We hebben hem nog, de oranje rakkerd van de ING die ietwat meer gebruikt wordt dan van te voren gepland. Claire en ik hebben in de 2 weken die we inmiddels op reis zijn een soort van blik ontwikkeld. We hebben die blik iedere dag zo'n 1, 2 keer, op goede dagen tikken we zelfs de 3 aan.

We hebben voorafgaand aan de reis een budget per land of periode opgesteld, om niet op tweederde van de reis al zonder te zitten en de limieten op de creditcards hier en daar wat te hoeven verhogen. Eerste dagen was dit enorm wennen, maar we merken dat we er al wat beter in worden. Dan opeens hebben we een dermate heftige prijsonderhandeling met een TukTuk meneer dat we het gevoel hebben dat de laatste fase van een Monopoly onderhandeling met vrienden op vrijdagavond is aangebroken - en dan winnen! Hatsa, 2$ bespaard. Kwartiertje later hebben we die blik. Paardrijden, 48$ per persoon? Jezus... wat duur! Maarja... - blik -... we zijn hier wel maar één keer. Uurtje later zitten we in het hotel en bespreken we wie de grootste kans heeft om een bot te breken tijdens het paardrijden twee dagen later. Waarschijnlijk ik. Deze blik... die kost ons klauwen vol met geld. Maar het zal vast minder worden. Toch?

Onze laatste drie dagen in Bangkok waren erg leuk! We hebben veel van de stad gezien en bezocht, waarbij we op de laatste dag nog een originele Thaibox school hebben bezocht. Het bleek dat je ook mee mocht trainen, dus dat leek me een zeer mooie ervaring. Mijn god... m'n conditie is al niet erg best, maar om in pak en beet 33 graden een 2 uur durende training af te werken... Het was heftig! Volgens Claire heb ik de rest van de middag geen woord meer gezegd en heb ik een litertje of 3 water moeten drinken om m'n vochttekort weer een beetje te compenseren.

De volgende dag vlogen we naar Phnom Penh, Cambodja. Vanwege de inmiddels bekende Claire en Robbin praktijken (ik ga dit keer niet in detail treden) boarden we na een kwartiertje rennen, 5 minuten voor het sluiten van boarding time. Ruim op tijd.

Cambodja is... anders dan Thailand. Of eigenlijk moet ik zeggen, Phnom Penh is anders dan Bangkok. Het is even Westers qua restaurantjes en pubs (inderdaad), en dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Wel zijn de mensen veel vriendelijker en laten ze je meer

met rust. Ze lopen niet een half uur achter je aan om je wat te verkopen maar laten je rustig kijken. Best wel prettig eigenlijk, na die dagen in Bangkok. In Cambodia is werkelijk álles mogelijk, als je maar geld hebt. Helikopter vliegen? Tuurlijk. Als toerist schieten met een AK47? Geen probleem. $1,75 per kogel. De blik. Hé, dit keer had Claire de blik niet. Ik nog een keer de blik. "Als jij daar blij van wordt...". Tja, blij, nee. Maar ga ik hier nog een keer de kans toe krijgen? Ik denk het niet... Waar is die oranje rakkerd?

Het is echt een land van uitersten, en we hebben dan ook het gevoel dat we het zo moeten ervaren. Hoe prachtig en vriendelijke de mensen hier ook zijn, des te meer cru is de historie. Onder de dictator Pol Pot in de jaren 70 is in 4 jaar tijd 1 op de 4 Cambodianen vermoord. Alle intellectuelen en mensen uit de stad werd opgesloten, gemarteld en vermood. Had je gestudeerd? Dood. Woonde je in de stad en had je geld? Dood. Had je een bril? Je zou wel eens slim kunnen zijn.... Opgesloten, gemarteld tot een bekentenis dat je voor de CIA werkte. Dood. Nog geen 40 jaar geleden was dit hè! We hebben de Killing Fields bezocht, één van de massagraven net buiten Phnom Penh. Wat we hier allemaal hebben gezien en gehoord. Je kan je niet voorstellen dat de mens hier toe in staat is. Dezelfde middag gingen we naar S21 (Tuol Sleng), een school dat tijdens deze periode werd omgebouwd tot gevangenis. Je kon dit bezoeken, de cellen zien, de foto's van de slachtoffers, de martelmethoden. We hoorden de

verhalen van de mensen die hier hebben gezeten. We werden er stil van. Die avond hebben we niet echt meer wat kunnen doen, omdat we zo onder de indruk waren. Dat hadden we niet verwacht.

Hoe vriendelijk en behulpzaam de mensen hier (99%) ook zijn, je merkt dat je moet oppassen. We werden al snel gewaarschuwd voor de zogenaamde "milk powder"-scam. In het kort: een "moeder" met baby benadert je, zegt dat ze geen geld wilt maar slechts melkpoeder voor haar baby (hangt om haar nek). Toerist zegt ja, wordt meegeleid naar een winkel en vervolgens moet je veel te dure babypoeder kopen. Wat blijkt? De veel te dure babypoeder wordt na jouw vertrek teruggebracht naar de winkel, op een berg van andere flesjes gegooid en aan het einde van de dag rekent de winkeleigenaar af met de vrouw, 50/50. De baby's worden waarschijnlijk gedrogeerd om rustig bij de vrouw te blijven de hele dag, vreselijk.

Gelukkig waren we hier dus al voor gewaarschuwd en toen Claire zag dat twee oudere toeristen op het punt stonden slachtoffer te worden, kon ze het niet laten deze te waarschuwen. De "moeder" - die hierdoor haar sale misliep - was hier niet blij mee. Toen we al zo'n 50 meter verder liepen kwam ze plots van achter en schopte claire tegen haar hiel aan. "What did you say to those people, you bitch. Why you steal my money." Holy shit! Wat gebeurt hier?! Ik kom tussenbeide en probeer dat figuur op afstand te houden. We proberen weg te lopen, maar ze komt achter ons aan. "You know fuck?! Don't you touch me, the police will get you!" Ik sta inmiddels - enerzijds enorm kwaad op haar (nog steeds met baby dus, hè!) anderzijds verward (wat moet ik doen tegen en vrouw met baby) - met m'n arm een kant op te wijzen en zeg dat ze die kant op moet vertrekken. Na flink aantrekken en een hoop fucks vanaf haar kant deed ze dat. Holy shit...
Claire was daarna echt in tweestrijd. Had ik het misschien niet moeten doen? Heb ik inderdaad het geld van die vrouw gestolen? Bang was ze gelukkig niet, want dit kan je gevoel bij een stad of land natuurlijk direct verpesten. Toen we later op toiletten van meerdere restaurants meerdere waarschuwingen lazen om absoluut niet mee te werken aan dit soort praktijken "because this is harmful to the children", verdween dit gevoel gelukkig.

De controverse... De mensen zijn hier werkelijk fantastisch. Diezelfde avond werden we door de man van de eigenaresse van ons Guesthouse opgehaald vanuit het centrum en deze bracht ons (gratis) terug. Bij de buren bleek een steady part-ay aan de gang te zijn. Toen we nieuwsgierig de hoek om keken wat er precies gebeurde (en een hoop dansende Cambodjanen zagen) zei hij direct: 'You want to come? You are absolutely welcome. Come!'. Tot een uurtje of 02 hebben we daar (allebei ;)) Angkor bier zitten drinken en enorm gelachen met de locals. Betalen? Ben je verdomme helemaal gek!

Voor straf hier, nog een biertje. Atten!

We hebben nog twee dagen in Cambodia, voor we al weer door gaan naar Vietnam. We zijn nu in Siem Reap, gaan uiteraard Angkor bezoeken. Ook heeft Claire besloten dat na het thaiboxen, de AK47 en de Killing Fields, het ook wel tijd is voor wat meer bloemen plukken, liefde en tekeningen. Morgen gaan we dan ook paardrijden, tijdens zonsondergang, en ik moet zeggen: veel zin in! :-)

We willen jullie nog bedanken voor jullie leuke reacties vorige keer op zowel Facebook als hieronder. Dat vinden we super leuk en fijn dat er mensen zijn die de moeite nemen om dergelijke klerestukken aan teksten te lezen. We proberen het steeds kort te houden, maar dat blijkt niet mee te vallen...

Lobi!!!!

Robbin & Claire