Living the (hippie) life!

Kennen jullie dat numer nog van The Kaiser Chiefs: "O my god I can't believe it, I've never been this far away from home!!" Van een rondje zuidoost Azië, naar Australië en nu Nieuw Zeeland. We zijn nu écht aan de andere kant van de wereld.

Fun fact: Abel Tasman had als eerst Nieuw Zeeland ontdekt, maar was zo bang voor de Maori tribes dat hij en zijn crew besloten hem snel weer te peren. In his defence schijnen de Maori toentertijd nogal leip geweest te zijn, lees: ze aten hun vijanden op na de veroveringen en hadden altijd een 'kudde' slaven gevangen om later één voor één in de soep te gooien. Uiteindelijk dus niet zo raar dat hij bang was, maar de Engelsen na hem hebben het toch wel aangedurfd. Oók in Perth (Australië) was Tasman het eerst aangekomen. Moraal van het verhaal: als Abel Tasman iets grotere ballen had gehad, dan had iedereen hier wel gewoon rechts gereden!

De eerste dagen hebben we in Auckland doorgebracht bij Robbins 85 jarige ome Kneut. Op zijn 21e is hij naar NZ geëmigreerd om werk te zoeken en is daar gebleven. Later is zijn jongere zus Corrie hem gevolgd die we later in Rotorua hebben bezocht. Robbin had zijn oom en tante op zijn 13e voor het laatst gezien, dus beiden hadden we daar erg naar uitgekeken om ze (weer) te zien. Ook was het erg fijn na 7 weken in een camper te hebben geleefd om in een lekker bed te slapen! :-)

Het roadtrippen was ons zo goed bevallen, dat we hadden besloten voor de komende 3 weken weer een camper te huren. Maar niet zomaar één... The biggest, baddest and meanest we could find. In Australië waren we enigszins gelimiteerd omdat we er met z'n 3tjes in moesten passen en tja.. er was nou eenmaal niet heel veel keuze meer. Dat ging ons in ieder geval niet nog een keer gebeuren! We hebben een volle dag besteed aan het regelen van de ultieme camper en het was (zeker voor mij!) liefde op het eerste gezicht. Op het nippertje hadden we de allerlaatste beschikbare HIPPIE CAMPER voor die periode kunnen regelen (met ultra mega plus verzekeringspakket 2.0). Yes! Onze Hippie Camper: een oud Mitsubishi bestelwagentje, omgebouwd tot slaapkamer, zitkamer, keuken en terras in één, versierd met grote paarse bloemen. Feest!!
Ons eerste ritje in de Hippie Camper was al een ervaring op zich. Dat ding reed natuurlijk voor geen meter in vergelijking tot de Spaceship in Australië, met een stuur zo gestationeerd dat je je net een Connexxion buschauffeur voelde en niet harder dan 90 km p/u kon rijden. Haha, I loved it!

NZ maakt alle verhalen waar. Zodra je Auckland uit bent lijkt overal waar je kijkt een Windows bureaublad (ik heb er ook echt één gevonden) of een postkaart. Bergen, vulkanen, kraters, meren, rivieren, stranden, heuvels, en alles in de meest intense kleuren. Een beetje het 'ain't no mountain high, ain't no valley low, ain't no river wide enough baby'. Het tegenovergestelde van Nederland dus, je kan het je zo gek niet bedenken. In Rotorua bijvoorbeeld worden overleden mensen in kisten óp de grond gelegd in plaats van begraven, omdat ze anders gekookt worden vanwege de 'geothermische activiteit' in de grond. In de goten aan de kant van de weg zie je ook daadwerkelijk het water koken en door de hele stad komt er vanuit verschillende plekken random stoom en een luft van rotte eieren uit de grond.

Het grote verschil tussen Australië en Nieuw Zeeland is dat iedereen, inclusief Australië zelf, weet hoe mooi het is en dat laat men ook

duidelijk weten. Als we the "Great Ocean Road" even als voorbeeld nemen: wereldwijd bekend, volgens alle boekjes echt een must do, en zeker: prachtig! NZ heeft echter vergelijkbare roads, even mooi (als niet mooier), zoals bijvoorbeeld prachtig benaamd: State Highway 1. We reden er toevallig langs. Het zegt genoeg.
Er heerste constant een soort ongeloof, zie ik dit écht?! Knap staaltje werk van moeder natuur.
Waar je in Australië doodsbang moet zijn voor spinnen, slangen, krokodillen en vliegende haaien wanneer de bosjes beginnen te ritselen, komen er hier fluffy konijntjes of egeltjes tevoorschijn. Of een schaap. Er zijn hier heel veel schapen. Daar hebben we de eerste dagen hartelijk om gelachen, ik stond namelijk alweer klaar met m'n spatel.

In NZ is het erg hip om actief bezig te zijn, met in het bijzonder het maken van trekkings. De hele Lonely Planet staat vol met met de vetste routes voor échte trampers! We vonden dat wij als absolute wereldreizigers enorm moesten meedoen aan deze trend en kozen de Tongariro Alpine Crossing uit. Quote: "Een van de mooiste dag trips ter wereld!" Ook lazen we dat deze 19,4 km trekking door de bergen jaarlijks door 70.000 mensen wordt gefinished, dus dat gingen wij wel even doen. Ondanks ons dieet van de afgelopen 5 maanden van wijn, bier en sigaretten, waren we vol vertrouwen. Voor deze trekking staat tussen de 6,5 en 7,5 uur, wij hebben hem gelopen in 6. Helaas niet omdat we hem hebben hardgelopen, maar omdat bij de weg naar beneden onze schoenen, met name bij de tenen, steeds roder en roder zagen worden en we niet konden wachten om hem te finishen. Nu, een goede maand later, zijn de blaren eindelijk geheeld en kunnen mijn voeten weer schoenen verdragen.
De weg naar beneden was een hel en hebben we weinig van kunnen genieten, maar omhoog was, hoe zwaar ook, prachtig! De Tongariro Crossing gaat langs Mount Doom (vulkaan) uit Lord of the Rings, en

we hadden aan de top van de berg spectaculaire views, dus alles waard!

De Hippie Camper was extreem gezellig. De gratis spots om te slapen in NZ waren nog mooier dan in Australië. De ene nacht sliepen we aan Lake Taupo, in een weiland tussen 1000 schapen, genietend van een ondergaande zon. De andere avond sliepen we aan Lake Pukaki, uitkijkend over Mount Cook. De meest favoriete nacht was in Kaikoura, aan de oostkust van NZ. Om te beginnen was het al een secret operation om de camper verdekt op te stellen, omdat er daar geen gratis camping spots te vinden waren en de rangers regelmatig patrouilleerden op tuig "wild campers" als wij en die boete wilden we

graag ontlopen. Lagen we daar in onze camperd half in de bosjes, bij iedere passerende auto ons verhaal repeterend voor het geval er hard gebons op het raam zou klinken. Maar hey, geen gebons, dat gevoel in de ochtend was erg fijn! De Hippie Camper heeft twee stoelen voor en een bed achter. We wilden de zonsopgang in Kaikoura zien, dus om 06.00 uur ging de wekker, Robbin stapt uit en rijdt ons naar de zee, terwijl ik nog in bed rustig wakker word. Camperd wordt in z'n achteruit gezet, achterbak open precies richting de zon met uitzicht op zee en snel weer onder de dekens in bed. De af en toe passerende Chinees inclusief 15500cm telelens om de nek verbaasd naar binnen kijkend maakte het eigenlijk nog mooier. Ul-tiem genieten!

Het slapen was k-k-k-k-k-oud!!! In Australië konden we elkaar niet uitstaan met 40 C° in de auto, in de Hippie druppelde het condens 's ochtends op ons hoofd. 2 paar broeken, 2 truien, 2 paar sokken en muts op mochten niet baten. Heel strategisch werd de auto geparkeerd waar het eerste straaltje zon zou opkomen, zodat de verliezer van rock-paper-scissors niet volledig onderkoeld als eerste de auto uit zou moeten om het ontbijt te maken.

Ik zou nog eindeloos kunnen door gaan over de schoonheid van Nieuw Zeeland maar dat is ook zo vreselijk saai. De foto's spreken denk ik voor zich. De 9 weken roadtrip waren een heerlijk deel van de reis. De ultieme vrijheid. Inmiddels zitten we alweer 3 weken in Zuid Amerika, ja we lopen wat achter. Quote Robbin toen we na een reis van 30 uur, met een jetlag van 15 uur in Bolivia waren aangekomen en verdwaasd over straat liepen: "Waar zijn we nou wéér?!" Hahaha! Wat een avontuur!