Vanuit Katherine proberen we vroeg weg te gaan naar Edith Falls. Deze watervallen in Nitmiluk National Park doen we nog even voordat we naar Litchfield 200 kilometer verder rijden.
Edith Falls zijn mooi. Nadeel is dat ze erg makkelijk bereikbaar zijn en dat het ook een plek is waar de lokale bevolking komt zwemmen. Lekker rustig in de natuur tot jezelf komen is er hier dus niet bij. Maar ze zijn mooi. We doen een vroeg halve lunch op het gras en dan richting het noorden.
Na 2 uur rijden over een ietwat saaie weg komen we aan bij Litchfield NP. Vlak voor de ingang ligt de camping Banyan Tree Park die ons eerder door het Duitse koppel Erik und Rebekka was aangeraden. Om zeker een plekje te hebben melden we ons vast aan. We krijgen van een echte (echt een echte) cowboy tips over wat we kunnen doen in Litchfield.
Deze middag rijden we naar Florence Falls. Een trap van 135 treden brengt ons op een redelijk drukke zwemplek met twee watervallen. Arlette en ik zwemmen allebei naar beide watervallen om het water te voelen vallen. Arthur speelt lekker in het water.
Onze tweede stop zijn de Buley Rockholes. Dit zijn diepere plekken in een stromend riviertje waar je in kan zwemmen. Hartstikke leuk en mooi. Weinig mensen die dit bezoeken en dat maakt het voor ons ook altijd leuker. Arthur glijdt van de kleine watervalletjes en zwemt baantjes van rots naar rots. De zon begint onder te gaan en de cowboy had ons ook nog een zonsondergang aangeraden bij een meertje (billabong). Dat halen we helaas niet meer. De zon is al onder als we aankomen op de camping.
Er is live music. Arthur en Arlette gaan er alvast voor zitten en ik zet de Cruiser op zijn plekje samen met de vader van de cowboy. Ik pak de wijn uit de auto en schuif aan bij Arlette en Arthur. Dit is een fijn plekje.