Vandaag huren we auto op eiland en beslisten we ook nog een nacht extra te blijven, dan kunnen we een vlucht naar Penang nemen in de namiddag en die is bovendien ook nog goedkoper. Zo verlengen we precies met 2 dagen.
We hebben de bedoeling eerst naar een waterval te gaan en daarna via strand het eliand verder te verkennen.
De waterval – de hoogste op het eiland – staat bijna droog en kent blijkbaar weinig bezoekers; zij ligt er beetje vervallen bij.
Wat ons opvalt op Langkawi is dat de staat / mensen soms weinig investeert in hun natuur, en dat vele mooie plekken verkocht worden aan resorts voor prive-stranden (veelal Chinezen).
Langkawi is echt een eiland, minder rijk (arm) en afval wordt verstookt.
We rijden verder en komen op een klein strandje, waar locals en toeristen hun plekje vinden. Locals vnl om samen te eten.
Wij vinden ook een plekje naast een Maleisische Islamitische familie en Italiaanse toeristen.
Maar zo autonoom de vrouwen met hun nikab in KL, zie ik hier duidelijk de maleisische islamitische dame haar hoofddoek omvormen tot quasi een nikab als Koen naast haar op zijn handddoek komt te zitten. Zij waren er niet toen wij ons installeerden, maar de dame is beginnen op te ruimen en zette zich nadien iets verderop met haar rug naar ons gekeerd, doek strak en kind op schoot. Doet ons beetje aan ervaringen denken toen wij in Oman reisden, daar hadden de vrouwen met mij ook geen probleem, zouden zij een praatje begonnen zijn met mij, maar vanaf Koen te zien was, werd alles bedekt. Deze mevrouw keert zich ook op zichzelf terug.
Wij hebben onze badkleding nog niet aan, maar ik heb gezien deze reactie, uit respect voor hen, geen zin om onder mijn kleding te beginnen friemelen. Het strandje is ook klein, dus we rijden verder NO om verder te ontdekken.
We passeren ook aapjes op het eiland, deze zijn erg brutaal en gaan op hun achterste pootjes zitten kijken of je niks te eten hebt. Ik had bijna schrik dat ze op je auto klimmen, maar dat doen ze gelukkig niet.

Koen heeft een adresje gevonden via internet waar je lekker kan eten aan het strand. TOP ! en daar horen 2 andere toeristen dat we op zoek zijn naar een mooi publiek strand. Zij geven ons een geweldige tip en we komen na 3 km rijden (we waren dus al dichtbij ?) op een zeer druk plekje met stalletjes eten. Terwijl we plekje zoeken om te parkeren moeten we nog voorbij de hindernis van een aantal Chinezen die eveneens een auto huurden en niet kunnen autorijden – ze rijden bijna bovenop je – omdat ze hun auto in de verkeerde versnelling zetten en vooruit rijden waar ze achteruit moeten – bon, even spannend, en dan … een mooi groot wit strand, mooie zee, niet druk … en eilandjes voor je. WAUW !
We huren stoelen, voor Maleisische – of liever Langkawi – begrippen veel te duur, maar wat lig je dan op een lekker plekje. En we hebben onze drankjes mee, dus alles voor elkaar. Er staan hooguit 16 stoelen, er is 1 strandbarretje.

Het zeewater is aan deze kant van het eiland net iets frisser – Lekker ! en de golfjes heel rustig. We ontdekken ook dat bij laag tij, in deze baai, er strand vrijkomt waardoor je bijna naar de eilandjes kan lopen verderop. Geweldig ! Je kan dus heel diep in de zee en je staat dan nog maar tot je enkels of knieën in het water.

We blijven lekker lang – tot ze de strandzetels willen opruimen – en vertrekken om 19u terug. Zo zullen we ook net voor donker terug zijn bij La Pari-Pari.
Onderweg passeren we weer langs aapjes en een reuzehagedis/leguaan, wat een kanjer zit er net naast de weg, hij beweegt log. Hij/zij is zeker 2 meter.
En wat een drukte op de weg met scootertjes. Het is zaterdagavond en de locals zijn onderweg. Mannen en vrouwen; vaak samen met 2 op alleen op scooter of ook 2 vrouwen samen. Er zijn enorm veel eettentjes onderweg, maar daar zijn eigenlijk maar weinig tafeltjes bezet.
Koen is content als hij er is, want de drukte met scooters, maakte het toch intensief rijden.
Douchen want zand zit overal en dan gauw eten bij resto van La Pari-Pari,wat 10 meter wandelen is van ons huisje.
Arthur is zo moe.