Vandaag wordt onze grote kleine vriend 6 en een half jaar. Dat weet hij heel goed want hij krijgt een kadootje hebben we hem beloofd: een konijn!
Vandaag is het ook de dag dat we alweer afscheid nemen van Sydney. Ik moest er aan wennen maar na gisteren wil ik eigenlijk niet weg. We hebben een auto gehuurd vanaf de luchthaven. Dit was goedkoper maar dat betekent wel dat we met de taxi naar de luchthaven moeten. Na een goed ontbijt bestellen we een taxi en we zijn weg.
Op de luchthaven staat onze nieuwe bus (de goedkoopste optie was een 8-seater Kia Carnival) voor ons klaar en weg zijn we: naar de Blue Mountains. En op de thermometer van de auto wordt het kouder en kouder. Langzaam gaat de weg omhoog en gaan we de bergen in. Onderweg zie ik opeens een politieauto in mijn spiegel. Rijd ik te hard? 70 waar ik 60 mag denk ik. Ik ga snel naar de rechterbaan, de auto waar ik voor terecht kom vindt dit blijkbaar nogal een te snelle beweging en claxoneert. De politieauto komt weer achter me rijden en zet nu zijn zwaailichten aan. Het is duidelijk dat ik naar de kant moet.
Uit de politieauto komt een hele vriendelijke agente die me uitlegt dat ik een alcoholtest moet doen. Ze halen af en toe iemand eruit en omdat ik nogal bruusk naar de rechterbaan ging was ik aan de beurt. Geen alcohol dus niks aan de hand en we mogen verder. De temperatuur gaat naar de 14 graden. En in Katoomba aangekomen staat de thermometer op 12 graden. Dat is koud.
Met onze truien aan en Arthur ook een jas lopen we naar Echo Point. Vanaf dit punt heb je een prachtig uitzicht over het gebied en je begrijpt nu ook waarom ze Blue Mountains heten. De bergen stralen een grijsblauwe gloed uit die het een heel bijzondere kleur maakt. Hiervandaan kun je ook de drie gezusters bewonderen. Drie grote bergrotsen die als pieken boven het ravijn hangen.
Je hebt hier ook een toeristenburo en daar ziet Arthur nog een leuke kangeroo-knuffel. En niks fysieks krijgen op je 6 en half kan natuurlijk ook niet: ik geef toe.
We gaan eerst wat eten om later terug te komen. De Yellow Deli wordt gerund door mensen die het lijkt honderd jaar in de tijd zijn blijven steken. Het ziet er wel leuk uit en het eten is niet slecht.
Je kunt ook tot de eerste zuster afdalen via een steile trap. Halverwege het trappetje van zo’n 30 treden kijk je rechtstreeks het ravijn in. Dat is niks voor mij en een beetje duizeliig keer ik terug. Arlette heb ik geroepen dat ze op Arthur moet letten. Die kent de schrik niet.
Vervolgens gaan we naar de Katoomba watervallen. Er staat niet veel water wat jammer is. De “trappen” zien we wel en het water stroomt hier inderdaad trapsgewijs naar beneden. Als we terug naar de auto wandelen lopen we langs een groep witte papegaaien. Die hadden we nog niet gezien.
Via de supermarkt gaan we naar het hotel. Daar eten we de gekochte “verjaardagstaart”. Bij ons hotel vragen we waar we goed en snel kunnen eten. De Family Inn is een hotel en bar iets verderop met een restaurant. Er staat een televisie aan met de finale van Masterchef Australia. We kunnen het niet laten om te kijken en het eten is er lekker. En dan naar bed.