Twee culturen op een kussen

Wat een weekend! We hebben het feestje van onze 8 jarige nog niet achter de rug of er staat een fantastisch weekend voor de deur. Mega vol (eigenlijk net wat te veel) maar nu het voorbij is kan ik alleen maar nagenieten.
De scholengemeenschap bestaat 50 jaar. Vrijdag op het werk dost iedere collega zich uit in het thema shirt waar met grote gouden letters SGB 50 years op staat. Midden op het plein staat een grote stage en samen met de studenten en leerlingen van het vmbo barst het feest los. Al in de ochtend om 10 uur dansen de leerlingen op Irsais. Ik kende de beste man niet maar hij is hier best populair en het zegt wat over mij want veel van mijn collega’s kenden hem wel. Studenten mochten in eigen kleding naar school komen. Van gangster bivakmutsen (ik dacht eerst dat de beste jongen dit droeg vanwege zonneallergie) tot zeer blote topjes, alles komt voorbij. Zoals velen weten hou ik van diversiteit dus ik geniet! Het schooluniform wat velen omarmen is voor mij iets waar ik slecht aan kan wennen. Uniformiteit, eenheid en niet zien of je arm of rijk bent zijn misschien mooie zaken maar ik mis vooral identiteit en diversiteit. Zelfs met het schooluniform pik je de studenten die het thuis niet ruim hebben er tenslotte ook zo uit. Het is ook grappig om te zien hoe jongeren in haardracht, manier van veters in sneakers en het dragen van

jeans toch altijd identiteit naar voren willen laten komen. Maar, ieder zijn ding en normaal moet het maar vandaag mag het! Tijdens het concert komt een juffrouw het podium op, in snel Papiamentu worden de leerlingen toegesproken. Ik haal er uit dat iets niet mag en dat het een beetje netjes moet, de rest versta ik niet. Het blijkt een klein danspreekje te zijn ?? Niet tegen elkaar aan rijden, je kont bij jezelf houden en netjes dansen is de boodschap. Met een glimlach kijk ik toe hoe iedere student zijn of haar danspasjes aanpast. Wij als collega’s van het MBO weten ook wel van wanten. In de volle zon dansen we op de Caribische vibe en zakken we door de knietjes alsof we op Normaal Oerend hard deur goan! Na deze beleving oefenen we met onze dansgroep nogmaals de dans die we morgen op dia di Rincon en 1 mei in Playa dansen. Wederom in de volle zon.
In de middag speel ik loeder moeder. De kinderen met vreterij voor de t.v. en zelf even plat! Met een verbrande nek en rode wangen maken we ons op voor het schoolfeest van vanavond, dit keer zijn de collega’s aan de beurt. We appen heen en weer over onze outfits en de zwemjuf van de meiden komt oppassen. Goed volk want ze blijkt gewoon geboren te zijn in Leeuwarden en gaat na haar avontuur hier wonen in Dronrijp! De wereld is soms echt bizar klein. Op de loper maken we de entree op richting het plein. Het is prachtig! Overal lampjes, lekker eten, gratis drinken en wisselende bands op de grote stage die er vanmiddag al stond. Het is donker en buiten en al mijn collega’s staan te

shinen! Ook voor ons is het werktenue in de kast en staat een ieder met de pronk aan te feesten. We beginnen voorzichtig, we moeten tenslotte morgen nog veel dansen. Maar na wat wijn en bier lijkt dit vergeten en staan we ook hier de hele avond op de dansvloer te feesten! Zo super zalig! Dansen met collega’s! Van heupen draaien, naar slowen naar met zijn allen Remayloo in rijen heen en weer, het komt allemaal voorbij! Man dit had ik zo gemist!
Zaterdagochtend, lichte kater maar vol goede moed! 13.00 verzamelen bij MBO en samen met de bus naar Rincon. Rijen, rijen auto’s tussen de cactussen op de weg van Playa naar Rincon en wij met onze gele jurken hebben lol in de bus alsof we op schoolreis zijn. Her en der nog wat vermoeide en verbrande gezichten van de dag daarvoor. In Rincon rijden we via onverharde stoffige straatjes de bus op de parkeerplek en vanaf daar lopen we naar de kerk. Rincon leeft, het ademt sfeer, cultuur en historie. De Caribische muziek is overal hard te horen. Echt keihard! De traditionele kledij is overal te zien en het is adembenemend prachtig mooi. Het doet me

denken aan het gevoel wat ik had toen ik als meisje meedeed met het Friese paardenballet. In Friese kostuums (waar uren zorg en toewijding in zat) rondlopen en de trots voelen die je dan als groep mag uitdragen. Zo voelt dit ook. Eervol en dankbaar dat je iets mag uitdragen en daarin mag participeren. Het verschil is dat ik Fryske roots heb en geen roots hier. Hoe zou ik het vinden als andere mensen met de Fryske klederdracht rondliepen? Prachtig! Ik voel me trouwens niet zozeer Fries, Nederlander, Europeaan maar gewoon mens. De voorstelling waarin we onze vriendin Brecht ooit mochten bewonderen deed destijds nagesprekken met mensen om na te denken over wat je voelt, waar je vandaan komt en of je vindt dat je ergens bij hoort. Mooie verhalen wisselden die

avond van eigenaar. Mensen die ergens trots op zijn en dat samen uitdragen en in ere houden kunnen dit met overtuiging brengen. Om trots samen met collega’s uit te dragen is een groot feest! Langs de kant staan verschillende eettentjes en overal hoor je muziek en zie je dansende mensen. Zitten op auto’s, kinderen in gekleurde kledij en de geur van eten komt van alle kanten. Imponerend bijna. Super tof om Roel en de meiden langs de kant van de weg te zien staan. Overal bekenden langs de weg maakt de ronde maken super knus. We lopen twee keer door Rincon en daarna doen we nog vrijwillig met een kleine groep een rondje achter een brassband aan richting de bus. Aan het einde van de dag gaan we moe maar zeer voldaan en een tikkie vol van de biertjes naar huis en morgen mogen we weer. Dan in Playa het feest verlengen met de Simadan van Doei i Chana diaz. Een visser die een kunuku had (boerderij) en waarbij ze de oogst vierden met dansen. Het culturele oogstfeest waarin alle dansgroepen nog een keer mee dansen in een parade. Het feest is van wat ik kan vinden in boeken en van horen zeggen ongeveer 20

jaar geleden populair geworden. Dia di Rincon bestaat al langer en daar komen ook mensen van de naastgelegen eilanden naar toe om dit te vieren. Dit populaire festival viel altijd op Koninginnedag. Nu koningsdag op de 27e valt merk je dat ook dit feestje langzaam zijn intrede doet op het eiland. Wij hebben dit jaar koningsdag even wat anders ingevuld. Met een oranje t shirt en een vlag op de wang doen we puzzeltocht met de kinderen van Annemarij haar kinderfeestje. De koning kan wel een jaartje zonder ons. Ik vraag me af of hij zijn dochter ook een make up koffer gaf toen ze 8 werd. Een hond hadden ze volgens mij al.
Ik leg deze avond mijn voeten op de bank (ai ai ai ai) en Roel haalt zijn vriend en diens vrouw op van Flamingo airport. Weer bezoek, leuk! De volgende dag relaxen we wat en in de middag weer naar parade. 15.00 verzamelen bij v/d Tweel. Lekker einde dag zodat we niet de hele tijd in de volle zon hoeven te lopen. Warm! En zonder zonnebril want dat staat niet mooi. Een aantal mensen hebben de tenen in de pleisters want de dag van gisteren zit nog wel wat in de voetjes. Een blaar her en der en

hoppa, gaan! Dit keer pakken sommigen van ons het wat grondiger aan. Geen bier maar rum. En dansen zullen we, tot de zon onder gaat. In Playa weer een enthousiaste menigte en van iedereen uit de groep staan vrienden en familie in de rij alle groepen van de parade ons te bewonderen. Ons MBO lied (gemaakt door collega’s op een bekend liedje van hier) skald door de speakers en mijn oren suizen ervan! Roel staat er weer met de meiden en ze maken er ook een feestweekend van. Samen lekker naar de parade en uit eten bij Trocadero. Dit zijn geen kook weekenden en zeker geen weekenden van vroeg naar bed. Wij sluiten met de groep af op het Wilhelmina plein en na friet en bier en een ronde happen van Daan zijn burger kan ik er weer tegenaan. Op het Wilhelmina plein spelen bands nog tot laat in de avond fantastische nummers en alle gekleurde jurken en pakken staan daar te dansen. Kinderen lopen nog op het plein (zonder gehoorbescherming) en de muziek maakt de warme avond echt helemaal compleet. Uiteindelijk zijn het de voeten die opgeven. Het is mooi geweest. Naar huis.

Wat een weekend! De volgende dag moeten de meiden naar school en zijn wij nog vrij (whoop whoop) ik sta op en voel toch wel de kuitjes een tikkie branden en de bovenbeentjes zijn een tikkie stijf. Na koffie is alles beter….. en na koffie en boer zoekt vrouw nog beter! Evert kiest Maud, echt waar…. Hij kiest Maud en de zus van Maud kan Evert gewoon ook nog verstaan! Als dit geen liefde is. De kers op de taart van dit weekend! Mijn gele Simadan rok en bezwete traditionele hoofddoek die in de hoek van de woonkamer hangen, zijn stille getuige van al dit geluk. Wat een weekend, wat een dans, een kleur, een feest en wat fijn dat ik er samen met Roel, de meiden en al mijn FANTASTISCHE collega’s bij was! En wat zalig dat Roel dit hele weekend de honneurs waarnam. Ik mocht uitslapen,

het laat maken en me volledig onderdompelen en overgeven aan feesten.
We moeten dit straks allemaal achter ons laten en tevens staan er nog zo veel culturen en mooie mensen op ons te wachten! Nu begint de week weer. Met zere voetjes terug naar normaal. Bon siman!