Drink met je billen bloot, melk uit een kokosnoot op poep!

Bon dia, bon siman (goedemorgen en een fijne week!) Waar we thuis fijn weekend zeggen en daarmee de week wat afsluiten is hier de bon siman (fijne week) juist de openingszin op de maandag. Ondertussen zijn we al bij de maand november aankomen op Bonaire! De tijd vliegt en we hebben het alle 4 nog steeds naar ons zin. Het warme weer is een beetje verdwenen (van 36 graden naar 32), de wind trekt een beetje aan en af en toe is er een buitje wat zorgt voor een mooie groene natuur en soms stukken modder op de blote benen (staat altijd leuk onder je rokje).
Vanuit Nederland ontvang ik plaatjes van 11 november en de intocht van Sinterklaas. Hier voelt

dat ver weg en door het lekkere zonnetje kan alleen de kalender mij overtuigen van het feit dat het november is. Een beetje Halloween en straks pakjesavond zonder een hoop bombarie en we stevenen hard af op kerst! Het eerste bezoek staat straks bijna voor de deur en de meiden kunnen niet wachten tot ze met oma kunnen knuffen! Tevens hebben een aantal mensen geboekt die in februari komen en wij voelen ons happy dat mensen hun spaarcentjes opmaken om "even" op visite te komen. De meiden maken programmas waarbij ze een jaar in twee weken willen proppen, we zullen zien wat er van uit komt! Ze zijn beide volledig in hun element! De een geniet van het maken van nieuwe contacten en bij elk contact hapje en drankje en de ander geniet van het dartelen op het strand, een kinderfeestje van haar vriendin Guusje en salto’s maken in het zwembad. Roel is fanatiek met beachtennis en inmiddels lid van de zeilclub. Zon, zee, fijne mensen en een hoop vrijheid door buiten te zijn en dit allesdelen met nieuwe mensen is de perfecte combinatie om een ieder in dit huishouden tevreden te stellen!

Met nog de spierpijn van het sporten (Crossfit Flamingo met uitzicht op zee) en een vrije maandagochtend voor de boeg zal ik weer eens in de pen duiken. Even starten met koffie en bellen met Nederland (Pietsje in de herfsttrui helpen om haar dweilsessie te kunnen overslaan) om vervolgens de laptop te openen.
Ik zal deze blog eens geen grote ethische dilemma's op de lezer afvuren (al zijn ze uiteraard in mijn hoofd altijd aanwezig en geniet ik er van !) Bedankt Dorine voor de tip: te veel, te groot, ondraagbaar dus af en toe alleen even aan mooie dingen denken! De gele stenen overal wijzen ons de weg naar de meest betoverende strandjes! Super strand BBQ's met leuke mensen, het zalige Salsa dansen elke dinsdagavond en niet te vergeten het plonzen in de zee met allemaal nieuwe ontmoetingen zowel boven als onder water. Het mooie gedicht op de Poezie lezing in het Terramar museum (om stil van te worden) en de vele heerlijke wijntjes met Geert en Randa (ook te veel overigens) en de hilarische momenten tijdens de cursus Papiamentu

die ondanks een drukke week toch vaak super leuk is om heen te gaan en met collega's te lachen om de verwarring tussen het woord eekhoorn of rotonde. In plaats van kort en lange rokken maak ik er kort en lang touw van. Ik blijk een ware taalkunstenaar en zou niet misstaan naast de dicher in het Terramar haha!

Afgelopen weken hield Covid het eiland wat in de greep en de opvang en school van de kinderen was tijdelijk gesloten. Het beleid is hier een beetje zoals de wind: de ene keer snel en de andere keer volledig verdwenen wat zorgt voor zweetbuien en

lichte; watingodesnammoetenwedoen buien.
Zodra de meiden groen licht hadden (testen en geen klachten) mochten ze met mij mee naar school. En in de tussenliggende tijd hebben we lekker een snorkel gepakt en stille strandjes opgezocht met zijn drietjes. Roel werkt vijf dagen dus ogenschijnlijk woont die bijna op het MBO. De strandjes, de cactussen in de Knuk (buitengebied) het blijft mooi! Gek wel hoe dingen wennen. Bij de 1000e papagaaivis (echt zoooo mooi) ga je ineens speuren tussen t koraal naar andere vissen. De eerste papagaaivis deed me bijna omvallen van verliefdheid. En n gaaf weetje vond ik toch wel (leerden de meiden op school) dat papagaaivissen A het Koraal schoonhouden (super goed op ze passen dus!) en B zand poepen! Je zit dus gewoon op Papegaaivissenschijt te chillen!
Kortom blijven verwonderen en dingen niet voor lief nemen is een mooie uitdaging.

Dat lesgeven en sparren met collega docenten en met MT over zaken aangaande onderwijs is toch wel n ding hoor! Wat een prachtig vak hebben we toch in het onderwijs! Dingen met en van elkaar leren en kennis en kunde doorgeven, elkaar inspireren en ook je irriteren aan ongemotiveerde leerlingen (hoe motiveer ik ze??) en zat zijn van de papieren rompslomp. Echt, het maakt niet uit waar je op de wereld zit, naast de vele verschillen zijn er vooral vele overeenkomsten. Ik heb genoten van mijn tijd bij Kinderwoud als leidinggevende maar merk ook aan alle kanten dat t bloed kruipt waar het niet gaan kan...... een school is zo divers en dynamisch en bestaat uit zo veel verschillende mensen. Nu Roel en ik ook collega's zijn (ook al zie ik m op school weinig) kan ik 'svonds niet altijd goed ophouden om te sparren en te delen. Gelukkig is het schema van beachtennis (Roel), salsa en crossfit (ik) en beide een avond werken voldoende om de avonden niet te vullen met onderwijsgesprekken.

Zo ook de verschillen tussen klassen deze week waar de meiden beide getuige van waren. De ene klas werkt hard, is enthousiast en doet alles mee, je merkt aan het einde van de les dat ze meer kunnen, meer weten en plezier hebben in leren. Maar zo ook

de klas waarbij ik eerst 3 kwartier op allerlei wonderlijke manieren bijna moet smeken om mijn les te mogen geven voordat we uberhaupt tot werken komen.
Telefoon weg, youtube uit, als ik praat, praten jullie niet (en echt iedereen praat gewoon door)....... Ga zo maar door. Op een gegeven moment hoor je alleen nog maar je eigen stem en begint je moedeloze gevoel. Ik heb zeven klassen van verschillende opleidingen deze periode in mijn rooster en alle zeven zijn ze weer anders qua dynamiek, interesse en motivatie. Ik ben t type docent die graag wil werken aan hoe je zelf tegen t leven en je proces aankijkt en niet wil overgaan tot agentje en er uit als je niet doet wat ik zeg. Het grote verschil met wat ik van thuis ken is dat

de context hier schoolser is en binnen het schoolse kritisch denken voor studenten soms lastiger is dan een strenge juf. Dus ik zoek en blijf oefenen. Ik heb twee klassen vol met knapen van de studie electrotechniek. De ene klas doet alles mee en zelfs rollenspellen (ik vond het spannend om te proberen) gingen als een tierelier! Het uur wat uitvalt vanwege gesprekken zoeken ze me op om te kijken of ze niet op een ander uur les van me kunnen krijgen. Volledig tegenstrijdig met de andere groep (zelfde studie, zelfde leerjaar). Daar werkt alleen het agentschap. Mond houden, werken en anders zet ik je op afwezig! Dan pas knallen ze en ben ik dus de meest nasty versie van mezelf als docent :( om te janken als ik naar mezelf kijk maar in elk geval doen we dan wat.

We gingen afgelopen week actief bezig met songteksten om daar woorden uit te halen, deze te begrijpen en er weer zinnen mee te maken. De ene groep zong met overtuiging mee en Annemarij pikte (naast haar eigen huiswerk) dit allemaal op. Jonna zat als een muisje voor in de klas te kleuren en beide meiden hoorde de discussies aan die ik met studenten had of de lachewekkende situaties als ik weer een woord Papiamentu verkeerd zeg.

Het enthousiasme van de leerlingen uit een groep van hulp en welzijn maakte Annemarij verlegen en stil (en dat is ze zelden) en tegelijkertijd raakte ze niet uitgepraat over studenten die zonder een blik van verstandshouding niet mee doen aan de les maar gaan liggen slapen op de tafel om na het eerste uur te melden dat ze weg gaan en graag het eerste uur op aanwezig willen staan in het registratiesysteem. Heerlijk om dan even met een student te sparren over keuzes, verantwoordelijkheden en wat ze graag van mij als docent willen. Iedere student heeft wel weer een equivalent rondlopen op de scholen waar ik in Nederland heb gewerkt en ik geniet hier van!

In de Warehouse, Bondigro en vd Tweel (de drie meest grote supermarkten) waan je je als docent MBO net als een beroemdheid. Boks hier, boks daar en overal de vriendelijke bon dia, bon tardi juffrouw! Hard werkende jongens en meiden die naast studie een baantje hebben. Soms puzzelt het me, het enthousiasme in het werk, de open houding naar de juffrouw maar tegelijkertijd de lage motivatie op school. En anderzijds...... ik was tussen mijn 10e en 20e zelf ook niet de meest gemotiveerde student ter wereld. Toch uit het zich hier anders.

Aansluiten bij een mens anzich is al een vraagstuk. (ho niet in de dilemmas en grote vraagstukken van de wereld schieten!)

Ik hoop dat ze wat van me leren! Ik leer in elk geval veel van de studenten! Woordjes Papiamentu leggen ze me met het grootste geduld uit. En sommige woorden herhalen we 10 keer en dan nog blijkt dat ik het uitspreek als een Buriku (ezel) en samen lachen we! Gesprekken over toekomst, percussie spelen (doen veel hier), leguanen soep eten en bijvoorbeeld hun bijbaan maken dat ik een

inkijkje krijg in het leven van de student en ik ben ze er dankbaar voor. Sommige studenten halen t bloed onder je nagels vandaag en de interessante vraag blijft dan; waarom? Wat kan ik als docent anders doen?
De cursus Papiamentu leert me mooie dingen. Het praten in gebiedende wijs van studenten begrijp ik nu. Uit de context moet je dan halen wat de emotie is en de vraag. De student loopt hier naar mijn bureau en zegt: ik ga naar de wc. In plaats van mag ik...... is het hier; ik ga eten, ik ga weg, ik ga naar de w.c.

Elke maandagavond mag ik een cursus verzorgen voor de instructeurs van het MBO. Deze vakmensen geven leerlingen les vanuit het vakgebeid wat ze eigen is: techniek, ict, kok etc. Een cursus geven aan collega's is kwetsbaar en voelt intiem. Alsof ik het zou moeten weten. Met sommige klassen werken alle theorien en bij sommige klassen ben ik nog volledig zoekende naar; wat werkt? Toch is die maandagavond genieten. Afstemmen binnen het MT wat doelen zouden zijn vanuit de interne autdits en vanaf daar een programma maken om mensen te begeleiden leert mezelf ook meteen weer veel. Gesprekken over onderwijs maken dat ik zelf het onderwijs ook elke dag weer anders inkleur en benader vanuit verschillende perspectieven! Echt smullen!
De rollen van de leerkracht namen gretige afname. De taxonomie van Bloom daarentegen is echt wel wat "droger" om te behandelen maar samen stoppen we elkaars rugzak vol met kennis delen om vervolgens zelf te kiezen wat een ieder daar in zijn docentschap weer uit kan halen. Prachtige momenten!

Bonaire kleurt langzaam in kerststemming. Nou ja, langzaam.. Herstel: Bonaire was in een weekend een volledig Gemma Glitter paradijs! Als ik de cursus maandagavond (eind oktober/begin november) verlaat zie ik op de rotonde voor de kerk de lichtjes en pakjes in volle glorie schijnen en ook het Wilhelmina plein in Kralendijk pronkt en praalt! De zonnebril is overdag en savonds nodig! Ik ben zeker niet vies van een beetje kitch en ik geniet dus wel van al dat shinen (als ik even niet denk aan alle vervuiling), glitter en kerstshow! We vieren kerst

en oud en nieuw hier maar gaan in de tussentijd (als COVID regels t toelaten) naar Curacao. Ik heb nu al zin in musea en het ontbijtbuffet wat bij onze accomedatie zit! Vijf dagen vakantie! En met een mini vliegtuigje 20 minuten vanaf thuis! Dat kon ik in Leeuwarden niet zeggen. En ga je mee wijntje drinken op papagaaivissenpoep ook niet :)

Ayo!