Broodje aap

Het is Regatta vakantie. Iets met zeilboten, enorm warm weer en weinig wind (ironisch als t om zeilen gaat).
En waar in Nederland hoogstwaarschijnlijk een ieder weer met een kaarsje en wijntje de weekenden inluidt zitten we hier behoorlijk te zweten. Maar zweet of geen zweet... we hebben vakantie! Tijd voor pannenkoeken met Jon, kletsen met Annemarij en snorkelen met Roel. En niet te vergeten salsa dansen met Sandra (serieus genieten dat!)En vol plannen met leuke dingen om de afgelopen weken weer even te bekijken en te beschouwen. Met enige regelmaat spelen we met de kinderen aan de tafel 'broodje aap'; je vertelt een verhaal en de toeschouwers mogen raden of het echt is of een broodje aap. Zo wist ik ook even niks te schrijven, bij alles wat ik hier denk, voel, ervaar en opschrijf ben ik mijn eigen toeschouwer. Is dit echt of broodje aap?

Nietzsche zei ooit: "er bestaan geen feiten, alleen interpretaties".

En zo is het met ervaringen ook, het zijn interpretaties van interpretaties. Ik zal vanuit mijn interpretatie dan ook weer kijken hoe ik wat op papier kan krijgen van deze light emigratie. Ik voel me hier thuis, de gang van zaken gaat eigenlijk gewoon door en de eerste schoolweken sluiten we af met vakantie, we mopperen over boodschappen en de meiden maken even veel plezier als thuis. Toch voel je op de meest vreemde momenten dat je elders bent. Het halen van je bankpas is zoiets wat thuis logisch is maar hier.... (waarom moet ik na een bezoek met paspoort

nog bellen om te bewijzen dat ik een bankpas wil?).
Misschien zit de verwarring som ook juist in het emigreren light. Je kunt je redden met je eigen taal en vele zaken lijken op hoe het in Nederland gaat, maar heel vaak nét niet. Ten tijde dat ik in China of bijvoorbeeld Thailand was, waren zaken dusdanig anders geregeld en georganiseerd dat je daardoor eigenlijk ook niet vergelijkt. Dat wat dicht bij (je eigen) werkelijkeheid ligt, doet een appel bij mij op vergelijken. Wederom blijft alles interpreteren. Eind september hebben de meiden meegedaan aan de Sushi of Dushi challenge. Sushi is vuil leerde ik onlangs op de cursus Papiamentu (een ode aan de leuke juf Mina!) want daarvoor dacht ik steeds: waarom Sushi of Dushi??
Bij elke wandeling hier verwonder ik me over het afval. Echt ongelovelijk waar je het allemaal tegenkomt! Overal eigenlijk. We hebben ook al meerdere malen in een auto gezeten dat de bestuurder voor ons even zijn of haar vracht uit het raam gooit of een voetganger het zakje zo uit zijn of haar hand laat waaien. Er lijkt (interpretatie) hier een verminderde blik te zijn over toekomst. Wat doet dit mijn mijn gebied, met de dieren?
Ik beschouw mezelf niet als dierenknuffelaar maar wel degelijk als dierenvriend. Ik lever al jaren een bijdrage aan het welzijn van zeezoogdieren en als een soort van dominee wil ik mensen overtuigen om niet met dofijnen te zwemmen, leeuwen op foto's te gaan en olifanten te berijden . Schijt irritant voor anderen en mijn eigen kinderen vinden mezelf uiteraard een vreselijke moeder elk jaar, want ik weiger dan ook om een dierentuin te bezoeken.
Ik kan het niet aanzien dat we entertainment voor de mensen willen door misbruik te maken van dieren. Daarnaast denk ik dat je rotzooi opruimen niet alleen beter is voor dieren maar ook voor het gehele systeem waarin we leven. De walvis die ons weer van zuurstof voorziet, de zeeslak die het gras algenvrij houdt, de schildpad die er weer van kan eten en het mangrovebos dat weer kan groeien. Ook vreselijk vermoeiend voor mezelf want wanneer zijn principes mooi, wanneer irritant en help ik er niemand mee? Ik weet het niet, het zijn wederom interpretaties en voor mij als mens te complex om

te overzien.

Tijdens een kayaktour krijg ik uitleg van de gids Christiaan over de mangrove. Ik ben enorm onder de indruk! Het hele systeem helpt elkaar en het betekent ook dat áls er een schakel mist in het systeem dat het HELE systeem daar last van heeft! De papegaaivis die het koraal schoon houdt en weer mooi zand maakt van wat hij eet, echt alles zit in de natuur zo ontzettend mooi in elkaar. De rode mangroveboom die bij een teveel aan zout zorgt dat hij dit via zijn bladeren kwijt kan, de zwarte mangrove die snorkeltakken heeft waar hij zijn zoutregulatie mee regelt, echt, wow!
Christiaan kan prachtig vertellen en ik kom ogen en oren te kort. Het wel/niet verstoren van het gebied en het wel/niet onderdeel zijn van het gebied. De foto's geven het mooi weer. De neonkleurige shirts van ons schreeuwen door het gebied heen en "verpesten" bijna de prachtige groene look boven de blauwe zee. Maar toch, ook wij zijn zoogdieren en welk onderdeel zijn wij? Ik voel me het broodje aap tussen de waarheis
Wanneer gaan wij als mens zien dat wij een onderdeel van het systeem kunnen zijn? En hoe kunnen we dit dan doen? Ja ja geiten-wollen-sokken-praat, jij koopt ook bij de H&M hoor ik je denken. I know, I'm not a saint! Maar ik probeer bij te dragen en ik elk geval kritische vragen te stellen aan mezelf en aan de nieuwe generatie. En tijdens snorkelen schromen we niet om drijvend plastic (daar waar mogelijk) mee

te nemen naar huis ipv in de zee te laten drijven, we ruimen zooi op en proberen na te denken over hergebruik van producten en tevens wat we wel niet op ons lijf smeren. Maar het is ingewikkeld. Ik zondig soms voor een overheerlijke avocado, of een shampoo die je niet eten kan maar wel zaaaaaalig ruikt. Soms lijkt t met sites als Amazon of Alie express (vol plastic en fast fashion) ook wel alsof we steeds verder van het systeem af komen te staan. Ik mis Madelief zodat ik kan kringloop shoppen maar gelukkig heb ik van mijn buddy Lianne (die eigenlijk buddy voor werk is maar vooral als mijn prive buddy functioneert) het adres van Penny gekregen! Een heerlijke vintage kledingshop die alles wat je inlevert weer voor je verkoopt! Zo heb je af en toe wat anders en hoeft er niet geproduceerd te worden. Tevens geniet ik van haar Amerikaanse praat en hebben we beide een voorliefde voor Jamie uit de Outlander <3 win win!

Na zweten en zwoegen samen met de meiden zakken vol afval bijeen geraapt en trots en zweterig er een foto van gemaakt. En ja hoor! Winnen we een prijs! Een dinerbon bij Cuba (restaurantje hier) en een heus intervieuw op de radio. Ergens baal ik van de bon, dit is niet nodig voor onze bijdrage, maar anderzijds is het mooi dat de meiden een zeer positief gevoel krijgen bij het opruimen van afval.

Ok, nu even los van de interpretatie over mezelf in

welk systeem dan ook. Ik heb vakantie! En het is genieten. Ik denk terug aan Renn4 (dankbaar voor alles daar wat ik nu mag gebruiken voor de superstudenten en collega's hier) en ook Kinderwoud met mijn lieve collega Vroni vergeet ik niet! Hoe zal 't ze vergaan? We beginnen met een logeerpartij (inclusief broodje-aap-spel) en uiteraard nuttigen we veel ijsjes bij Gio's! De bakjes koffie daar zijn als een soort feestje! Echt, bijna huilen van geluk als je daar koffie drinkt! We eten bij Cuba en doen ons tegoed aan de bon. De meiden spelen op een zwoele avond onder de bomen van het Wilhelminaplein terwijl de wijn mij goed smaakt. Roel en ik Snorkelen bij de zoutpier (helaas geen schildpadden) en we eten een overheerlijke luch bij Sorobon. Kiezen van de kaart is er (weer eens) niet bij want de stroom is weer eens uitgevallen op delen van het eiland (het is emigreren-light, maar toch....net niet zoals in Leeuwarden).

Daarnaast zijn we naar de ezelopvang geweest (ik moet opassen dat mijn halve salaris daar niet heen gaat) iedere zielig kijkende ezel krijgt weer een wortel en ik neig naar continue wortels op voorraad hebben voor de sneue gevallen die hier rondom huis lopen. Ze hebben het goed op de opvang (700 ezels!) maar je vraagt je ook af, waarom? De mens bracht de ezel ooit naar Bonaire en nu lopen ze vrij en wild rond maar voor wie is dit goed? De overheid heeft geen tot weinig beleid op de loslopende ezels en er gebeuren regelmatig ongelukken met ezels. Castreren en laten uitsterven

vinden sommige "zonde". De ezel hoort bij Bonaire, hoor ik dan. Ten koste van wie of wat lijkt niet een vraag te zijn die men stelt. Ik weet t niet en snap t ook nog niet helemaal. Is de opvang handig? Wat zou er gebeuren met beleid? Wie of wat heeft er nu voordeel van deze toeristische trekpleister? Meer vragen dan antwoorden maar tot die tijd koop ik de v/d Tweel leeg met wortels en is de Ezelopvang een uitje om steeds weer van onder de indruk te zijn en mijzelf deze vragen te stellen.
De ezelopvang is ook een mooi moment om de mens als Ezel te aanschouwen (inclusief mezelf) vanaf de hoge toren doen toeristen zich tegoed aan het voeren van ezels. Let wel: 5 minuten daarvoor krijgen mensen de volgende uitleg:
1. voer alleen vanuit een pick up (anders te veel ezels die op je afkomen en dan kan t gevaarlijk zijn)
2. zorg dat de ezels geen plastic/papier eten
3. hou de emmer altijd vast
Wij staan op de toren en daar komt een auto aan, men stapt uit (ramen open) neme de emmer voer en

begint de eerste lieve ezel te voeren, al snel komen er nog twintig bij, paniek, emmer los en ver van auto zichzelf tussen de ezelfs uitwurmen staan wij te gniffelen op de toren (leedvermaak dit). De auto staat los en er zijn ook wat ezels die eigenwijs hun hoofd naar binnen steken en zich tegoed doen aan de autopapieren (wat leuk dat we hier zijn om de ezel te redden). Gelukkig is een vrijwilliger snel, steekt haar hand in de ezel (zijn mond welteverstaan) en graait het kleffe papier er weer uit. Succes met je autopapieren en bedankt voor uw hulp aan de ezel......
Soms weet je niet waar je moet kijken om een echte ezel te zien :)
De Bondigro, Warehous en vd Tweel danken hun

bestaansrecht straks nog aan mijn aanwezigheid hier...... En Roel schudt moedeloos zijn hoofd als ik weer met een domineepraatje kom over zielige ezels en wortels die ik nodig heb.

Misschien als je langere tijd iets ziet en of ervaart dat je er aan gaat wennen, en denkt dat verandering niet nodig is..... verdwijnt je kritische blik voor hen (mens of dier) waar dit niet goed/fijn voor is. Het lijkt wel ipv een zwartenpietendiscussie een ezeldiscussie met twee kampen. Gek hoe we als mensen voor dit soort zaken altijd meerdere kampen lijken te hebben. Ik heb nog geen papegaaivissen gezien waarvan de ene helft wel het koraal schoonmaakt en de andere helft niet.
See the works of the Lord, and his wonders in the

deep! Zo straalt ons iedere dag een adembenemend werk tegemoet met in elk geval een prachtige interpretatie van psalm 107:24
Maandag is er een leuk uitje hier, een film in één of ander resort; I am Greta. Misschien ga ik mezelf maar weer eens lekker voeden met activistische informatie, heerlijk, daarna nog meer vragen.
Perceptie is interpretatie. Wat we waarnemen is, wat in onze verbeelding aanwezig is. Ik hoop mijn verbeelding dan ook dagelijks uit te breiden (en me een beetje blind te staren op sneue ezels)

Nou je hoort het, arm maar verzadigd van mooie indrukken en ontmoetingen. Ondertussen staat Jonna naast me te zingen en is Annemarij aan het

knutselen voor haar juf. Het is alsof het nooit anders is geweest.

Geniet van de foto's! De beloofde foto van de borden langs de kant van de weg zijn er bij!
Verder: opruim foto's van dushi of Sushi, dierendag op school en thuis in dierenoren knutselen, Goto meer, de mangrove met jonge flamingo's (zijn nog niet zo roze) en drie prachtige pelikanen!
Verder nog even lekker toerist zijn en eten bij Cuba, lopen langs de kust en uiteraard; de stempel voor inschrijven hier vieren met ijs!