Vietnam - Vung Tau

Op de luchthaven in Bangkok hadden we na het typische "luchthaveneten" nog zin in een dessertje, chocolade. Om onze smaak te veranderen. Dat is echt wel duur in de luchthaven. Maar in sommige shops (twee eigenlijk) waren er proevertjes, zoals bij ons in de colruyt. Zonder gêne (ze zien ons daar toch niet terug) gaan we ten aanval op de proevertjes ! Met ons buikje vol wandelen we op het gemak naar ons vliegtuig.
Het was een zeer korte vlucht naar Ho Chi Minh City, en op die vlucht ook nog eens een maaltijd gekregen! We gaan Ho Chi Minh City (HCMC) binnenrollen. Zo vol dat we zaten.

We komen toe in Vietnam.

Na een heel gedoe in de luchthaven van Vietnam zijn we toch binnen geraakt.
Veel paperasse werk, lang wachten op een goedkeuring en dan waren we toch wel niet te laat voor onze bus verzekerst. Een bus naar Vung Tau. Een stadje aan de zee helemaal in het zuiden van Vietnam.
We konden dus niet anders dan een peperdure taxi te nemen, 2.5 uur rijden. Chance dat we voor de gratuit onze dessertjes in Bangkok nog hadden.

Onze eerste indruk van Vietnam ? Ongelofelijk veel brommers, niks dan brommers eigenlijk en bijna geen auto's.
We worden aan de voordeur afgezet. Onze aankomst in het hotel was niet zo hartelijk. En de receptie kan <zero> Engels. Maar de kamer was fantastisch!

2 december

De volgende morgen maken we een lange strandwandeling, en hebben we af en toe pootje gebaden. We zijn een grote winkel tegengekomen, en hebben daar onze inkopen gedaan. Voor de eerste keer zagen we echt brood, Frans brood! We hebben dan gezellig op het strand gepicknickt en een middagdutje gedaan. Want we waren moe hoor :)

We wandelen naar de haven van Vung Tau. We kochten vis op het vismarktje en twee Franse broodjes. Met de zonsondergang voor onze neus. Die vis was niet zo lekker ..

We zijn daarna op zoek gegaan naar een ander avondmaal. We vonden een gezellig kraampje met noodlesoep. We zetten ons aan het tafeltje op straat. Pieter zat met zijn benen in zijn nek. Voor ons zijn het kindertafeltjes en kinderstoeltjes.
De Vietnamezen zijn trouwens gespecialiseerd in soepen. Overal zijn hier soepen. Het was super lekker.

3 december

Achter ons hotel staat een statue van Christus, groter als die van Rio de Janeiro. Misschien wel de moeite om die berg eens op te klimmen! Het was moeilijk om de weg van de eerste keer te vinden. Eigenljik waren we juist gestapt maar niet ver genoeg om te weten en zien dat de ingang net achter de hoek was. Dus hebben we een mooie ommetour gedaan.
En het is moeilijk om de weg te vragen aan de Vietnamezen. Ze kunnen geen Engels. Je doet nog maar je mond open of ze zwaaien al wapperend met hun hand in de lucht dat ze ons niet verstaan.
Uiteindelijk vinden we het standbeeld van Christus. Het lijkt toch niet zooo groot. Hoe groot zou die van Rio de Janeiro dan zijn ?

Van boven af zien we een klein onbewoond eilandje liggen. We dalen af van de berg en gaan naar dat eilandje. Dat is de perfecte plaats om de zon te zien zakken in de zee.

Na de zonsondergang gaan we dineren. Met andere woorden op straat eten, zoals altijd. We wandelen een hele tijd en zien ineens een vriendelijke Vietnamese madam soep maken. Ze wijst naar de overkant van de straat. We zien daar een koppel ziten aan een tafeltje. Haar man brengt een tafel en twee stoelen naar de overkant waar wij konden zitten. Het straat is hier letterlijk van en voor iedereen. We zetten ons en we eten onze eerste echt Vietnamese maaltijd! Het was heerlijk << Pho >>. Dat is de tradionele maaltijd van Vietnam.

4 december

De volgende morgen zijn we gaan zwemmen in de warme Zuid-Chinese Zee. Na onze lange zwempartij willen we terug vertrekken, maar er komt een Amerikaan op ons af. En begint een heel verhaal over hoe de wereld werkelijk in elkaar zit, over de ondergang, over hoe hij van de natuur houdt en van gezonde voeding. En dat iedereen meer moet leven met de middelen van uit de natuur. Maar dan heel contradictorisch vertelde hij dat hij in een super sjiek resort woont en veel op internet zit. Hij heeft ons zo een uur aan de babbel gehouden. We voelen ons warmer en roder worden. We komen terug in ons hotel en zien zo rood als een kreeft ! Die nacht was ffie op onze tanden bijten.

5 december

Ons avontuur zit erop in Vung Tau.
Gepakt en gezakt maken we een stevige wandeling naar de haven. Deze keer nemen we de ferry naar Ho Chi Minh City. Achter ons op de ferry was er al iemand aan het overgeven, en we waren nog niet vertrokken. Aieai. Dat belooft..