Vietnam - Phu Quoc eiland

9 december

In de namiddag wandelen we door de plaatselijke markt.
Maar zoals we ondertussen al weten is het altijd, overal en op eender welk moment markt.
Te vergelijken met een braderij van bij ons. Kleren, groenten en fruit, dieren, ... worden er allemaal verkocht.

We maken een mooie avondwandeling door ons dorpje en eindigen op de pier die een heel eind in de zee loopt.

10 december

Vandaag maken we een fietstocht.
Met Brikkie en Brakkie. Onze twee kramiekelige fietsen die we gratis mogen gebruiken. Zo brik en brak zijn ze dat we ze zelfs niet op slot moeten zetten. Niemand pikt ze toch..
Zwetend, zonder vitessen, en op onverharde wegen fietsen we naar de naburige waterval. Schijnt de moeite te zijn.
We nemen een verfrissende 'duik'. We zijn slim om onze zwemkleren al aan te doen. Anderen daarentegen moeten zich omkleden achter een omhoog gehouden handdoek. Pieter kon zijn lach niet inhouden met die man in zijn ballenknijper.

Daarna fietsen we naar de coconut beach (zo'n 6km van ons guesthouse), schijnt ook de moeite te zijn. Maar na een tijdje fietsen slagen we al een weg vroeger in. Eigenlijk na 3km al. Foert ! We zweten ons weer te pletter.
We zitten op een verlaten, toch wel vuil strand met palbomen en kokosnoten. Na 5 minuten keren we al terug. Voila dat hebben we dan ook weer gezien !

11-12 december

Na ons fietsavontuur besloten we toch maar om de fiets om te ruilen voor een motorbike. We hebben twee dagen rondgecruisd op het Phu Quoc eiland. Pieter heeft meestal gereden met Lissa achterop. Lissa probeerde een keer met Pieter achterop te rijden maar viel telkens om. Pieter was te zwaar he.

We zagen een soort van disneyland met waterpark. We parkeren onze brommer en laten ons eens los! We waren er praktisch alleen.
Er waren echt zotte glijbanen. Eentje om in je broek van in te schijten. We nemen de trap naar boven, we worden in een kabine geplaatst, voeten en handen gekruisd, zo dicht mogelijk tegen het lichaam. De kabine wordt gesloten en de man vraagt met een duim opsteek of alles nog in orde is. En zoef, de vloer schiet weg vanonder je benen en je glijdt bijna loodrecht

naar beneden!

Na ons pretparkbezoek rijden we nog even naar het meest westelijke punt van Phu Quoc.

Voor de zonsondergang vertrekken we terug want het is nog een eindje rijden.
We komen in een bos terecht, op een hobbelende weg. Het is echt ver rijden en we komen niemand tegen. Het is een beetje eng. We vragen ons af of we wel op de juiste weg rijden.. En het begint ook te schemeren ondertussen. Pieter rijdt zo snel als hij kan op zijn tweede rijlesdag, af en toe is het wat slippery.
Na een uur rijden komen we toch een tegenligger tegen. Oef, dat stelt ons al een beetje gerust.
En dan nog eens na een halfuur (ondertussen is het al donker) komen we aan een splitsing, we twijfelen welke weg we moeten nemen. Ineens komt er iemand voorij gereden en doet teken hem te volgen. Zonder nadenken volgen we hem gewoon, en nog eens na een halfuur komen we op de grote weg.
Ondertussen zijn er al veel halve uren gepasseerd, dus met andere woorden het is toch al vrij laat.
Nu is het alleen nog maar rechtdoor, op een asfaltweg. Chasen maar! In de pikke donker komen we terug aan in ons guesthouse.

13 december

En we keren weer met de boot naar Ha Tien en dan naar HCMC. Geen zieken op de boot deze keer. Pieter zat wel naast een stinkerd :)
In HCMC hebben we nog wat rond gereden met Julian en een andere homovriend van hem. Lissa zit bij de andere vriend achterop en verstaat echt niets van wat hij zegt. Hij lispelt een beetje. Op den duur doet ze alsof ze hem verstaat, en maakt haar eigen verhalen.

Onze laatste mooie zonsondergang van Vietnam.
Klaar om door te reizen naar Indonesië ! Ons laatste aziatisch land !