Australië - Tanunda

Zaterdag 30 januari 2016

Vandaag vertrekken we naar Tanunda, het backpackershostel in de Barossa Valley.

Tanunda is een klein gezellig Fransachtig dorpje in de prachtige heuvels van Zuid-Australie. De Duitsers zijn hier als eerste geweest dus het is wat die Europese gezelligheid en historische gebouwen dat ons hier zo aantrekt.
En de mensen zijn hier ongelofelijk vriendelijk en behulpzaam.

We komen aan in het hostel en krijgen al direct een jobke. Bier gaan brengen naar Adelaide met de auto. Check ! Ons eerste geld in onze zak. Dat gaat hier gemakkelijk.

Toch hebben we een vreemde eerste indruk hier van het hostel.

Zondag 31 januari 2016

We besluiten naar de kerk te gaan.
Het is een klein, gezellig, Lutheraans kerkje.

Oh Oow.
De priester vraagt om ons voor te stellen. Iedereen kent hier iedereen, dus vallen we ook direct op.
Na de mis is het koffie en thee tafel en iedereen spreekt ons aan. We vertellen ons verhaal, zeggen dat we op zoek zijn naar werk, en ze beginnen al hun contacten op te bellen.
Darrol en Kay, een vriendelijk ouder koppel zegt dat ze een vriendin heeft met wijngaarden in Jacob’s Creek. En dat zij wel altijd iemand zoeken om druiven te plukken.

Maandag 1 februari 2016

We hebben het gehad, na een kort en bondig overleg besluiten we weg te gaan uit het backpackershostel. We hebben het exact twee nachten uitgehouden in het backpackers hostel, maar die jonge lui (drinkend en feestend) is niets voor ons. Welliswaar voelen we er ons te oud voor.
We gaan zelf onze contacten leggen. We hebben zelfs nooit in het hostel geslapen, dat was met vijf anderen opgepropt in een kleine kamer. We sliepen gewoon in onze van op de parking.

Ondertussen hebben we al met veel meer mensen gepraat van uit de kerk, dan met de backpackers in het hostel.
Wij willen niet gewoon druiven plukken met die jonge gasten en terugkomen in een hostel van 90 mensen met een kleine keuken (2 vuren) en 4 toiletten en 4 douches. Dat leek ons zelfs niet menselijk zo. Dat is hier een business tussen de farmers en de managers van de hostels. Zij verzekeren de boeren van werkkrachten en de backpackers zijn verplicht in een hostel te slapen en worden verzekerd van werk. Wij hebben onze eigen campeervan met bed en keuken, dus waarom geld geven aan slaap- en kookgerief..

Helen, de vriendin van Kay belt ons vandaag op.

Ze nodigt ons uit bij haar thuis, samen met haar man Graham laat ze de tuin zien en we mogen op hun gebied (het is er enorm groot) kamperen met ons Marieke. Het is er prachtig gelegen aan een kleine dam.
Als het seizoen begint mogen we voor hen beginnen plukken. Zo'n tien dagen.
Helen, een energieke vrouw, ging ook eens polsen bij een andere boer uit de streek. We zitten hier dus midden in Jacob's Creek, dat is wat we wouden.

Dat is die goede wijn die we leerden kennen in Bali.

En nu een maand later zitten we gewoon midden in de Jacob's Creek.

Helen en Graham beginnen pas binnen twee weken te plukken. Dus bellen we rond voor ander werk. In Renmark zoeken ze nog orange pickers voor twee a drie weken. Perfect ! Dus wij hop in ons Marieke naar Renmark.
We komen aan en onze contactpersoon Sam zegt (via sms) dat we eerst een training moeten volgen voor dat we kunnen plukken. Wij volgen braaf de inductie, en zijn klaar om appelsienen te plukken.
<< Today there is no picking.. >>
Diezelfde avond krijgen we nog een bericht van Sam :
<< Tomorrow there is no picking.. >>

Al goed en wel, kan gebeuren door de weersverwachtingen, we wachten wel tot de volgende dag.
<< Today there is no picking.. >>
Zeg zwanst niet he ! We spreken Sam aan. Blijkbaar is het seizoen gedaan. Dju toch. Speel met een ander zijn voeten he. Wij terug naar Tanunda, met een nachtstop in Gawler.

We gaan eens op date naar de cinema. Op donderdag is het blijkbaar 10 dollar in plaats van 12, Pieter had dit ergens gelezen.
Maar aan de kassa:
<< 12 dollars per person please >>
Hoe was het geen 10 dollar op donderdag ?
<< No, that’s on Tuesday >> Oepsie
<< But ok, for you guys I can make it 9.5 per person>> Zalig !

Vrijdag, de volgende dag, vertrekken we terug naar Helen en Graham.

Zaterdag 6 februari 2016

Vandaag gaan we naar de Farmer’s Market. Groenten en fruit kopen, en onbewust leggen we vanalle contacten om aan werk te geraken. We ontmoeten Saskia Beer, dochter van Maggie Beer. Een icoon, zij zou nog werkers zoeken. Komt allemaal in de sjakos hier !

Zondag 7 februari 2016

En weer naar de kerk. Vooral om de mensen terug te zien. Achteraf weer koffie en theetafel. Een oudere man begint tegen ons te praten. Vooral tegen Pieter. Oef, dan kan Lissa wat rondkijken en niet echt opletten. We verstaan hem echt moeilijk. Er staan ook altijd koekjes, en Lissa had super veel zin in een koekje. De man blijft maar praten en praten en ineens nemen ze de koekjes weg.
Alleu. Pieter was slim, die had er op voorhand al snel een genomen. En dan spukkelt Max (die oude vent) in Pieter zjin tas zeker.. omdat die zoo dicht kwam..

Maandag 8 februari 2017

We bezoeken de chocolade fabriek Melba’s. En we steken ons vooral vol met de proevertjes.
Tot nu toe de beste chocolade dat we gegeten hebben sinds Belgie.

In de namiddag besluiten we om eens het visiting centre van Jacob’s Creek te gaan bezoeken. Het zijn onze overburen.
Toch nog ver, dus gaan we met de auto.
We kijken daar wat rond, en ineens zegt een man dat we ons mogen aansluiten bij de tourgroep in de hal. We krijgen een rondleiding en mogen wijnen proeven.

Na een halfuur vraagt de vrouw ons of we wel betaald hebben voor deze prive-tour.
<< But the man said .. >>
De vrouw onderbrak Lissa direct en zei :
<< Ok you paid for the tour that”s fine then. >
Gewoon zwijgen en volgen maar en proeven van de duurste wijnen. Pieter vindt zijn favoriet. Double Barrow. Shiraz. Een Shiraz die opgeslagen is geweest in oude wisky-barrols. Heerlijk!

Woensdag 10 februari 2016

En voila onze eerste dag druiven plukken. Een half dagje. Vroeg uit de veren (6u30 beginnen plukken), brrrr. Zo fris dat het ‘s morgens is.
Voor Pieter was het letterlijk een vermoeidende dag ! Hij is de bucketman.

Hij moest alle volle emmers van 10kg verzamelen over 5 rijen druivelaars, onder de struiken door lopen en zien dat iedereen kan blijven plukken, dus vanaf dat een emmer vol is, moet die leeggemaakt worden en moet er direct een nieuwe emmer in de plaats gezet worden.
Pieter zweette als een paard. Hij heeft vandaag 3333 kg druiven in de container gegooid. Achteraf hoorden we wel dat dit niet de normale gang van zaken is. Normaal is het 1 bucketman per rij. Maar toch nog altijd een zwaar jobke hoor. Gratis fitness.

Daarna mochten we met de vrouw(Lenore) van de wijnboer mee naar de wijnmaker, en daarna mee naar haar thuis.
We mochten ons daar douchen en hebben samen met hen geluncht.
Daarna laat Greg, de wijnboer, ons zien hoe hij testen doet met de druiven en hoe de wijn gemaakt worden. We hebben van alle wijnprocessen (fermentaties) eens mogen proeven !

Die avond worden we uitgenodigd door Helen en Graham om bij hen te eten. Hun dochter, Carmen, haar man, Ross en hun twee kinderen (Luca en Alana) zijn er ook bij. Zij wonen achter Helen en Graham, 1 minuut rijden met de auto. En wij maar boefen, alles was op. Het was alsof we in geen maanden nog eten hadden gezien. Helen krijgt telefoon, iemand heeft ‘De Backpackers’ nodig om morgen druiven te plukken. Check !

Donderdag 11 februari 2016
Chille gasten hier, die wijnboeren. Ze verwachten precies niet veel van ons. Dus plukken we op ons gemak. Geen haast.
We vragen of we mee mogen naar hun wijnmakerij. We krijgen er een tour, eten er onze lunch en ontmoeten de vader van de wijnboer. Een ludieke, rechtuite oudere man. Hij stelt ons vanalle vragen en kent dan ook heel ons verhaal. Hij begint vanalle mensen op te bellen en vraagt of ze geen backpackers willen om te werken. Achteraf dringt hij er hard op aan om volgende keer samen te eten. Hupsakeee, weer gaan eten. :)

Vrijdag 12 februari 2016

We gaan samen pizza eten met Ross en Carmen en de kinders. Echt leuk dat we zo af en toe naar hen gaan. Ze vragen geregeld of we geen goesting hebben om bij hen te komen hangen. Voor on sook wel eens chill om ne keer in de zetel te hangen en tv te zien. Uiteindeljik zijn het toch onze buren.

Zaterdag 13 februari 2016

Farmer’s Market.
In de namiddag mogen we met Saskia Beer mee naar een fazanten en eenden boederij. 45 minuten rijden, echt ver.. Ganzen zitten met veel op nen hoop, is dit dan wel free range ?? Blijkbaar wel volgens de wetgeving, maar volgens het zicht toch eerder niet.

Zondag 14 februari 2016

<3

Kerk. Natuurlijk. En we worden weer vermeld. Natuurlijk.

Daarna gaan we met Graham mee naar zijn vliegtuig kijken. Zijn vriend Steve is er ook. We vragen op onze kouse voeten of we eens met hem mogen mee vliegen. Hij heeft vier plaatsen in zijn vliegtuigje en Graham maar twee..
En voila wij zien de Barossa Valley vanuit de lucht ! Mensen betalen hier verzekers honderden euros voor, wij voor de gratuit. Achteraf hebben we nog gezellig wijn gedronken met Steve en Graham tot den donkere en daarna naar huis. Want morgen weiiiirke!
Deze vlucht over de Barossa Valley was onze cadeau voor Valentijn.

Volgende week moeten we vijf dagen druiven plukken. Acht uur per dag. En we doen zo’n acht ton per dag.
We leven van week tot week, ze bellen ons op wanneer we ze ons nodig hebben.

Vrijdag zijn we doodop. Nu hebben we drie dagen rust.

Die avond gaan we uit eten met Helen en Graham en hun buren (ook wijnboeren uiteraard).
In het dorpje naast Tanunda, Lyndoch genaamd. De plaats waar dit jaar een rit van de tour Down Under aangekomen was.
Het was echt wel lekker! Na een lange tijd eten we eens een groot lap vlees.
En de buurman was nen toffe ket, wel al een beetje te veel van de wijn gedronken, maar dat maakt het eens zo plezant.
Hij was 1 keer in Belgie geweest en had enkele foto’s meegenomen om te zien of we weten waar het is. Hij liet dan een kathedraal zien, maar ja wij hebben er veel in Belgie..

GRAPE PICKING IN DE BAROSSA VALLEY

We hebben nu een 1.5 maand druiven plukken erop zitten.
Eerlijk gezegd hadden we het na de eerste twee halve dagen al gezien. We hebben twee voormiddagen geplukt en in de twee namiddagen hebben we de wineries bezocht.
Dus letterlijk van wijnboer tot wijndrank hebben we het proces gezien.

Maar na die twee dagen begon de bal te rollen, en hebben we toch drukke weken en soms ook lange dagen van 11 uur achter de rug. We werkten voor 5 wijnboeren in totaal.

Meestal in de onbeschrijfelijke hitte waarbij de temperatuur soms opliep tot net geen 40 graden;
en soms ook in de dretsende regen waarbij het water in de mouwen liep richting je bovenarmen en omdat je niet al te veel beweegt bij druiven plukken krijg je koud. Lissa toch.. Voor later op de dag was dit positief als het stopt met regenen en je nog fris bent, in de brandende zon.

En dan heb je de soorten druiven die we moesten plukken, je hebt degene waarbij je gemakkelijk kan blijven rechtstaan en gewoon plukken, en kan kletsen met de overbuur.
Of je hebt de druivelaars vol bladeren waarbij we ons moesten bukken en onze weg moesten banen door de takken om de druiven te zien en dan te plukken.
Of je hebt de ergste druivelaars, de struiken. Je zit op de grond of enorm gebukt en gaat de struik helemaal rond. Je heft je kont op en gaat de volgende druivelaar kaal knippen. En dan de volgende.. Op het einde van de dag is onze rug gekrakt en zijn we al stijf voor de nacht begonnen is. En van die struiken waren er veel en vooral bij dezelfde wijnboer. Dus als hij ons contacteerde deed onze rug al pijn van nog maar de gedachte.

En hoe meer de dag vordert, hoe warmer, hoe meer moe we worden en dan beginnen we druiven naast de emmer te vallen of beginnen we te struikelen en dan is het hek helemaal van de dam. We zijn dan altijd blij als we ‘Dinge linge loe’ horen. Tijd voor een pauze.

En we maken hier ook vrienden, waar we toch regelmatig bij gaan dineren.

Na het druiven plukken bij Lenore en Greg Berrit, ondertussen onze vrienden, blijven we er ook altijd lunchen. Eigenlijk zijn we op een dikke maand toch al goed ingeburgerd in dit kleine dorpje, we kennen al wel wat volk, en gaan van hier naar daar op bezoek. Vorige dinsdag zijn we zelfs nog een dak gaan schoonmaken voor een vriendin van Lenore, waarvoor we druiven plukten. Ze hebben ons ticketten gegeven om naar de Australische football te gaan kijken in Adelaide. Morgen, zondag gaan we er naartoe !

Volgende week moeten we nog twee halve dagen gaan plukken, en dan eindigt ook ineens het druivenseizoen.. Ons werk zit er dan volledig op als druivenplukkers.

En tussen het druiven plukken door verkennen we de buurt, hangen we bij onze buren Ross en Carmen, of bij Helen en Graham, en proberen we zo goed mogelijk te koken.
Oh en we mochten vijf dagen house sitten op het huis van Helen en Graham, hun keuken werd goed gebruikt.
Dat deed ons nog meer verlangen naar een huis, een keuken, een zetel om in te hangen, een toilet, stromend water, airconditioning (soms was het echt te warm buiten, zelfs in de schaduw) ...