Michael Wohlstadt - The Dairyman

Wij zitten hier na anderhalve maand druiven plukken en leven in de campervan, bij een boer, Michael Wohlstadt.
Een fantastische man !

We kochten altijd zijn spek op de lokale markt en toen het druivenseizoen gedaan was vroegen we of hij werk had voor ons !
En dat was zo ! Dus wij met heel onze inboedel verhuisd naar zijn boerderij.
Nu zitten we lekker warm en droog binnen. Ja droog en warm, de winter is van start gegaan in Zuid-Australie. En het kan hier toch wel koud worden. Op dit moment regent het pijpenstelen en is het toch fris ..

Ondertussen zitten we al vier maanden bij Michael, een boerderij met koeien, varkens, kippen, paarden en een B&B. Een kat en twee honden.
Michael vindt dat de Europeanen altijd met hun eten bezig zijn.
Wij denken altijd al na over de maaltijd van de volgende dag. Logisch toch?
Michael vindt dat ongelofelijk, maar ja Australia heeft niet echt een eetcultuur. Buiten die van de Aboriginals, maar die zijn niet echt geliefd hier.

Ongelofelijk veel te doen op de boerderij ! Elke morgen en avond melken we de koeien en voederen we de varkens. De varkens lopen hier vrij rond.
We maken hier room, botermelk en boter, en verkopen deze op de markt. De magere melk die overblijft van de room geven we aan de varkens. Die zijn er dol op. Hun dagelijks ontbijt en avondeten. Met graan erover gestrooid. Porridge ! En die worden dat dus niet beu he, nochtans zijn het blijkbaar slimme beesten. Wij vinden althans van niet, om ze te verhuizen van de ene weide naar de andere hebben we er op zitten vloeken!
Elke week, op donderdag, nemen we twee of drie varkens mee naar het slachthuis. We leiden ze met stokken in de wagen en zitten dan een 40 minuten in de koffer tot de eindbestemming. Meestal slapen ze tegen dat we er aankomen.

Wel schokkend om te zien. Met de neus op de realiteit gedrukt. Ze worden met een elektrische schok bewusteloos gemaakt en daarna aan een haak gehangen waar de keel wordt opengesneden. We proberen er niet naar te kijken. Het zijn twee, drie varkens per week en ze hebben een goed leven gehad. Dat is onze troost.

Na het slachthuis gaan we rechtstreeks door naar de beenhouwerij waar we de varkens van de week tevoren snijden en verpakken, en dit vlees verkopen we samen met de boter en room op de markt, op zaterdag.

We hebben hier ook al 10 geboortes live meegemaakt.
We zitten dan als eerste op de rij om deze cinema voor geen geld te missen.

De koeien bevallen hier gemakkelijk op een natuurlijke manier. Lissa is dan de mama van de kalfjes:
Nadesh, Karoline, Carslip, Satine, Silvermind, Goldust, Dutchess, Melys, Poppy, Ruby en Pauline.
Dutchess is spijtig genoeg na een week al gestorven.

Elke zaterdag staan we om 5 uur op om alle koeien te melken en varkens te voederen voor we vertrekken.

Het is ongelofelijk lekker vlees.
Wij hebben nog nooit zo goed varkensvlees gegeten. Dit varkensvlees heeft een totaal andere, zoete en zachte smaak.
De beenhouwers waar we mee samenwerken zijn trouwens zalig!! We zijn er al een paar keer mee weggeweest en hebben hier vorig weekend een feestje gegeven, onze pa (Michael) weet dat niet hoor.

Elke zes weken gaat er ook een stiertje naar het slachthuis.
Deze zijn zes maanden, heel jong nog. Maar wetende dat de stiertjes in de grote melkbedrijven tussen de vier en zeven dagen al naar het slachthuis worden gedaan !
Meerdere per dag worden op de vrachtwagen gezet en die worden dan in goedkope saucissen gedraaid. Dat is spelen met levens.

Hier beseffen we meer dan ooit dat wat je van vlees eet, met respect moet eten. En niet te veel kopen om dan de helft weg te smijten.
Michael is een boer met gezond verstand en aandacht voor zijn dieren.

We zijn hier ook een beenhouwerij zelf aan het bouwen met Michael. Vanaf september zal hij zijn varkens hier doden en versnijden. En elke zes weken ook een stiertje.
Het hele proces gaan we dan in levende lijven meemaken. Dat hopen we toch.

Misschien vreemd om te zeggen dat dit een heel interessante periode wordt.
Het is erger om te zeggen dat je het zielig vindt van de dieren die naar het slachthuis gaan en dan toch zelf vlees eet.

We maken hier ook room, boter en botermelk.
Het is ongelofelijk lekkere boter. Heel geel van kleur.

Voor de room zit Lissa drie uur in het kleine kamertje om de melk in de separator te gieten en daarna te pasteuriseren. Pieter regelt de temperatuur van de melk in een andere kamer.
Die kleine kamer heeft al voor vele frustraties gezorgd, voor de kleinste dingen. Het is en blijft een klein kamertje waar je u gat keert en er ligt vanalles op de grond dat je al direct terug mag beginnen kuisen met bijtende producten.
De laatste twee maanden maken wij de room en boter met ons tweetjes.
Onze pa, Michael is te chaotisch en wil het snel snel maken terwijl wij liever het op ons gemak, het goed doen en het proper houden.
We gaan Michael terug moeten leren hoe hij room en boter maakt, ondertussen zijn wij de professionals :)

Het leven rondom de boerderij.
De koeien hebben allemaal een persoonlijke naam. Het zijn er een 40-tal in totaal en deze hebben we allemaal gemolken :
Black sparkle, Grey Sparkle, Tiara, Caroline, Cowslip, Vif Argent, Melys, their Poppy, Gigles, our Poppy, Simone, Nadesh, Satine, Pauline, Black Opal, Amber, Topaz, Ruby, Dutchess, Rosette, Silvermind en Goldust.
Nadesh en Tiara zijn beste vriendinnetjes.
Michael insemineert al zijn koeien zelf :)

En Vif-Argent is onze favoruiete koe. Altijd op het einde, beetje traumatisch, maar al enorm hard verbeterd.

Ondertussen, buiten het leven op de boerderij hebben we hier al een heel netwerk van vrienden in de Barossa uitgebouwd.
We kunnen meepraten over de mensen die hier wonen, leven en werken.

We gaan uit met de butchers, David, Tyler en Chris en we worden volledig opgenomen in hun vriendenkring.
We spreken af en toe eens af met Lenore en Greg, zij hebben ongelofelijk goede wijnen die ze maken. De moeite om te importeren naar Belgie.
Helen en Graham, en Ross en Carmen zien we ook regelmatig.
En binnenkort nemen we afscheid van de bron van ons netwerk, Kay en Darol, de mensen die we leerden kennen in de Tanunda kerk. En de vrienden van Michael, Carmel en Steven zijn een fantastisch koppel.

We blijven nog op deze boerderij tot oktober, en dan .. stilletjesaan richting huis.. Misschien.

Michael is op dit moment in Europa. Hij heeft de boerderij voor een kleine maand in onze handen nagelaten. Dus wij doen nu met ons getweeen alles. De varkens voederen, naar het slachthuis brengen, versnijden verpakken en verkopen. De room en boter maken en verpakken. De gasten van de B&B opvangen. Wij geven deze gasten dan een tour op de boerderij en laten ze alles zien. Lissa wandelt met de gasten naar de varkens, doet de hele uitleg en Pieter rijdt met de Mad Max, een cabrio, waar de melk in wordt vervoerd.

10 augustus komt onze pa terug. Michael is een zalige grappige vent, maar toch. Het is hier tien keer properder als die hier niet is. Das een lopende tornado. Die komt in de keuken en hoplaa alles overhoop. Als hij zijn kop koffie maakt kan je zijn sporen volgen van de bonen, tot de gemalen koffie een plekje gemorst water, de koffie en een halflege tas. En wij maar opruimen :p

We hebben de volle zomer gehad met dagelijkse temperaturen van 38°C, een bittere koude met ongelofelijk veel regen, surplus hagel en vorst in de winter met daartussen een fleurige herfst.
En een klein stukje van de beginnende lente.