Thailand - Chiang Mai

21 november (de datum van de tablet staat nu wèl juist!)

Hop naar Chiang Mai !! We komen aan en we zien hier misschien 5 Thaien? Das niet meer normaal ze !
We stappen naar ons hostel ! Het ziet er zo donker uit. Ons hostel is gesloten !!! Wablief ?!
We moeten nu nog (21u30) nog op zoek naar een slaapplaats.

Aie ai !! Lissa heeft al onze foto’s per ongeluk verwijderd, dus nu moeten we weer opnieuw beginnen! Een klein depressietje gehad..

22 november

We hebben goed geslapen in onze nieuwe hostel.
Vandaag hebben we onze hele week geregeld. En veel geld opgedaan. Eigenlijk alles!
- 3 dagen kookcursus
- 2 dagen trekking met overnachting bij lokale bevolking

Hierna zijn we wat gaan rondwandelen in ‘t stad. Het is zondagsmarkt. Zoals een braderij bij ons.. ’t Is hier elke dag braderie :-)

Midden op straat zagen we vier blinden op een rijtje muziek spelen! Ongelofelijk! Iedereen die muziek speelt, zelfs in een bandje zou zijn ogen af en toe eens moeten sluiten en gewoon luisteren naar de muziek en naar de anderen. De intensiteit wordt groter, omdat je focus meer ligt op je gehoor.

23 november

Et voila !! Onze eerste kookles, waar we al sinds Bangkok zo lang naar uitkeken!
Om 9u30 worden we opgepikt! Een super lieve vrolijke Thaise vrouw neemt ons mee naar een lokaal marktje. Daar legt ze uit welke kruiden ze bij welke maaltijden gebruiken. En toont ze de verschillende soorten groenten en fruit. Dan laat ze ons nog 5 minuten rondlopen. Onze juf leert ons “Mai Pheet” zeggen, wat betekent “niet spicy”. Mijn huisdier dus, my pet.

En dan de kookles.

6 maaltijden koken én opeten = propvol zitten = geen pap meer kunnen zeggen. We zijn thuisgekomen en direct gaan dutten! Het ging echt niet meer!

‘s Avonds trekken we terug de stad in. Het is nu drie dagen feest. Woensdag is de Full Moon party! Overal worden deze avond kaarsen gezet.

Oude vrouwtjes duwen ons kaarsen in onze handen om mee aan te steken. Heel de stad is verlicht met kaarsen, en op elke hoek van de straat zijn optredens van jongeren van de plaatselijke scholen.

De volgende morgen, terug kookles, terug volzitten! Waarschijnlijk weer moeten dutten.
'S Morgens vroeg wordt er al geklopt op onze deur.
<< You ? Cookie ? >>
We kijken bedenkelijk naar elkaar. Nu cookies? Zo ’s morgens? We moeten onze lege magen sparen om weer propvol te zitten bij de kookles. Dus..
<< No thank you >>
Oh nee wacht! Pieter doet de deur terug open en vraagt
<< Cooking class ?! >> waarop de vrouw glimlacht en knikt.
Oké onze pickup dienst voor onze kookles 2 was er! We verstaan de Thaise niet altijd even goed.
Bij deze kookles hadden we een andere lesgever. Zo eentje met een typisch accent zoa!s wij in België nadoen. Flietjes met cullywolst. Hij sprak altijd over sticky lice (plakrijst). Wordt moeilijk om je lach in te houden dan! En het woord “Mai pheet” komt vandaag ook goed van pas, want die Thaise chillies das zweten geblazen ! 3 is zogezegd medium. Lissa haar bril dampt al aan na een chillipepertje.

En de derde en laatste kookles ! Oef ! Maar we zijn onze energie nu aan het opbouwen voor die twee dagen trekking!
We hebben nu een giechelende homo Thai als lesgever. Dat is hier trouwens allemaal normaal. Hier lopen de homo’s vrolijk hand in hand over straat en het zijn er hier véél !
Er zit een leutige man bij ons in de groep die allergisch is aan gember. In Thailand wordt bijna alles met gember klaargemaakt.

Full Moon Party - 25 november

Een hele stoet komt voorbij, de tengere Thaise politie probeert de menigte wat in te toomen.. en overal steken mensen kaarsen aan, richting de hemel. Soms beland er eens eentje in een boom, en brand verder in de boom. Das niet erg hier! En soms valt er eens eentje al brandend naar beneden, ook niet erg, gewoon even uit de weg springen. En soms zit er eens een vuurwerkpijl in de poep van zo'n vliegende kaars, en gaat die pijlsnel de hemel in :-)

Donderdag 26 november & vrijdag 27 november, TREKKING :

Om half tien worden we opgepikt. Er zitten al vijf Fransen en één Waal in de auto. We steken ons erbij.
Tien minuten later komt er nog een Vietnamese jongen bij. Oef nu geraakt er echt niemand meer bij! Onderweg maken we vriendjes met onze gezellige homo Vietnamees.
Nog eens tien minuten later stoppen we weer. Er moeten nog drie Japanners bij! Eén vrouw en twee mannen. Opgepropt en zwetend rijden we naar ons eerste bezoekpunt!
De Japanse vrouw begon tetteren! En tetteren!! De mannen hingen aan haar lippen dus ze moet wel interessant en grappig zijn.
We komen aan bij onze eerste stop : de butterflygarden. We snappen niet goed wat we daar doen. Wij zonderen ons een beetje af met onze Vietnamese vriend, Julian! En kletsen wat over Vietnam.

Dan proppen we ons weer in de auto en rijden door! Oei nee wacht we zijn één van de Franse meisjes vergeten! Ze kwam aangelopen. We vertrokken en de de Japanse vrouw haar getetter begon weer! Julian pakt zijn mp3 uit zijn rugzak, hij vertelde achteraf dat hij het niet meer aankon.
We rijden nu, met een complete groep, naar de volgende bestemming. We gaan olifanten berijden. Dat is niet echt iets waar wij met ons twee naar uitkeken, we vinden dat misbruik maken van deze dieren. Maar we konden niet anders. Dat zat mee in het programma.
We komen aan in een dorpje, aan de voet van de laatste uitlopers van de Himalaya.
En we wachten, en wachten, en wachten! Tot nu toe hebben we nog steeds niets actiefs gedaan.
En dan komen de olifanten eraan.

We klimmen op een toren om op de rug van de olifanten te zitten. Samen met onze Vietnamees klimmen wij op onze Woopy. Dat is de naam van onze olifant. Misschien ook wel op zijn lijf geschreven, want het was de rebel van de groep. Hij luisterde niet naar de begeleider, slenterde als laatste van de groep, af en toe maakte hij eens een schijnbeweging richting het dal, grabbelde naar wat planten, trok ze uit met zijn slurf en stak het smakelijk in zijn mond…
Dan komen we een waterplasje tegen. De olifanten besproeien zich een beetje met het water. Maar onze Woopy moet weeral anders doen. Hij gaat een beetje verder richting de modder. Hij zuigt modder uit de grond en sproeit ons onder!
Ondertussen zijn wij toch al een heel stuk achter de andere voorbeeldige olifanten. De begeleider van de groep olifanten moest onze Woopy voortslepen, bedreigen met een katapult of uit de bossen halen. En dan maakt onze rebel een inhaalmanoeuvre! Hij stapt sneller en sneller en wij

worden door elkaar geschud, van links naar rechts, van boven naar onder. Hij steekt alle olifanten één voor één voorbij! En we zitten op kop! En dan begint onze Woopy weer te slenteren, en steken de andere olifanten op hun stabiele tempo weer voorbij. Maar Woopy laat zich niet kennen en gaat weer sneller. Zo gaat dat heel de tijd tot we aankomen in het volgende dorp. Wij met zen drieën onder de modder. Ondertussen toch al een beetje opgedroogd.

In het dorpje kan je iets meer betalen om vrouwen te zien die hun nek en knieën langer makrn met ijzeren ringen. Het zijn vluchtelingen zonder paspoort die alleen op deze plek mogen leven. En ze overleven op het geld van de toeristen.
We komen op krachten met fried rice en beginnen eindelijk onze tocht. Zware tocht bergop. Maar de Belgen zijn de doorzetters en staan als eerste op de top. Onze Japanse vrouw als laatste, haar energie was opgebruikt met al haar gebabbel in het busje.

Na het avondeten zitten we nog gezellig te kletsen aan tafel. En spelen we nog stronten en presidenten. Een beetje moe kruipen we in ons bamboo hotel. We willen allemaal vroeg opstaan om de zon te zien opkomen van achter de bergen.
We hebben echt een rotte nacht achter de rug. We wisten niet goed waar kruipen. En de kiekens en hanen begonnen hun ochtend gekakel en gekraai véél te vroeg. De zon was bijlange nog niet op! En dan begon het varken ook nog eens te knorren.
We besloten om toch op te staan, dan konden we de zonsopgang zien!
Maar neen hoor, geen zon. Alleen maar wolken!

We ontbijten. Voor de eerste keer eten we brood.
We dalen af naar de waterval. In het begin ging dat nog, maar dan begonnen we te trillen in onze benen. Afdalen is precies zwaarder dan klimmen.

We dalen nog een beetje verder af en komen bij de rivier. We gaan raften. We zaten met zes in een boot : de drie Japanners, Julian en wij twee'tjes. De twee Japanse mannen waren een homokoppel. En de één was echt een giecheltrien. Super leuk! Hij begon hard te wiebelen op de boot. “Enough!!” zei onze kapitein. De giecheltrien deed doodleuk verder. “ENOUGH!!!!” riep de kapitein. Hij had bijna een lawine veroorzaakt, met zijn geroep! S precies toch een strenge.
We komen aan bij onze eindbestemming, drogen ons af en zetten ons aan tafel. We eten pad thai. Pieter zijn lievelingsgerecht! Fried noodles met kip, ei, groenten en pinda.
Het was een gezellige terugrit. En het is zeker we gaan naar Vietnam, naar Julien. We mogen bij zijn familie eten. En zien hoe ze koken!

De volgende avond 28 november is onze nachttrein naar Bangkok!
Deze keer hadden we genoeg eten mee.
We stopten op verschillende plaatsen.
De trein vertrok terug uit een stadje, maar de vrouw achter ons sprong recht en liep naar voren, en terug naar achter! De Cools heeft het weer gezien! Haar man zit niet op de trein.. De conducteur liet haar de volgende stop terug af. Ze zal haar man wel weerzien.

We stoppen bij een ander station en ze speelden daar het volkslied. Eén man op de trein stond recht! Dat was in Chiang Mai ook een keer. We liepen ’s avonds op een marktje en ze speelde ineens het volkslied. Wij liepen gewoon door maar zagen dat er meer en meer mensen stil stonden. Oeps! We stonden dan ook maar stil. Het volkslied was gedaan en het leven ging weer verder.