Hallo Borneo!

Weer een korte nacht. Om 7.50 zaten we braaf in het vliegtuig richting Borneo. De eerste stop: Kota Kinabalu. Hier verblijven we 4 dagen om Mt Kinabalu te beklimmen, de stad te verkennen en een beetje te relaxen.

Het vliegveld van KK is een lachertje vergeleken met Kuala Lumpur. 1 landingsbaan, 1 bagageband, 4 douanehokjes. Keep it simple. Het regelen van een taxi was iets minder simpel. In de arrivals hall staan een aantal kleine kneuterige standjes waar mensen kaartjes verkopen voor bussen en taxi's. De taxi's zijn hier met RM30 vrij duur (ongeveer 7,50 Euro); de bus daarentegen kost maar RM5. Kat in het bakkie, doen we.

Eenmaal aangekomen bij ons hostel hebben we onze spullen gedropt, de camera's gepakt en zijn we de stad gaan verkennen. Beetje foto's maken van de Clock Tower, de City Mosque en de State Mosque. Aan die laatste twee zit trouwens een aardig avontuur verbonden...

Daar lopen ze dan, twee Hollandse meisjes, de huidjes nog onaangeraakt door de zon, met de camera's om de nek, door het centrum van Kota Kinabalu. Met een kaart in de hand druk op zoek naar de State Mosque. Hier links? Nee, stukje verder. Hier dan? Nee, dit is het ook niet. En deze straat? Nee, volgens mij zijn we te ver gelopen en de volgende straat ziet

er zo onguur uit, daar loop ik niet in. Tsja, toch wilden we die moskee graag zien. Dus wat doe je dan? Juist, de weg vragen.

We trokken de eerste beste voorbijganger aan de jas en die bleek al meteen razend enthousiast en behulpzaam. Helaas lieten zijn Engelse taalkennis en skills in luistervaardigheid hem een beetje in de steek. State Mosque? Dat wist hij wel. Meteen werden we naar een bushalte gebracht waar we omringd werden door taxi chauffeurs. Shit. Dit was niet helemaal de bedoeling. Gelukkig ben ik met mijn (bijna) 1,80m een flink stuk groter dan de gemiddelde Maleisiër, dus ik hoopte dat dat enigszins een intimiderende werking zou hebben. Na wat onderhandelen werden we in een busje gepropt van een chauffeur die ons wel even naar de State Mosque zou brengen. Scheuren door de stad, en opeens reden we langs een moskee waar we prompt langs de drukke weg werden gedropt. Daar sta je dan...

Ach ja, we waren er tenslotte, foto's maken dus! Eerst wachten totdat alle verkeer voorbij was en daarna sprinten op de slippers naar de overkant van

de weg. Gauw wat foto's maken en daarna op zoek naar een taxi voor een ritje naar Tanjung Aru Beach. Het was tenslotte nog maar een klein stukje rijden. De taxi chauffeur gaf echter aan dat we niet bij de State Mosque waren gedropt, maar bij de City Mosque. Jep, aan de andere kant van de stad. Duss.... Bleek daar even dat die andere chauffeur niet wist waar we naartoe wilden en hij ons gewoon bij de eerste beste moskee gedropt had waarvan hij het bestaan af wist. Handig. Gelukkig was deze chauffeur zo lief om eerst met ons langs de State Mosque te rijden en ons daarna af te zetten bij Tanjung Aru Beach.

Oh ja, Iris is de afgelopen dagen ontzettend gek op chocola. Helaas was ze vandaag vergeten dat er al een tijdje een reep in haar tas zat. Ze kwam er op Tanjung Aru Beach achter dat het chocoladereepje zelf alvast aan de wandel was gegaan, in haar tas.... Dat werd dus poetsen! Hupsakee, alles uit de tas. Zilla veegt alle geldbriefjes en het juice pack af met zakdoekjes, terwijl Iris haar tas en kleding probeert schoon te poetsen. Wat een gedoe! Weet je wat? Dan maar de zee in met tas, kleding en al. Werkt prima ;-)

Anyway. Tanjung Aru Beach is best een leuk plekje om een paar uurtjes te vertoeven. Ze hebben er lekkere drankjes, leuke voedselstalletjes en een fantastische zonsondergang! Hier hebben we dan ook met volle teugen van genoten. En dat laatste is maar goed ook, want morgen staat ons een zware opgave te wachten...