Bofkonten

Jep, dat zijn wij! Wie anders heeft in twee dagen tijd alle bedreigde diersoorten hier in Sarawak op camera mogen vastleggen of bij locals een kijkje in huis te mogen nemen?

Onze - soms ietwat té vriendelijke - gids Kenneth, heeft met zijn collega's in Kuching gebeld om een tweedaagse tour voor ons te regelen naar Bako NP, Semenggoh Orang Utan rehabilitation centre en Annah Rais Longhouse. Donderdag en vrijdag heeft onze vriend Anthony ons meegenomen naar deze bijzondere plekken. Anthony heeft jarenlang gewerkt in de bescherming van wilde dieren. Hij wist dan ook als een echte Steve Irwin de apen in Bako op te sporen: makaken, neusapen, flying lemur en silver lip monkeys. Plaatje compleet!

Bako NP is een fantastisch mooi park. Met het bootje ga je vanuit Bako Village over de hoge golven richting de entree van het park. Bij laag getij moet je de voetjes natmaken, want je wordt vlakbij het strand in ondiep zeewater gedropt. Als je de echte jungle wilt ervaren, moet je zeker een bezoek brengen aan dit park. Na een korte trektocht en een stevige lunch zijn we teruggegaan richting logde.

Vanmorgen stond Anthony weer om 8.00u voor onze deur. Dit keer gaan we naar het orang oetan opvangcentrum, genaamd Semenggoh. Semenggoh is Sarawak-versie van Sepilok in Sabah, met als grote verschil dat de apen hier semi-wild zijn. Ze zitten niet opgesloten in kooien, bij Semenggoh lopen ze vrij rond en mogen ze gaan en staan waar ze willen.

Om 9.00u was het voedertijd. Omdat de apen vrij rondlopen heb je nooit garantie dat je ze ziet, maar Iris en ik hebben ze laatste dagen al veel geluk,

en vandaag weer! Zowel het alfamannetje als de vrouwtjes met kleintjes hebben we mogen zien. Wat een mooi gezicht! Iedereen hield vol 'ooh' en 'awe' zijn adem in. In doodse stilte genoten wij van het roodharige gezelschap en keken we toe hoe zij hun banaantjes aten.

Na Semenggoh was Annah Rais Longhouse aan de beurt, wel met een omweg want tijdens de laatste moesson is een deel van de snelweg 'weggespoeld'. Annah Rais was een ervaring apart. Er waren sowieso amper toeristen aanwezig, maar de longhouse oogde erg modern. In de zogenoemde 'headhouses' waar vroeger de hoofden werden bewaard, stonden nu ook de WiFi modems. Daarnaast vertelden de bewoners hoe trots ze zijn op hun natuur, maar om de longhouse heen is het één grote puinzooi aan afval. Beetje jammer...

De homestay was sinds december 2014 gesloten, maar we leerden die middag een aardige bewoner kennen die ons graag een rondleiding gaf door zijn eigen huis. Een ervaring apart, maar zou er zelf niet willen wonen.

Om de laatste 4 drukke dagen en ons avontuur op Borneo af te sluiten, zijn Iris en ik samen wat gaan eten bij de 'Top Spot'. Dat is een hal met voedselstalletjes op de 'rooftop' van een gebouw, met uitzicht over de stad! De vissen die je hier allemaal aanstaren zijn niet zo mijn ding, maar de gefrituurde inktvisringen smaakten prima ;-) Nog even snel een wandeling over de Waterfront Boulevard van Kuching en daarna lekker slapen, want morgen gaan we naar Singapore!

Oh by te way, ik moet onze lodge host Danny van de Borneo Tribal Lodge even extra credits geven. Zijn lodge is de allergezelligste van heel Kuching en Danny zelf is een echte lieverd. We hadden al een mooi kamertje, maar voor onze laatste nacht kregen we een gratis upgrade naar de suite met outdoor badkamer! Als je ooit in Kuching komt, zeker even een nachtje of twee hier blijven pitten. Echt, ik meen het.