Tristan is jarig! Hoera! De eerste felicitaties via de app waren al vroeg binnen. Ook van zijn vrienden Olivier en Benjamin, heel leuk. Een cadeau had hij op dag 1 in Osaka al uitgekozen: zijn enorme walvishaai-knuffel. We waren vroeg wakker en gingen ook op tijd op pad omdat we naar Miyajima wilden. Lopend naar de tram, die ons naar de trein bracht, die ons naar de ferry bracht, die ons naar het eiland bracht. Daar namen we een taxi voor ¥960 naar het X recreational Park, in totaal 2 uur onderweg geweest. Hier zou een prachtig strand zou zijn. Viel dat even tegen! Het was vloed en er dreef van alles aan de kust, hout, waterballonnetjes, plastic buizen. En het park was door de hitte enorm verdord. Voor ¥3000 huurden we een houten verhoging met overkapping van zeil, zodat we niet in de hertenkeutels en toch nog een beetje in de schaduw lagen. Herten leven op dit eiland in het wild en worden naar dit park gelokt door de enorme barbeques die hier gehouden worden door grote groepen Japanners. Want dat kunnen ze hier ook hoor, gezellig eten met elkaar. Hele partijen partytenten, stoelen, bankjes, koelboxen en professionele barbeques worden aangesleept om de hele middag te eten. Waardoor wij later die middag bijna weggerookt werden op ons houten platform. Maar goed, die mensen stuurden de herten ook regelmatig weg, want ze werden behoorlijk brutaal die beesten. Toen ik bij het toiletgebouw aankwam stond er een hert in een wc-hokje wc-papier te eten alsof het de normaalste zaak van de wereld was. De jongens waren eigenlijk de hele tijd in het water te vinden. Het werd eb, dus het ponton dat vastgemaakt was aan de anti-haaien-netten kwam voor de jongens steeds dichterbij. Thijs had ergens een opblaasband vandaan getoverd ("die lag gewoon daar op de grond") waarmee Hugo veilig het water in kon. Nu het eb was was ook alle troep verdwenen die in het water dreef. Het was ineens helder en toen leek het wel een wat fijner strand. Tussen de middag aten we wat in de kantine waar overigens niemand ander at dan het personeel, wij begrijpen ook wel waarom. Dus snel weer naar buiten het water in. Thijs had opgezocht dat het rond 16 uur compleet eb was. Op dat tijdstip wilde hij bij de Tōri zijn aan de andere kant van het eiland, zodat je eronderdoor kon lopen. Normaal staat deze met zijn eerste anderhalve meter onder water, zo zie je hem meestal op foto's. We namen de taxi terug met de hele lieve vrouw die ons ook naar het strand bracht en we waren op tijd bij de Tōri voor een fotosessie op het droge. De jongens hadden het al snel gehad op de zeebodem en Hugo kreeg het voor elkaar om een aantal kleine schelpdeeltjes in zijn teen te krijgen terwijl hij sandalen aan had. Ik kreeg ze er niet uit, dus een pleister erop, een ijsje halen en naar de ferry om naar Hiroshima terug te keren. We hebben lekker gedoucht en aten okonomiyaki bij een tentje om de hoek. Er stond honkbal op: Hiroshima-Tōkyo. Met de blosjes op zijn wangen zat Tristan te smullen en honkbal te kijken in dit tentje waar alleen maar Japanners aten. Ze kregen een lolly van de ober toen we weg gingen. Het was een mooie negende verjaardag voor Tristan.