Dag 9

Gion (het geisha-district van Kyōto) en Higashiyama (oud Kyōto) waren vandaag het doel van onze dagtocht. Met de trein vanaf ons station naar Gion-Shijo waar het ineens weer een drukte van een jewelste was van toeristen. Wat is Kyōto toch enorm toeristisch. We mogen daar zelf niet over klagen omdat we zelf ook onder die noemer vallen, maar wij geven toch de voorkeur aan wat minder groepen luide en stinkende Chinezen en overdreven Amerikanen om ons heen. We wandelden weg van de massa om in een heel rustig straatje in een restaurantje te belanden waar alleen maar Japans werd gesproken. Leuk om weer even te oefenen. Het voelt voor mij namelijk heel raar om Engels te praten met een Japanner terwijl ik het in het Japans net zo goed kan zeggen (of desnoods in grote lijnen duidelijk kan maken). De meeste Japanners reageren daar heel goed op. In dit schattige restaurantje moesten we netjes eten. Geen fastfood, nee, het waren drie gangen! Tristan en Hugo lustten het koude mini-soepje van aardappel en bouillon-gel niet maar de salade aten zij keurig op. Ook nog even met o-hashi (stokjes) geprobeerd, maar ik heb toch maar even bestek voor de heren gevraagd (ja, ook voor Thijs).
Tristan kreeg een biefstukburger zonder broodje, wat was dat schrikken. Na de tranen heeft hij toch mooi tweederde ervan opgegeten. Hugo had een met rijst en groenten gevulde omelet, die kreeg hij ook niet op. Tja, dit restaurant was ook niet echt op kinderen gericht, maar we hebben er maar mooi gegeten met z'n vieren. Wat zijn we trots op onze jongens. Aan de andere tafel die bezet was in het restaurantje zaten twee Japanse heren te lunchen. Toen die klaar waren riep een van de mannen keihard "Sumimaseeeeen!"(om de ober te sommeren), we verschoten ervan. De ober in zijn keurige outfit bleef ons maar water bijschenken, we hielden het niet bij.
Verder door Gion door prachtige tempel-tuinen (waar Hugo in zijn enthousiasme een bamboebalk op de grond liet kletteren middenin een tempelcomplex, oeps) naar de Yasaka-pagode. Onderweg natuurlijk een ijsje. Hugo houdt van Kakigori (geschaafd ijs), dit keer met perziksmaak. En Thijs en ik gaan wat vaker voor de matcha-mix, omdat je dat in Nederland niet zo lekker kunt krijgen. Tristan blijft trouw aan zijn choco-vanille softijs.
In een leuk winkeltje waar honderden gekleurde mini-fietsjes van gebogen staaldraad stonden zochten de jongens hun favoriete model uit, als souvenir. Daarnaast waren we al langer op zoek naar een portemonnaie voor Hugo, en we vonden een leuke in de vorm van een koi, de nationale Japanse karper. Dus die mocht ook mee.
We kwamen weer in de drukte terecht, wat een mensenmassa's in deze hitte door de smalle straatjes van Higashiyama. Wel een prachtig gebied, zeker bij de

Kyōmizodera-tempel waar Tristan, Hugo en ik nog een travestiet zagen in de poppen-kledingstijl. Lachen... Via allerlei kleine straatjes waar Thijs ons met zijn google-maps doorheen leidde, ontweken we de drukte en liepen we via Maruyama-park weer terug naar de hoofdstraat. En wat vonden we daar? Een Starbucks...nou ja! Onze Kyoto-beker is dus in the pocket. We hebben trouwens de hele dag geen geisha gezien! Wel veel jonge meiden en stelletjes in yukata's (zomerkimono). Ook leuk hoor.
Thuis weer vanalles opgewarmd onder de grill en in de pan: kip, noodels, nog meer kip. Ohja en sla, maar dat bleef koud. En als toetje een waterijsje in de vorm van een plak watermeloen. De alltime favorite van Tristan en Hugo.
Afgelegde wandelafstand van vandaag: 10 km.