Met die woorden besloot ik de 10 daagse retraite na 4 dagen te verlaten...

Op maandag schreef ik me in voor een 10 daagse stilte en meditatie retraite. 10 dagen weg van de bewoonde wereld, bovenop een berg in een tempel bij de monniken. We waren met een groep van 47 personen. Van jong tot oud en van allerlei afkomsten..

Vipassana meditatie stelt je in staat door middel van zelfobservatie meer zelfkennis te verwerven. Je traint jezelf om bewust te worden van je lichaam, gevoelens en gedachten. Als je de kunst van het mediteren onder de knie hebt, kan je een gevoel van innerlijke rust en vrede ervaren dat uitstijgt boven het gevoel van levensvreugde. Verder zou mediteren leiden tot een (nog) positiever, evenwichtiger en gelukkiger leven.

De reden dat ik ervoor gekozen heb om 10 dagen te gaan mediteren, heeft niets te maken met met gebrek aan bovenstaande (no worries ;)). Voordat ik op reis ging kwam ik bij toeval (ook al bestaat dat niet) terecht op een blog van een meisje die dit gedaan heeft en ik werd onwijs nieuwsgierig. Zou ik dit vol kunnen houden (ik ben doorgaans iets te lief voor mezelf, als ik iets niet leuk vind mag ik al snel stoppen), wat ga ik allemaal tegenkomen in mn hoofd (ik denk altijd dat ik geen struggles of verkropte emoties heb maar wie weet verstop ik ze echt heel goed?) en vooral: ga ik die euforie van intense (zelf) liefde, geluk en kracht ervaren? En lukt het me in trance te raken??

Op de dag van inschrijving maakte die nieuwsgierigheid plaats voor spanning en angst. Ik probeer allerlei redenen te verzinnen er onderuit te komen maar tegelijkertijd wil ik het super graag ervaren. En eerlijk gezegd heeft die spanning weinig te maken met lange dagen mediteren in de hitte en stromende regen maar meer met alle enge beesten die met dit weer in de jungle uit hun schuilplaatsjes komen! Anyhow, let's do it!

Dinsdag om 15uur start de retraite met uitleg en de ingang van de stilte. Niet alleen uitleg over de retreat maar ook over wat we met slangen en schorpioenen in onze kamer moesten doen... (Wheeee)

De kaders:

- we weerhouden ons van spreken en oogcontact
- we eten om 7am en om 11am, om 5pm krijgen we warme chocomelk. Tussen 11.30am en zonsopkomst de dag erna word niet gegeten.
- we mediteren van 4am tot 9pm, afgewisseld lopende en zittende meditatie, yoga, chanten (gebed zingen) en Dhamma Talk (les over Buddhisme en meditatie)
- we onthouden ons van luxe dingen om op te zitten en slapen
- we dragen geen sieraden, makeup, parfum of andere zaken om onszelf te verfraaien

En zo kan ik nog wel even doorgaan met dingen die niet mogen..

Het slapen zonder bed valt niets tegen. We hebben een matje gekregen zodat we niet enkel en alleen op de vloer slapen, het muggennet houdt alle diertjes op afstand en ik heb prima geslapen. Heb wel heel veel (en grappige) dromen :).

De ochtendmeditatie is het fijnst. Nog voordat de zon op is met wierrookjes en kaarsjes en 47 slaapdronken mensen in de zaal. Lopende meditatie daarentegen is verschrikkelijk. Ok, probeer het eens: til heel langzaam je hiel op, til nu heel je voet op, beweeg je voet naar voren en zet je voet neer. Heel langzaam en heel bewust in deze vier stadia. Zet zo 10 stappen en draai om zodat je steeds opnieuw hetzelfde lijntje loopt. Doe dit 45 minuten. Het enige wat je kunt doen is accepteren dat dit 4x per dag op het programma staat, niet nadenken en doen.

'S Avonds doen we een love and compassion meditatie. Dit is een geleide meditatie en die vond ikheerlijk! Het komt erop neer dat je je hart vult met liefde en dit over de wereld verspreid door te beginnen met je ouders, geliefde, kennissen, maar ook de mensen die jou iets misdaan hebben, waar je wrok tegen hebt. Uiteindelijk verspreid je je liefde over alle "beings" op de wereld. Dus mochten jullie wat gevoeld hebben woensdag tussen 12.30 en 13.30 jullie tijd.. It was my love! ;)

Waar ik aan het denken werd gezet waren de lessen Buddhisme, de "Dhamma Talk". Het beeld wat ik van Buddhisme had is dat het heel nuchter, dankbaar en liefdevol was en had me er verder niet in verdiept. Deze lessen gingen heel veel verder.

Ik kreeg 3uur per dag les over wat we doen en waarom we dat doen en een van de doelen was om "te zien zoals het is" "to see things as they are". Ik dacht: losgeweekt van je persoonlijke oordelen en brillen etc.. Maar een van de dingen waar "we naar streefden" te zien was dat je lichaam niet van jou is, het niet aan jou toebehoord, dat je lichaam moleculen zijn van de 4 elementen lucht, aarde, water en vuur... Et cetera.. Ik wil het niet verkeerd opschrijven en vertel het wel een keer persoonlijk als iemand interesse heeft ;-) Het komt er in ieder geval op neer dat ik door die Dhamma Talk steeds meer ging nadenken.

De eerste 3 uur les kon ik nog wel meebewegen maar het ging met het uur meer tegen me in... :( Ik begon mezelf af te vragen waarom ik die 10 dagen af zou maken? Ja, het levert je een rustig en fijn gevoel op. Ja, het is mooi (en mega grappig ;)) om te zien wat er allemaal naar boven komt in je hoofd als je verder vrij bent van prikkels. En het is ook mooi om te ervaren dat je zelf in de hand hebt wat je met die gedachtes doet (overdenken of laten gaan)... Maar... 10 dagen?? Serieus.. Van 's ochtends 4 tot 's avonds 9uur mediteren is echt dodelijk saai! Er wacht een wereld op mij, een leven. Thailand ligt aan mn voetjes en ik zit op een berg in kleermakerszit. Jullie kunnen je dat gevecht tussen hart (verlangens) en verstand (afmaken waar je aan begint) vast inbeelden. Anyhow, ik heb mijn hart laten winnen (met mijn verstand, that's a deep one)! :-) Het was echt niet makkelijk om die beslissing te nemen.. Zoals ik al zei ben ik nooit heel streng voor mezelf en vraag ik me soms af of ik dingen rechtvaardig door te zeggen "ik luister gewoon naar mijn hart" in plaats van "ik kies voor de makkelijkste weg" maar hey... Het leven is geen wedstrijd.. Mijn hart is gewoon lekker comfortabel exemplaar en waarom zou je het jezelf moeilijk maken?

Ik heb de tweede dag in de ochtend besloten dat ik ging stoppen. Ik dacht eerst nog: ok ik stop na dag 3. Maar wat is het nut van een dag extra als je toch al hebt besloten het niet af te maken? De tweede dag heb ik nog afgemaakt en om 19.30u was ik klaar voor vertrek. Er gingen nog twee anderen met mij weg (met dezelfde aanleiding: Dhamma Talk). Ik zou mezelf niet zijn als ik toch ook nog even een regel zou verbreken dus ik heb twee briefjes geschreven. Één voor Shannon, een meisje uit de USA en één voor een leuke jongen uit Duitsland. Deze heb ik stiekem bij hun spullen achter gelaten. Ik ben benieuwd of ik iets van ze hoor want ben natuurlijk wel nieuwsgierig naar hun ervaring.

Anyhow.. Garry (1 van de assistenten) bracht ons van de berg naar beneden. Ik ben naar de eerste bungalows gegaan die ik tegen kwam (had toevallig ook gehoord dat ze goed waren) en heb daar een nachtje geboekt.

En ook al ben ik maar kort "weg" geweest en heb ik de euforie tijdens het mediteren niet bereikt.. Ik voel me euforisch weer deel te maken van de mooie wereld! Dat zo'n korte tijd afsluiting je toch al meer waardering kan laten ervaren... Ik hoorde muziek, helemaal geen mooi nummer ofzo maar wat is muziek mooi!! Ik ben lekker op een strandje gaan zitten. Heb een pad thai met garnalen gegeten en een lekker Chang biertje gedronken. Lekker weggedroomd over van alles en nog wat bij het geluid van de zee die aan m'n voeten klotste. 200 meter naast me op het strand stond mijn houten hutje met een bed met matras en kussen waar ik heerlijk heb geslapen op de blauwe plekken op mijn heupen en schouders van de houten vloer van de afgelopen nachten!

Tot zover mijn Vipasanna avontuur. Ik heb een extra ervaring met wat mediteren (love en compassion) kan brengen, ik heb 2,5 dag mn mond gehouden en geen telefoon en muziek gehad, ik heb een slang en reuze spinnen gezien zonder te gillen en zonder bed geslapen en mezelf 4 dagen gewassen uit een teiltje bruin water.. Genoeg om in mn rugzakje te stoppen op naar het volgende! :)

Liefs, Sanne