'Life begins at the end of your comfort zone'

- Neale Donald Walsch-

De afgelopen dagen heb ik veel indrukken gekregen van de mensen, steden het voedsel en natuurlijk van het landschap. Het gaat vooral niet zoals je had gedacht of had verwacht. Hoewel ik vooral nieuwsgierig ben, zijn er ook een hoop dingen waar ik aan moet wennen. Wat ik precies ervaar, is soms lastig uit te drukken in woorden. Het is een hele beleving om hier te zijn. Op deze manier hoop ik het een beetje te kunnen overbrengen.

Vliegreis
Grappig om op te merken dat je eerste indruk van mensen totaal kan verschillen met hoe de persoon in werkelijkheid is of over komt. Tijdens het eerste gedeelte van een overigens prima vlucht zat ik naast een wat oudere man met een sigarettenwalm om zich heen. Voor mij niet echt de persoon om naast te gaan zitten. Maar dit had ik dus fout. Deze man heeft de afgelopen 30 jaar in meerdere landen in verschillende continenten gewoond en gewerkt voor Unicef. Op dit moment is hij eigenlijk gepensioneerd en is hij bezig om zich permanent te vestigen in Nederland. Toch is hij ingegaan op een uitnodiging van Unicef om naar Bangladesh te komen, vandaar deze reis. Voor mij heel inspirerend om te luisteren naar zijn ervaringen en tips. Daarbij het besef mijn ‘reis’ is nu echt begonnen.


Busreis
Tijdens de wat lange (+- 7 uur) busreis door de bergen heb ik verschillende vooral Nederlandse reizigers gesproken. Tuurlijk heb je de net- afgestudeerden de ‘’ik weet nog niet wat ik wil dus ga ik maar reizen’ reizigers (is overigens niets mis mee). Daarnaast heb je gemotiveerde personen die zichzelf willen verrijken of juist de reiziger die hier specifiek in Nepal de (innerlijke) rust wil gaan vinden. Natuurlijk zijn er nog meer reizigers, ieder met hun eigen, unieke motivatie. Altijd leuk om uit te wisselen met elkaar. Goed, laat ik vooral beschrijven hoe ik deze reis heb ervaren.

Ik vond het namelijk erg confronterend, nu al. De eerste vragen die bij mij op kwamen waren: waarom ga ik dit doen? Wat wilde ik ook alweer? Waarom alleen? De sfeer die ik in Kathmandu had ervaren was voor mij niet prettig. Chaotisch, druk, heftig en ingewikkeld dus. Gelukkig had ik genoeg tijd in de bus om alles even te laten bezinken. Ergens weet ik ook dat dit goed is maar op de een of andere manier was ik nog bezig met het loslaten van mijn eigen ‘’vaste’’ denkpatronen. Ook niet zo gek als alles om je heen verandert en totaal verschilt met wat voor jou ‘normaal’ is. Eenmaal aangekomen in Pokhara kreeg ik een hele andere ‘vibe’ mee. Ik verblijf nog steeds in een stad maar er is hier een soort rust en sereenheid, wat ik heel prettig vind. Je bent hier helemaal omgeven met bergen en prachtig uitzicht.

Verblijf
’s Ochtends zijn de indrukken niet overwegend positief. Een kakkerlak op je bed, de meeste uiteenlopende geuren van Nepalees voedsel op je nuchtere maag en een geur van afval is niet waar ik het meeste van kan genieten. Zeker niet na een erg korte, rumoerende nacht. Toch is dat op de achtergrond als je dan verder kijkt. Wat een vriendelijke mensen hier. Zodra ze zien dat ik alleen in een restaurant zit, komen ze vaak al een praatje maken. Overigens ben ik nu niet helemaal alleen. Vanuit de stichting is hier een begeleidster aanwezig om mij een beetje op weg te helpen. Daarbij hebben we vanavond met nog 2 andere vrijwilligers wat gegeten.

Bij mijn introductie hoort een driedaagse taalcursus. Vanochtend heb ik mijn eerste les gehad van Prem. Hij, en zijn familie zijn heel vriendelijk en gastvrij. Zo mag ik op zijn dakterras (met wifi) dit verhaal even typen terwijl Prem aan het werk is. Vervolgens had ik dus geen wifi om het te posten dus dat kan nu (bijna 12 uur later).

Zoals je merkt heb ik een aantal intensieve dagen gehad. Aan de andere kant is dat ook het mooie van reizen. Je komt jezelf tegen en daardoor ga je op onderzoek uit. Wat gaat je helpen? Ik merk dat ik het nu fijn vind om de tijd te krijgen om de indrukken te ervaren. Verder ben ik ook benieuwd wat deze reis mij verder gaat brengen. Zondagmiddag zal ik vertrekken naar mijn eerste gastgezin.