Wees niet bang
Om de ruimte te nemen
Om te zijn wie je bent
Je kant toch niemand anders worden
Hoe hard je ook rent
LIEF LEVEN

Het mooie van het reizen in je eentje is dat jezelf continu tegenkomt. Je moet de keuzes maken voor jezelf en jij alleen zal die consequenties ook echt ervaren. Nu een maand hier heb ik veel mogen leren om juist voor mezelf te kiezen.

Als een van tweeling ben ik gewend om samen te zijn en ook om alles samen te delen. Het voelt hier soms ook echt alleen zonder m'n tweelingzus. M’n blik is vaak gericht naar de ander en daarbij vergeet ik eigenlijk de vraag: wat wil ik nu? Want ja wat wil ik eigenlijk zelf? Een vraag die ik lastig vind om te beantwoorden. Maar die vraag heb ik ook nodig om verder te komen. Door bewust keuzes te maken voor mijzelf merk ik dat ik ook veel rustiger word. Alsof ik nu ook dichterbij mezelf kom te staan. Door meer los te laten wat een ander vindt, sta ik voor mijn idee ook meer open voor wat er om me heen gebeurt. Zoals afgelopen maandag die ervaring van de kinderen in Snowview. Het was voor mij heel speciaal om de ‘lichtjes’ in de ogen van die kinderen te zien.

Belangrijk om te weten is dat het niet zo gemakkelijk gaat zoals het misschien nu doet lijken. Het innemen van die ruimte vind ik en blijf ik lastig vinden. Hoe zeg je bijvoorbeeld dat je bepaalde dingen anders ziet, zonder als de ‘betweter’ over te komen? Hoe zeg je gewoon ‘nee’ zonder dat je dit boos bedoelt? Of hoe ga je eigen gang zonder jezelf te veel af te zonderen? Balans zoeken in deze weg vind ik nog lastig maar ook dit is mijn reis hier. Het ontvangen van feedback geeft mij ook weer richting dat ik die ruimte mag (moet) innemen. Die confrontaties zijn niet altijd leuk maar zeker leerzaam. Door elke keer weer bewust na te gaan met wat wil ik, kom ik zo weer een stap verder. Zo ga ik volgend weekend met nog twee mensen van de stichting naar Lumbini (geboortestad van Boeddha). Iets waar ìk heel nieuwsgierig naar ben…