Halfway there

Vier het leven om je heen,
hang de slingers op en dans met iedereen
Het leven is al veel te kort
ja, en alleen is maar alleen
Dus droom, durf, doe en deel met iedereen
Marco Borsato

Twee maanden geleden vertrok ik naar Nepal. Twee maanden geleden wist ik niet wat ik kon verwachten. Vandaag zie ik veel dingen anders en kan ik zeggen dat ik een hoop heb mogen ervaren en heb mogen leren. Deze reis is echt het beste cadeau wat ik mijzelf heb kunnen geven. Nu sta ik dus halverwege en kan ik een hoop dingen opsommen die echt heel leuk zijn. Natuurlijk zijn er ook minder fijne dingen dus hier is mijn leer en geluksmomenten lijstje.

Leermomenten
-Het verkennen van een nieuw gastgezin kost tijd. Ik heb tijd nodig om de indrukken te laten bezinken. Ik vind het belangrijk om niet meteen een oordeel te vellen. Dat is niet altijd gemakkelijk. Hoe ga je om met alles wat anders is?
- Het besef van hoe de mensen hier leven en hoe jij je druk kan maken om.om..om eigenlijk niet zo veel.
- Wanneer kinderen worden geslagen, wil ik het liefste wegkijken. Ik kan hier niet zo goed mee omgaan.
- Tja het onderwijs hier..
- Dat moment dat je een planning hebt,,had,, want ja Nepal heah.
- Wanneer je tussen de bergen en heuvels echt niet meer je gastgezin kan vinden.
- Wanneer er geen water en geen elektriciteit is..

Geluksmomenten
-Elke ochtend wanneer ik de prachtige bergen om mij heen zie.
-Wanneer Nepalezen een gesprek beginnen om te vragen waar je vandaan komt. Voor je het weet eindig je met een uitnodiging om bijv. ergens te gaan eten.
- Dat moment dat je je zus weer op FaceTime ziet.
- Als je tijdens de busreis ziet dat er twee kleine meisjes aan het dansen zijn op de keiharde muziek.
- Als je weer kan genieten van een warme douche en schoon haar.
- Wanneer je als vanouds met vriendinnen kletst over van alles en nog wat.
- Een mooi gesprek met een Nepalees.
- Het gastgezin.
- Een doodgewoon busritje en dan genieten van het uitzicht en de mensen om je heen.
- Hetzelfde busritje maar dan in een overoverovervolle bus, staand met je nek scheef en dan niet kunnen zien waar je uit moet stappen (haha ja hij staat goed bij het gelukslijstje). En dat een Nepalees je halte in de gaten houdt en je zware tas van je overneemt.
- Een glimlach van een kind. (Hoe cliché dan ook)

Eigenlijk word ik hier elke dag weer blij met hoe 'warm' deze mensen zijn. Het gaat hun er niet om of hun huis is opgeruimd of ze genoeg eten hebben. Iedereen is welkom en ze delen met elkaar. Het gaat hier om samen. Samen zijn en samen elkaar helpen. Dit lijstje kan ik dan ook elke dag aanvullen met nog meer van die kleine geluksmomenten. Ik voel me hier ook heel erg op m'n plek en daar mag ik nog zeker twee maanden van gaan genieten.