Lumbini

Afgelopen weekend zijn we (René, Rob en ik) naar Lumbini geweest. Lumbini is de stad waar rond 600 jaar voor Christus Boeddha als Siddharta Gautama het leven zag. Deze stad is een van de belangrijkste pelgrimsplaatsen gerelateerd aan het leven van Boeddha. Volgens het levensverhaal hield zijn moeder tijdens de bevalling een boom vast. Wetenschappers hebben kunnen achterhalen welke plek de precieze geboorteplek is en ook in die tuin staat nu zo’n boom. Naast de boom kan je op deze plek tempels gaan bezoeken.


Busreis
Lumbini ligt dichtbij de grens met India en is zo’n 170 km rijden vanaf Pokhara. Aangezien Nepal het land van de acht hoogste bergen ter wereld is, begrijp je dat je er niet zomaar bent. Dat maakte de 8 uur lange reis, vooral de op heenweg, een behoorlijke uitdaging voor mij. Ik ben geen held met deze hoeveelheid bochten in een vrij benauwde bus. Mijn misselijkheid daalde gelukkig wel wat in de pauze toch was ik blij dat we rond een uur of 5 de bus uit konden stappen.

Korean Monasty
Rob had als idee om naar het Koreaans klooster te gaan. Dit leek mij ook de gelegenheid om zoiets mee te gaan maken. Mannen en vrouwen slapen gescheiden in het klooster. Zo lag ik op een kamer met nog drie andere meiden uit Portugal, VS en Frankrijk. Interessant om zo kennis te maken en elkaars verhalen te horen.
(De man op de foto was er toevallig even ;)). In dit klooster hebben ze twee keer per dag ‘worship time’. Dat wil zeggen dat de monniken naar de tempel gaan om te gaan ‘chanten’ (het ritmisch spreken/ zingen van woorden). Ik schrok eerlijk gezegd wel even van de tijden die hierop staan. Als avondmens is m’n eigen wekker rond een uur of 7 al een challenge laat staan een wekker om 4:30. Toch zaten we twee keer om 5 uur in de tempel (ja echt). Hoewel het opstaan enige moeite kostte, had ik het zeker niet willen missen. Het ‘chanten’ was

even een moment voor jezelf, een moment van bezinning en een moment van rust voordat je met de dag begon. Hierna kon je gelijk aanschuiven aan een echt Koreaans ontbijt (rijst met wat groenten). Hoewel de smaak erg wennen was, kon ik genieten van de rust. Zo in tegenstelling met het haasten tijdens mijn ochtendritueel. Op deze manier waren we helemaal klaar voor alle tempels.

One two three - temple
We hebben inderdaad behoorlijk wat tempels bezocht. In het centrum van Lumbini hebben meerdere, vooral Aziatische landen, een tempel geplaatst. Het klinkt misschien een beetje oneerbiedig maar dit gedeelte lijkt een beetje op Euro Disney. Het gebied was afgezet en via een paar openingen en wegen kon je dit centrum bereiken. In plaats van attractie naar attractie, loop je in dit geval van tempel naar tempel. Je zou het niet verwachten van Nepal maar Lumbini is behoorlijk vlak en zo zag je ook veel Nepalezen fietsen. Als echte Nederlander hebben wij het voorbeeld natuurlijk gevolgd. Dit was echt fantastisch! Op die manier kon je gemakkelijk van de ene tempel naar de andere tempel zonder al te veel tijd kwijt te zijn.

Het is fascinerend om te zien hoe elk land met zijn eigen cultuur een ode brengt aan Boeddha. Zo was de Chinese tempel best uitbundig te noemen met een hele grote gouden beeld van Boeddha. Daarnaast waren er ook nog een aantal tempels in aanbouw. Dan zie je de hoeveelheid werk die in zo’n tempel zit. De tekeningen van het verhaal van Boeddha vind ik indrukwekkend om te zien. Na een korte pauze om de indrukken even te laten bezinken, vervolgden we onze tempeltour. We sloten de tour af met het bezoeken van ‘de plek’ en dus de tuin waar Boeddha is geboren. Hoewel het op deze plek best druk was, was het ook zeker de moeite waard.

Rond dit tijdstip waren we eigenlijk ook wel een beetje ‘tempelmoe’. Dus we besloten om terug te gaan naar de hoofdingang om daar even wat te drinken. Heel bijzonder om daar dan een monnik tegen te komen waar we eerder die dag mee op de foto zijn gegaan. Hij blijkt afkomstig te zijn uit India en hier op vakantie te zijn. Ook deze monnik gaat mee met de tijd. Zo had hij zelfs facebook, geweldig toch!

Afsluiting
Op de terugweg was ik beter voorbereid op alle bochten en hobbels. Zo ging ik zonder volle maag de bus in en had ik bij een tentje echte

‘Lumbini koekjes’ gekocht. Na een ginger tea en het koekje, die eigenlijk te zoet en dus niet te vreten was, vertrokken we rond een uur of 7. De reis vlotte lekker en het was nog best rustig op de weg. Totdat we toch al vrij snel een pauze hadden op een of andere busterminal. Rob ging naar buiten om wat te kopen. Eerst dacht ik wat zal ik nu weer kopen? (Na m’n miskoop eerder die ochtend). Zo stond Rob al met een zakje chips in zijn hand en volgde ik ook. Tja zo sta je om 9 uur ’s ochtends gewoon te ontbijten met chips, moet kunnen toch? Maar dit is echt de gouden tip voor iemand met wagenziekte. Na de lunch kwam de buschauffeur met een multimedia set aanzetten. Best leuk een beetje entertainment tijdens zo’n lange reis. Ja dat denk je het eerste kwartier nog, maar op een gegeven moment begint alle muziek op elkaar te lijken en worden die hoge tonen gewoon irritant. We, en onze oren, waren dan ook heel blij dat we even pauze hadden toen de muziek was afgelopen. Goed, de busreis verliep verder voorspoedig en zo waren we al rond een uur of 4 terug in Pokhara. Eerder waren we aan het wegdromen van de toetjes en de cappuccino’s die we misten in het klooster. Extra leuk was het dan ook om het weekend af te sluiten met een cappuccino (en een chocolademelk voor mij). Het was een mooi weekend met elkaar.