Even een paar dagen samenvatten. Maandag de 17 de hebben we een vrije dag gehad. We hebben eens lekker uitgeslapen en wat dingetjes gewassen, was wel nodig. Daarna lekker door Queenstown geslenterd en nog wat souvenirs gekocht. Lekker geluncht aan de waterkant en daarna terug naar het hotel voor een korte powernap. 's Avonds om 17.15 uur moeten we ons melden voor een tochtje met TSS Earnslaw, een stoomschip uit 1912, in eerste instantie gebruikt voor de bevoorrading van de aan de oevers gelegen homesteads en farms, geheel gerestaureerd en nu voor toeristische doeleinden gebruikt, over Lake Wakapitu. De tocht eindigt aan de overkant van het meer, waar we zullen dineren in The Colonel's Homestead, een prachtig gerestaureerd landhuis. Het is een uitgebreide BBQ, met diverse andere gerechten ondermeer scampi's zalm, allerlei andere kleine gerechten etc. Het smaakt uitstekend en ondanks het feit dat het een enorm gezelschap is, ik denk wel zo'n 250 man, is het erg gezellig en goed georganiseerd. Na het eten worden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang boven Queenstown, en krijgen we een demonstratie met een hond die schapen drijven en schapenscheren. Maar dat hebben we beter gezien in Australië. Het is bitter koud, maar weer terug op de boot is het lekker warm. We komen laat thuis, voor ons doen, 10.00 uur en gaan danook meteen slapen want de volgende morgen moeten we om 7 15 uur wee paraat staan voor ons volgende uitstapje naar Milford Sound. Ons wordt al geadviseerd warme kleren aan te trekken en regenjassen mee te nemen, omdat het slecht weer zal worden en dat klopt. Het is ijskoud als we vertrekken, we maken dit tripje apart van onze groep, zij gaan naar Doubtfull Sound. Na ongeveer twee uur rijden stoppen we voor koffie in Te Anauen, hetzelfde plaatsje waar we vanavond zullen overnachten. Daarna gaat de reis verder door een werkelijk spectaculair landschap, met besneeuwe hellingen, het heeft hier gisterenochtend nog gesneeuwd, en als we de tunnel in willen die ons naar Milford Sound brengen moet, begint het warempel echt te sneeuwen. De sneeuw gaat over in enorme gierende regenbuien en we zijn blij dat we in de bus zitten. Het weer verbetert niet en in de stromende regen gaan we aan boord van het schip dat ons gedurende 3,5 uur over de Milford Sound zal varen. Jammer, want dit had een van de hoogtepunten qua natuurschoon moeten worden, maar de regen gutst, opgestuwd door enorme windvlagen langs de boot. Je kunt niet naar buiten of je wordt zeik en zein nat. Dus blijven we maar zoveel mogelijk binnen en proberen zo af en toe toch even naar buiten te piepen om wat mooie plaatjes te schieten. Na 3,5 uur varen meert de boot weer aan, nog steeds gietend van de regen zoeken we onze bus weer op om na 2 uur ( lekker slapend) op ons logeeradres aan te komen. Oh ja, we hebben een kleine sneeuwstorm gehad op de terugweg en de chauffeur vertelde ons dat er 20 cm sneeuw verwacht werd die nacht. De weg naar Milford, zou waarschijnlijk de volgende dag afgesloten zijn voor verkeer. Oei, hebben wij geluk gehad. Inderdaad de volgende dag was de weg dicht, vanwege sneeuwval. Wij rijden naar het zuiden, in de ijzige kou. Het is 4 graden buiten en het regent nog steeds. Het landschap lijkt nu echt op Nederland, met uitzondering van het feit dat er hier minder dorpen of steden tussen de weilanden liggen. Het is eigenlijk een vervoerdag om van hier naar daar te komen. Onze chauffeur probeert er nog iets leuks van te maken, door nu een mannending te doen, immers de vrouwen hebben al genoeg brei- en handwerkzaakjes en souvenierwinkeltjes gehad onderweg. Hij stopt bij een Hardware store die een wonderlijk collectie oude auto's en motoren in zijn winkel heeft staan, waaronder de originele motor uit de film The Indian, The fastest motor. Daarna gaat de reis, wederom in storm, regen en hagelbuien door naar Dunedin. Hier krijgen we vanavond een Haggis demonstratie. Ben benieuwd.