Cervantes

Vanochtend zijn we terug naar de luchthaven gegaan om daar een auto te huren voor de komende drie dagen. Het is met 32 graden best warm dus de airco was aangenaam. Scott wilde niet veel eten, zag een beetje witjes en was moe. Ondanks de goede nacht toch last van de jetlag. Het is ook een behoorlijk tijdverschil. Eenmaal in de auto kon hij zijn draai niet vinden en ineens moest hij overgeven. Gelukkig alleen wat water dat eruit kwam. Daarna is hij in slaap gevallen en na een uurtje had hij weer praatjes voor tien.

Van Perth naar Cervantes is een mooie route waarbij je soms stukje van de zee kan zien die helblauw is, met uitgestrekte vlaktes, soms heel droog en dor en dan ineens met veel bomen en bosjes. En uit het niets ineens spierwitte zandduinen, zo wit als sneeuw. Onderweg word je gewaarschuwd voor overstekende kangaroos en struisvogels, maar die hebben we niet gezien.

Aangekomen op de bestemming hebben we de spullen in onze stacaravan gelegd en naar Seabreeze café gelopen, wat goed stond aangegeven op tripadvisor als je van vis houdt. Eenmaal aangekomen leek het meer op een snackbar. Maar wel een snackbar waar je versgevangen kreeft kan eten. Erg lekker en totaal niet duur!

Vanavond naar de zonsondergang gekeken op het strand. Het besef dat we aan de andere kant van de wereld zitten kwam ineens binnen. Fantastisch die mooie omgeving, de rust en ruimte en heerlijk met z'n drietjes. Daar word je toch gelukkig van :-)

Als echt kampeerders hoppa naar het douchegebouw om het zand uit onze billen te spoelen, Scott naar bed te brengen en dan toch maar weer een wijntje in te schenken.

Om 1u werd Scott wakker, hij moest plassen. Wij met z'n tweetjes over de camping en spannend dat ie het vond. Het was muisstil en pikdonker met wel duizenden sterren aan de hemel. Echt een avontuur.

12/22/2015
Vanochtend heel rustig opgestart om zo eerst te wennen aan de temperatuur. Om 11u was het al 35 graden dus hoedjes en

zonnebrillen op en factor 50 mee. Na het ontbijt hadden we een rondje bounty stranden in de planning. Wat een paradijsjes....hagelwitte stranden en water van lichtgroen naar blauw en geen mens te bekennen. Voor Scott speelgoed mee en we hebben heerlijk gespeeld en in de branding gebadderd. Niet té ver het water in ivm kwallen, al hebben we die niet gezien. Wel een soort inktvis.
Daarna gedoucht en een broodje gehaald voor onderweg om voor zonsondergang bij the Pinnacles te zijn. The Pinnacles is een enorme vlakte met rood/bruin zand waar duizenden kalkstenen pilaren staan van miljoenen jaren oud. Toen we dat tegen Scott vertelde en dat dat uit de tijd van de dinosaurussen stamt zei hij: dan neem ik m'n emmer en schep mee om fossielen te zoeken! Onderweg kwamen we onze eerste Kangaroo tegen. Wat bijzonder om die in het echt te zien..
The Pinnacles was magisch. Vanuit het niets doemde de vlakte op. De ondergaande zon maakte het helemaal prachtig. Scott heeft zijn emmer gevuld met restjes kalksteen die verdacht veel op dino botten

leken ;-) hij was zo trots als een pauw. Op de terugweg nog veel meer Kangaroos gezien. Wat een mooie dag..!