Fraser Island

Inmiddels weer terug in het motel in Hervey Bay na twee GEWELDIGE dagen! Wat is Fraser Island prachtig..! We waren met een klein groepje van 14 mensen en een gids, Warren, die al 17 jaar deze tours doet. We zijn met een 4WD bus over het eiland gecrost, via smalle hobbelige zandweggetjes, over het strand en door het water. Zó gaaf! Blij dat de gids van tevoren de tip gaf om het autostoeltje mee te nemen voor Scott, zodat hij iets stabieler zou zitten.

Fraser Island is een en al natuur en staat op de World Heritage List van Unesco. De gids vertelde dat dat met name komt door het tropische regenwoud wat al duizenden jaren groeit op een eiland wat helemaal van zand is, praktisch onmogelijk. Naast veel verschillende soorten reptielen zijn dingo's de belangrijkste dieren van het eiland. En daar werden we meteen voor gewaarschuwd. Dingo's leven alleen op Fraser Island, nergens anders ter wereld, en stammen af van wolven. Ze kunnen ontzettend intimiderend zijn, met name als mensen (kleine kinderen) alleen zijn of als er eten is. Er werd ons dan ook op het hart gedrukt niet alleen op pad te gaan en nooit je kind uit het oog te verliezen. Omdat Stefan hier al geweest is wist ie

dat nog van toen. De gids vertelde een tragisch verhaal van een jongetje van elf die zonder z'n ouders op pad was gegaan, dan krijg je wel even kippenvel...

De huurauto met al onze koffers erin achtgelaten bij het motel en met een koffertje met wat spullen voor een nacht richting de ferry. Scott heeft wel een paar keer gevraagd of z'n speelgoed wel veilig achterbleef hahaha. Na aankomst met de ferry stapten we in de bus en bezochten we als eerste Lake McKenzie, een van de mooiste, maar ook meest bezochte plekjes van het eiland. Op dat moment was het nog bewolkt en spetterde het, maar lekker warm dus zijn we het water ingedoken. De bewolking trok een beetje op en de zon kwam wat door, waardoor het helderblauwe water en het spierwitte zand steeds mooier werden. Een prachtig meer, maar later hebben we nog veel meer mooie plekjes bezocht waar verder niemand anders was dan alleen onze groep. Na Lake McKenzie reden we het strand op en daar stapte een piloot in van een propellervliegtuig met de vraag of er iemand interesse had in een vlucht boven het eiland. Een aantal mensen stonden meteen op. Stefan en ik keken elkaar aan, voor Scott zou het niets zijn vanwege het harde geluid. Hij zei, ga jij maar. En voor ik het wist zat ik erin. Met nog vijf andere mensen, in zo'n

inimini vliegtuigje. Toen de deuren dichtgingen brak het zweet mij wel even uit hahahah Maar toen we eenmaal vlogen was het zó gaaf!!! Fantastisch uitzicht over het eiland..de kustlijn, de meren..echt waanzinnig!! Na een kwartier stonden we weer op het strand en daar kwam de bus ook aanrijden. Toch wel fijn als je dan weer compleet bent :-))
Daar lag een scheepswrak half boven het zand uit. Scotts z'n fantasie sloeg op hol, erg leuk voor hem. Daarna door naar Champagne Baths (een soort zwembadjes in een rots waar de golven tegenaan klotsen en door de schuimkoppen heeft het de naam champagne badjes gekregen) en vervolgens een klim over de rotsen voor een uitzicht over zee. Daar kon je duidelijk de pijlstaartroggen zien zwemmen. Als je geluk hebt kan je een haai zien, daar zitten er nl genoeg van. Zwemmen in zee wordt dan ook afgeraden. Toch zijn er zwemmers en surfers.. Toen hadden we er al bijna een hele dag opzitten en Scotts

ogen vielen dicht door het gehobbel over het strand. Terwijl hij lag te slapen zijn wij om en om Eli Creek doorgelopen. Een zoetwaterrivier die uitkomt op het strand. Ook weer prachtig. Onderweg twee dingo's gezien! Gelukkig zaten we in de bus. Aan een kant wil je ze zien, maar toch wel fijn als je ze niet tegen het lijf loopt en je ze veilig vanuit de bus kan zien.
Het was een leuke groep mensen die toevallig allemaal uit Europa kwamen; Engeland, Oostenrijk, Duitsland, Zwitserland en een Nederlands stel. Een van hen had een drone bij zich. Had ik nog nooit eerder gezien, maar dat is dus een op afstand bestuurbaar apparaat dat vanuit de lucht foto's maakt. Daar hebben we nog een paar mooie foto's van doorgestuurd gekregen. Eenmaal in het hotel met elkaar gegeten (leuk om alle reisverhalen te horen) en heerlijk geslapen.

Vandaag om 08.30u weer op pad, over de hobbelige zandweggetjes

naar een meer. Omdat we zo vroeg waren was er nog niemand. Weer een paradijselijke omgeving met zand zo zacht en wit als poedersuiker. Daarna naar Central Station. Van daaruit loopt er een pad door het dichte regenwoud, een wandeling van 1,5km. Warren liet ons het web zien van een tunnelwebspider..brrr.. Na de lunch moesten we nog een keer flink aan de bak. Een pad wat geleidelijk aan omhoog gaat, door het zand. Veel grote spinnen gezien, maar geen daarvan levensgevaarlijk (gelukkig!). Het was het dubbel en dwars waard. We kwamen uit bij een zandvlakte met daarachter een meer. Het zweet liep in onze bilnaad dus meteen in het water gesprongen. Meteen een gratis dr. Fish behandeling gehad, want zodra je stil blijft zitten gaan de visjes aan je knabbelen ;-) Stefan vond het minder leuk haha De wandeling terug ging naar beneden dus iets makkelijker. Ondanks dat Scott het enige kind was heeft ie het geweldig gehad! Het rijden over het strand, overal zwemmen en de dingo's..hij heeft genoten net als wij.
Na 40min met de ferry stonden we om 18u weer op het vaste land. Lekker gedoucht, pizza gehaald en verteld wat we het allerleukst vonden de afgelopen dagen. Dat doen we eigenlijk steeds en het is leuk om te horen wat Scott noemt.