Great Ocean Road (GOR)

Om 10.30u vertrokken vanuit The Grampians. Voor het eerst nog geen camping geboekt. Beetje een risico, omdat veel campings redelijk vol zijn vanwege de Australische zomervakantie. Maar we wisten nog niet precies tot waar we zouden gaan rijden, waarschijnlijk Peterborough. Onderweg nog een benen-strek-stop gehouden en doorgereden naar Warrnambool. Daar boodschappen ingeslagen bij onze favoriete supermarkt Coles om daarna een picknickplaats te gaan zoeken. Duurde even voordat we die hadden gevonden en toen lag Scott te slapen, dus maar doorgereden naar Peterborough. Inmiddels reden we op de GOR, maar omdat de weg nog door het binnenland ging was er nog weinig bijzonders te zien. Vlak voor Peterborough ging de weg richting de kust. Hoge steile rotswanden recht naar beneden en daar beneden de zee die tegen de rotswanden aan klapten, heel gaaf. Dit deel heet de shipwreckcoast. Er zouden hier meer dan 700 schepen zijn vergaan vanwege het woeste weer en de gevaarlijke rotswanden. Vanuit zee doemen ook nog hoge rotsen op. Dat moet bij de Twaalf Apostelen nóg indrukwekkender zijn, dat gaan we morgen zien.

De camping die we op het oog hadden had nog maar twee plaatsen en zonder stroom. Als het goed is moeten we dat een nacht vol kunnen houden, dus op goed geluk.
Het is fris hier! We komen van gemiddeld 32 graden en het is hier zo'n 20 graden met een koude zeewind brrrr... Scott was inmiddels ontwaakt, zag het springkussen en weg was ie. Alleen eraf geweest om te eten en te douchen. Hij had nog sjans van een schattig meisje dat steeds naar hem toe kwam hihi Omdat we zo laat middag gegeten hadden bewaren de pasta maar voor morgen en stond er vanavond worst met stokbrood op het menu. We hadden de campkitchen praktisch voor onszelf. De meeste mensen op deze camping zijn vaste gasten met eigen bbq's. 's Avonds allemaal jongeren bij elkaar, veel surfers en skaters, jongens met lang haar. Lijkt net of we in een Australische serie belandt zijn.

01/11/16
Zo, de camper is weer schoon. Geveegd en gedweild. Thuis ook maar niet meer zo moeilijk doen. En gelukkig een camping gevonden voor de komende twee dagen. Dat was nog geen gemakkelijke klus. Het is langs deze route veel drukker met toeristen en op deze camping hadden we de laatste plek. Rijden vandaag naar Apollo Bay en komen onderweg langs een van de mooiste plekken van de GOR.

We zijn inmiddels op de camping aangekomen. Wat hebben we veel moois gezien vandaag! We begonnen bij the Grotto wat zoals de naam al doet vermoeden een soort grot in een rotswand aan zee is. Daarna naar de London Bridge en Razorback. Vervolgens naar Loch

Ard Gorge. Ook dit zijn hoge rotswanden die uit zee opdoemen. Waar deze plek bekend om is geworden, is vanwege een schip dat gezonken is waarvan twee mensen het wonderbaarlijk hebben overleefd. Daar konden we een pad naar beneden lopen naar het strand. Indrukwekkend om tussen die hoge rotswanden te staan. En toen richting de Twaalf Apostelen, het grootste natuurwonder van Australië. Het zijn kalkstenen rotsen die in de afgelopen 20 miljoen jaar zijn ontstaan. Door de woeste zee en de ijskoude wind vanuit Antarctica veranderen de rotsen constant van vorm. Zoveel over gehoord en foto's van gezien. Waren nu wel heel benieuwd hoe het in het echt zou zijn. Op het looppad er naar toe stonden bordjes dat je maar beter op het pad kon blijven vanwege slangen. Dat werkt altijd ;-)
Toen we ze zagen werden we echt even stil..prachtig!! Het helblauwe water dat tegen de hoge rotsen aanslaat met een soort mist vanuit de zee maakt het iets mysterieus. Zó mooi kan de natuur zijn.. Veel foto's gemaakt en uiteraard wilde ik er ook een met z'n drieën. De man die 'm maakte hield de camera al een beetje vreemd vast. Toen ie weg was toch maar even kijken, stond alleen Steefs pet erop hahahahah dus maar een nieuwe poging gewaagd.

Na al deze stops alleen nog een onderbreking om een broodje te eten en daarna meteen door naar Apollo Bay. In totaal twee uurtjes dus dat viel wel mee. Apollo Bay is het eerste levendige dorpje sinds Adelaide twee weken terug. Er zijn wat surfwinkeltjes en restaurantjes. Dus maar weer eens uiteten geweest. Fish and chips lekkerrrr. Daarna nog naar de kermis en natuurlijk veel te veel geld uitgegeven om een flutzwaard en nep Captain America te winnen. En Scott zowaar heen en terug gelopen. Qua lopen is ie thuis al lui, dus dat was best een uitdaging hier in het begin. Maar inmiddels loopt ie wat af zonder te klagen. En hij wordt ook lekker mondig. Af en toe discussies over het avondeten dat ie geen zin heeft om uit de speeltuin te komen of niet lekker vindt wat we gemaakt hebben. Dan kijkt ie ons aan zegt " ja ja ja, bla bla" Eigenlijk heel grappig, maar op dat moment proberen niet te lachen.

01/13/16
Gister gerelaxt op de camping en naar het strand geweest. Kinderen op surfboards in zee, leuk gezicht. Daarna naar het plaatselijke VVV om te vragen waar we 's avonds glimwormen konden zien. Een stukje terugrijden bij Maits Rest is een looppad door het regenwoud. Een wandeling van 40min en daar zouden ze te zien zijn. Dus wij op pad van top tot teen ingesprayd met deet, sokken, lange broek en trui aan, zaklamp in de aanslag. Toen we

aankwamen was het nog niet helemaal donker, maar we begonnen alvast aan de wandeling. Een paar minuten op weg werd het woud steeds dichter. Het pad was duidelijk te volgen, maar de bladeren en takken voelde je over je hoofd kriebelen. Stiekem was ik blij dat Scott het te spannend vond en we terug moesten. We hebben op de parkeerplaats gewacht tot het helemaal donker was. We zagen alleen nog het licht van onze zaklamp. Inmiddels waren er wat meer mensen aangekomen dus met elkaar weer een stukje het pad opgelopen. Een meneer dacht iets te zien. Dus wij zaklamp uit en daar zagen we vanuit het pikdonker allemaal kleine felle lichtjes opdoemen. Heel bijzonder. Scott zei "oké mooi, we hebben het gezien, nu gaan we terug" hahahahah Ik was het helemaal met hem eens.

Inmiddels hebben we onze reisplannen weer aangepast. We skippen Wilson Promontory, omdat dat voorbij Melbourne is en we daarna weer terug zouden moeten rijden om de camper in te leveren. De GOR is een mooie omgeving en we zijn hier eigenlijk nog niet uitgekeken. We hebben de camper nog vier dagen en hebben voor drie dagen een plek kunnen boeken in Torqay. In het dorpje, aan het strand. Hopelijk komt er voor de laatste avond nog een plek vrij, desnoods zonder stroom. Dus nu op naar Torquay!

En we zijn op de camping aangekomen. Gelukkig hebben ze de laatste nacht ook nog plaats. Wel op een andere plek, maar wij zijn toch zo ingepakt hihi
De weg van Apollo Bay naar Torquay gaat zo goed als helemaal langs de kust. Prachtig uitzicht. Bij Lorne kan je goed zien waar de bosbranden zijn geweest. Zwarte verschroeide bomen en struiken, op sommige plaatsen staan ook huizen. Dat moet toch behoorlijk angstig zijn voor de bewoners. Tot aan vorige week was er nog een deel van de weg afgesloten, maar nu is alles weer veilig. Er geldt nog wel steeds het een na hoogste brandrisico. Een aantal kleine weggetjes zijn dan ook afgezet.
Onderweg kwamen we nog een baby-vriendje van Scott tegen, Mats, van de vorige camping. Zijn ouders maken een reis van elf weken door Australië en Nieuw-Zeeland. Leuk om daar met andere reizigers over te praten, mooie verhalen gehoord.