Ondanks dat wij dachten dat deze dag er hetzelfde uit zou zien als gisteren, was het toch een totaal andere dag. De dag begon met behoorlijk wat spierpijn en wij voelde ons ontzettend stijf. Ligt het aan het werken? Ligt het aan het bed? Ligt het aan het sporten? Geen idee. Misschien een combinatie van alles.

De dag bij het CDR begon echter wel gelijk aan de eerste werkdag. Arthanja begon met het verzorgen van de kleine dieren en medicaties toedienen en Lisa mocht het voer en medicatie voor de ezels klaarmaken. Een van de oudere ezels begon zich vandaag wat anders te gedragen. Normaal loopt hij vrolijk rond over het terrein maar vandaag stond hij alleen in de stallen, afgezonderd in het hoekje. Om vast te stellen dat de ezel niet ziek was, mochten wij een TPR onderzoek verrichten. TPR houdt in dat de temperatuur, de hartslag en de ademhaling van het dier wordt gecontroleerd. Hier zijn bepaalde richtlijnen voor. Het TPR onderzoek wordt gedaan met een stethoscoop. Na een korte uitleg mochten wij dit onderzoek uitvoeren op de ezel aan de hand van de richtlijnen. Volgens de resultaten, mankeerde de ezel niks.

Ook mochten wij onze eerste rondleiding geven! Gisteren hebben wij al wat informatie van Mirthe gekregen wat belangrijk is tijdens een rondleiding. Deze informatie hebben wij toegepast in een rondleiding aan bezoekers. Arthanja gaf een rondleiding aan Roemeense bezoekers en Lisa aan Engelse bezoekers. De rondleiding gaat van start met een korte introductie over de start van het CDR en het CDR tot op heden. Vervolgens vertellen wij wat over de ezels, waar zij vandaan komen en wat zij hebben meegemaakt. Het CDR bestaat uit twee gebieden. Het gebied waar de bezoekers binnenkomen, staan ezels die gebaad zijn bij meer rust. Het andere gebied is bedenkt met een grote tent, waar zich ezels met meer energie bevinden. Achterin het terrein van CDR staan twee blinde ezels. Aan het einde van elke rondleiding bieden wij de bezoekers de mogelijkheid om te knuffelen met de kittens of het borstelen van ezels. Vervolgens gaan wij weer aan het werk en zijn de bezoekers vrij om te gaan en staan waar zij willen.

De dag werd afgesloten met de laatste voederbeurt, laatste medicijnronde en het controleren op water. Natuurlijk hadden wij geen zin om te koken na zo’n zware werkdag, dus hebben wij het overige eten van gister maar opgewarmd. Er zijn weer twee nieuwe vrijwilligers gearriveerd in het pension. Een Nederlands meisje genaamd Lincy en een Oostenrijks meisje, haar naam is een beetje lastig. Nu zitten wij op het balkon onder het genot van een wijntje, te wachten tot de was klaar is. Tschuss!