Vandaag waren de rollen omgedraaid. Lisa had de verantwoordelijkheid over het voer klaarmaken van de ezels en Arthanja had de verantwoordelijkheid over de kleine huisdieren. Het ging vandaag niet zo goed met Mila, een van de wat oudere ezels. Normaal is Mila een erg bange en verlegen ezel. Als je haar stal betreedt loopt ze vrijwel direct de stal uit en ze wil liever niet geaaid worden. Vandaag bleef zij voornamelijk in haar stal liggen, ongeacht of mensen haar stal binnen kwamen. Na een TPR kwam er geen duidelijk resultaat. Haar ademhaling was wel te hoog, maar dit kan verlaagt worden met een injectie. Deze injectie mochten wij voor het eerst zelf toepassen, onder het oog van Judy. De eerste keer ging het niet zo goed, aangezien Mila niet makkelijk is met het geven van injecties. Judy heeft de injectie uiteindelijk moeten geven. Volgende keer beter! Aan het einde van de dag mochten de pups weer buiten spelen. Zij hebben weer van het speelkwartiertje genoten.

’s Avonds hebben wij de restjes pasta opgewarmd en opgegeten. Later op de avond heeft een nieuwe vrijwilligster Mareika gevraagd of wij in de bar bij het pension een drankje wilde drinken. Wij vroegen Jasmin ook mee. In de bar kregen wij van Tassos een bizar verhaal te horen. Hij vertelde ons dat twee jongens naar ons op zoek waren. Zij kwamen die ochtend bij het pension aan om te vragen naar twee meiden. Het enige stel meiden wat samen hier is, zijn wij. Wij schrokken hier heel erg van, omdat wij eerder deze stage twee mannen hebben ontmoet die ons een vervelende indruk hebben gegeven. Wij waren dus bang dat zij ons gevonden hadden. Tassos vertelde ons ook dat een van de jongens een vreemde motor had die alleen in België of Nederland te verkrijgen is en in Griekenland illegaal is. Daarnaast schenen zij ook het CDR bezocht te hebben. Wij durfde niet eens onze kamer meer in. De kamer was volledig donker en de ramen waren open, maar omdat het bijna nacht was konden wij geen steek zien in de kamer.

Uiteindelijk toch de kamer maar ingegaan en alles doorzocht. Pfieuw geen gekke mannen in onze kamer. Op het balkon hebben wij elkaar nog extra bang lopen maken met ontvoeringverhalen. Vol stress gingen wij naar bed en hebben alle deuren en ramen gesloten om te voorkomen dat deze mannen onze kamer binnen konden komen. Stress, stress, dubbel stress. Slaaplekker!