Namastee! Daar is ie dan, de lang verwachtte (zo heb ik vernomen) laatste blog alweer. Ik zal eerlijk zijn, hij is niet zo uitgebreid als alle andere, maar dat krijg je zo aan het einde van de rit. Ik ben een beetje blog moe geworden, maar zoals beloofd...

Onze eindpresentatie hebben we maandag gehad en daarmee zat ons scriptiewerk in Nepal erop. Het afronden van de scriptie staat in de wacht tot we weer in Nederland zijn. We kunnen daarom nu nog even de laatste daagjes genieten.
Zoals jullie hebben kunnen lezen, hebben we toch heel wat meegemaakt. Daarom als afsluiter voor jullie in vogelvlucht deze geweldige, leerzame, spannende, vermoeiende en emotionele reis! (Helaas zonder foto's, maar gezien het trage internet en de hoeveelheid dagen die nog over zijn, vond ik dit het lange wachten niet meer waard)

Het blijft een van de meest bijzondere landen ter wereld! Als mensen hier vragen, wat vind je van Nepal kan ik het eigenlijk niet in woorden uitdrukken, je moet er echt zelf geweest zijn. Daarnaast is alles zo overweldigend geweest, dat het nog even een plekje moet vinden. Maar een aantal dingen weet ik in ieder geval wel na dit avontuur.

Zo weet ik dat de Nepalezen een van de vriendelijkste mensen zijn die ik ooit heb ontmoet. We hebben zoveel nieuwe mensen ontmoet, dat mijn vriendenlijst op Facebook voor 50% uit Nepalezen bestaat (grapje natuurlijk). De mensen hier zijn zoveel gastvrijer dan in Nederland. Iedereen nodigt je uit voor etentjes, feestjes, festivals en familie uitjes. Het is verbazend hoe ze iedereen het naar hun zin willen maken, terwijl ze zelf bijna niks hebben. Daarnaast is het uitgaansleven hier alsof je in één groot drop woont. Ik denk zelfs dat Kathmandu (of eigenlijk Thamel, de toeristen wijk) nog kleiner lijkt dan Zevenaar en dat wil wat zeggen! Omdat maar een klein deel van de bevolking zich het uitgaan kan veroorloven, kom je overal dezelfde mensen tegen en kent iedereen iedereen. Dit maakt de sfeer zeer aangenaam en zorgde er ook voor dat we eigenlijk nooit een avond zonder gezelschap eropuit zijn geweest.
Daarbij zijn de Nepalezen echte doorzetters. Hoeveel ellende ze ook over zich heen krijgen, ze gaan gewoon door en roeien met de riemen die ze hebben "Ké Garne?" (wat te doen). Daar heb ik misschien nog wel het meeste respect voor gekregen. Wij Nederlanders zouden de tegenslagen van dit land niet overleven.

Ik blijf me ook verbazen over het grote verschil tussen armoede en rijkdom en tussen prachtige natuur en ranzige straten. We hebben mensen ontmoet met alleen een golfplaten dak boven hun hoofd en mensen met een "butler"en Hummers. Van mensen die drie maal per dag dhal bhat eten en mensen die alleen maar uiteten gaan in luxe tenten. Vooral tijdens de huisbezoeken zijn we even goed met onze neus op de feiten gedrukt. De hopeloosheid straalde vaak van de mensen af. Maar toch lijken ze allemaal even gelukkig en heeft iedereen een glimlach op z'n gezicht. Al kan schijn soms bedriegen. We spraken een jongen die zei: 'Ik lach van buiten, maar huil van binnen.' Verdrietig om te horen, maar waarschijnlijk wel iets dat geldt voor veel meer Nepalezen.
En wat een prachtige natuur hier, ongelofelijk! Vooral onderweg naar Pokhara en Chitwan kom je door de mooiste bergen, dalen en rivieren. En ook zeker op Sarangkot (berg in Pokhara) waar we een geweldig uitzicht hadden op het Annapurna gebergte! Als ik hier terug kom wil ik zeker een trekking gaan doen. Iedereen die je hier ontmoet heeft het over de basecamps van de Everest en Annapurna. Volgens mij iets dat je niet mag missen. Helaas hadden wij niet de mogelijkheid om er voor meer dan 12 dagen achter elkaar tussenuit te gaan, dus des te meer reden om nog eens terug te komen!

Verder heb ik nog nooit zoveel 'bijna doodervaringen' gehad. De meesten vonden plaats in het verkeer, want wat een stelletje gekken af en toe! Inhalen terwijl er tegenliggers met volle vaart op je af komen, rijden met veelte veel alcohol op, bijna een koe omver rijden (zogenaamd om mij een plezier te doen), bussen die kantelen of op een haartje na een frontale botsing met een muur missen en op het moment dat je dan je gordel omdoet kijken ze je vragend aan: ' ben ik zo'n slechte chauffeur?' Uhm wat denk je zelf?! Maar ach het heeft ook wel weer zijn charmes. Zo heb ik voor het eerst in m'n leven óp een bus gezeten. Toch ook iets dat je een keer van je bucketlist af moet kunnen strepen. Daarbij heb ik m'n hoogtevrees angsten overwonnen tijdens het paragliden. Ook een ervaring om nooit te vergeten! Mocht je ooit de kans krijgen, doen! Onthoudt wel dat je dus niet te vroeg gaat zitten, maar beter kunt spartelen als een hondje met je beentjes in de lucht, zoals ik. Anders maak je een leuke buikschuiver met instructeur en al naar beneden.

Ik ben me er nu ook veel maar van bewust dat niks meer vanzelfsprekend is. Hoe vaak wel wel niet zonder stroom hebben gezeten tijdens het werken aan ons project. Uiteindelijk zijn we zelfs twee weken eerder naar ons guesthouse in Kathmandu vertrokken, omdat we in Patan bijna elke avond in het pikke donker zaten. Maar ach, zelfs hier wen je aan. Ook het water en gas dat er niet altijd is wanneer je het nodig hebt, maakt onze leventjes toch er luxe.
Verder wil ik de uitvinder van de centrale verwarming graag bedanken. Opstaan en een damp uit je mond zien komen, zegt al genoeg over de temperatuur in onze kamer. Ik denk dat het s'nachts binnen zo rond het vriespunt lag en daar kan geen thermokleding tegenop.

Het Nepalese eten ben ik deze reis ook steeds meer gaan waarderen. Dhal bhat en geit zijn gerechten die ik niet nog eens hoef te proberen. Maar de laatste paar weken zijn we steeds meer lekkere 'snacks' tegengekomen. Zoals de traditioneel Nawari eten, momo's, heerlijke kippenpootjes en chips met knoflook en masala kruiden. Erg lekker allemaal, alleen zijn onze magen nog steeds niet helemaal gewend aan het vaak erg spicy eten.
Vandaag hebben we zelfs een cookingclass gehad voor het maken van momo's (het wordt nog eens wat, dat koken en ik). Momo's zijn een soort deegrolletjes met daarin spicy gekruide kip of buff. Maar je kan ze ook maken met chocola! Nog best een kunstje om deze dingen te maken, maar zeker de moeite waard.

De stand van zaken hier is nog steeds niet echt veranderd sinds we hier zijn aangekomen. De boycot van India blijft voorlopig nog wel even aangehouden en het tekort aan gas en benzine daardoor ook. Maar daarnaast is er ondertussen ook al een medicijn tekort en wordt koken steeds moeilijker. Het is echt een van de zwaarste jaren geweest voor de Nepalezen en dat is ook wel steeds meer aan ze te merken. Zelfs de mensen die altijd positief ingesteld zijn, beginnen nu zo hun twijfels te krijgen. Het blijft lastig dat je deze mensen niet kan helpen, maar hopelijk hebben we toch een steentje bij kunnen dragen met ons onderzoek. Tijdens onze presentatie hebben we verschillende aanbevelingen gedaan voor de SGCP om vooral de ouders zoveel mogelijk te begeleiden, zodat uiteindelijk zowel het kind als de ouder er baad bij hebben. Of ze er echt wat mee gaan doen is de vraag, maar ze leken er positief op te reageren dus laten we het hopen!

Voor nu staan er nog een laatste paar dingetjes op de planning. Morgen een tripje naar Last Resort, waar Judie 'de Swing' gaat doen. Een vrije val van ongeveer 7 minuten van een van de hoogste bruggen ter wereld. Jacquelien en ik passen toch liever. Ik ben allang blij dat ik het paragliden en een hangbrug overleefd heb! Zul je net zien dat bij mij dan het touw niet goed vast zit ofzo, nee dankjewel. Dus waarschijnlijk gaan Jac en ik een laaste hike doen. Donderdag gaan we nog even heerlijk ontspannen in een spa en 's avonds uiteten met Madan en zijn vrouw voor kerst en waarschijnlijk nog een kerstfeestje bezoeken. Vrijdagochtend misschien nog een museum bezoeken en even de laatste souvenirs shoppen en dan zit het erop!

Nepal, wat was je prachtig en mooi. Ik zal je missen en tegelijk ben ik blij dat ik weer naar de beschaafde wereld ga. Té lang van huis zijn, is toch niet aan mij besteed. Maar een ding is zeker, je zult mee zeker terugzien!

Allemaal bedankt voor alle leuke reacties op mijn blog, ik wens jullie vast hele fijne feestdagen en tot gauw!