Lets go on an adventure...or two!

Better to see something once than to hear about it a thousand times

Abel Tasman, Franz Josef, Wanaka, Queenstown, Milford Sound, Dunedin, Mt Cook, Kaikoura en Christchurch, allemaal hoogtepunten op het tweede deel van onze reis. Het cliché ‘time flies when you are having fun’ is zeker opgegaan. In totaal vier weken lachen, gieren, brullen en meezingen met 1162 liedjes op repeat terwijl we 4600 km door Nieuw Zeeland zijn gecrossed. En het belangrijkste van alles: we vinden elkaar nog steeds aardig! Haha. Inmiddels ben ik weer terug in Auckland en is Marlou onderweg naar Nederland. Gelukkig hebben we de foto’s nog!

First stop: Abel Tasman National Park. Het park is vernoemd naar de Nederlander die zo bang was voor de Maori dat hij hier nooit een voet aan land heeft gezet haha. Voordat we daar aankwamen hadden we eerst nog een super mooie route door

de Marlborough Sounds waarbij je na elke bocht eigenlijk wilde stoppen. Perfecte plek voor Marlou om voor het eerst achter het stuur te stappen…ahum. De spanning was zichtbaar aanwezig in de auto, zowel bij haar als bij mij, maar de laatste weken deed ik rustig mijn ogen dicht terwijl ze ons door het land crosste. Eenmaal in het park zijn we op aanraden van James een watertaxi verder het park ingenomen en zijn we verderop in het park een stuk gaan kayakken. Nadat we onze sexy maar waterdichte outfit aanhadden nam onze guide Scott ons mee naar verschillende baaien, een verlaten strand voor lunch en een seal colony. Aangezien we de wind in de rug hadden, hebben we op de terugweg een zeil tussen alle kayaks gespannen en zijn we terug gaan zeilen. Scheelt weer een heel stuk peddelen haha. Het park is verder eigenlijk alleen per voet te bereiken dus de tweede dag hebben we een wandeltocht door het park gemaakt. Een beet van een sandfly met als gevolg een bult zo groot als een ei en een half gekneusde enkel als gevolg zorgde er alleen voor dat we niet heel lang konden wandelen. Gelukkig was het in het hostel ook erg gezellig. Veel backpackers woonden er tijdelijk terwijl ze in de fruitteelt werkten waardoor wij elke dag gratis fruit en apple crumble kregen.

We waren het er over eens dat we nog veel langer in Abel Tasman hadden kunnen bleven maar het was tijd om via de Buller Gorge Swingbridge en Nelson Lakes door te rijden naar Westport. In dit plaatsje aan de westkust was er, behalve het bezoeken van een seal colony, vrij weinig te doen. Wij hadden echter onze zinnen gezet op het lopen van de Charming Creek Walkway, een wandeling over een verlaten mijntrack met tunnels, swingbridges en watervallen. Het weer werkte niet helemaal maar gelukkig hebben we hem toch kunnen lopen. We besloten op aanraden van een local ook een stuk verder naar het noorden te rijden. Dat was zeker een mooie rit maar het laatste stuk was 14 km heen (en terug) over een gravel road…en

dat voor een wandeling van 20 min. Achja…mijn off road skills zijn inmiddels ook getraind.

Onderweg naar Hokitika, bekend vanwege zijn sunset point, zijn we gestopt bij de ‘beroemde’ Punakaki pancake rocks en zijn we doorgereden naar de Hokitika Gorge. Het water had hier helder blauw moeten zijn, maar het enige wat wij zagen was een grijze drap…het kan niet allemaal meezitten natuurlijk haha.

De volgende ochtend gingen we vroeg op pad voor onze volgende bestemming: Franz Josef Glacier. Deze voorsprong was leuk bedoeld, totdat ik realiseerde dat ik spullen was vergeten uit het hostel, oepsieee. Ik heb Marlou verteld dat ik haar gewoon een extra keer de route wilde laten zien. Eenmaal in Franz Josef was de lucht blauw en met stralende zon, perfect voor ons volgende avontuur: een vlucht over de gletsjers!! Helaas hadden we te vroeg gejuicht. Binnen een uur was er niks van over, was de hele lucht grijs en werd onze vlucht afgeblazen. We zijn toen maar een wandeling naar de gletsjer gaan maken zodat we in ieder geval iets hadden gezien en het was meteen een goeie manier om onze frustraties kwijt te kunnen haha. We besloten de eerst mogelijk vlucht voor de volgende dag te boeken in de hoop dat we dan iets meer geluk zouden hebben.

‘sMorgens om 8 uur konden we bellen voor de eerste indicatie…ze dachten dat er wel gevlogen kon worden máár we moesten om half 10 nog maar even naar kantoor komen. Ook daar bleef het nog even spannend maar uiteindelijk kregen we groen licht. Ready for take-off!! Het daarop volgende uur heb ik als co-piloot voorin het vliegtuig alleen maar vol verbazing om mij heen zitten kijken naar hoe mooi het was. We zijn over de Franz Josef en Fox glaciers gevlogen voordat we doorgingen naar Mt Cook en Mt Tasman met de verschillende naastgelegen meren terwijl wij de helikopters als kleine mieren beneden ons op het ijs zagen landen. Het was echt zooo tof! Zeker een van onze hoogtepunten, letterlijk!

Al stuiterend gingen we op weg naar onze volgende stop: Wanaka! Met tussenstops bij Lake Matheson (een mirrorlake met de reflectie van Mt Cook), de Haast pas, de Makaroa Blue Pools en heel veel wow’s en ooh’s terwijl we langs Lake Wanaka en Lake Hawea reden kwamen we nog steeds stuiterend aan bij onze volgende slaapplaats: bij Betty en Chrissy, de oma en tante van James! Echt heel bijzonder hoe open de familie naar ons is en hoe welkom ik ben als ‘vrienden van James’. Het was soms alleen wat ongemakkelijk aangezien oma 3 dagen vertelde wat een geweldig lieve jongen

James is…voor mij is James mijn hostdad en een man, geen jongetje haha. Ook zij woonden, net als de vorige tante, op een supermooie plek recht aan het meer met de famous lonely tree in de achtertuin. Tijdens een wandeling savonds kwamen we langs deze boom en sprak Chrissy haar verbazing uit over de hoeveelheid toeristen die er altijd stonden. Ook ik hing hier de vrolijke toerist uit, dus ging de volgende ochtend vroeg gauw even een foto maken, half in mijn pyama. Ik had er even niet op gerekend dat er ook op dat tijdstip al 30 man zou staan haha. Onze originele plannen gingen helaas niet door maar gelukkig was er een goed plan B: samen met oma en tante gingen we een oom van James in de buurt bezoeken. Hij heeft ons stukken van de omgeving laten zien en raadde ons af om een wandeltocht te maken, volgens hem zagen we er meer uit om naar een bar te gaan…zijn we toch meer stadsmeisjes dan we denken haha. ‘sAvonds was het tijd voor Marlou en mij om een Nederlandse maaltijd te introduceren: Pannenkoeken!

Ze vielen gelukkig in de smaak en we hebben Cecil en James ook even jaloers gemaakt met een paar foto’s haha.
Op 20 maart was Marlou jarig en haar 25e verjaardag moesten we natuurlijk wel goed vieren, helemaal aan de andere kant van de wereld. Ik had het huis van Chrissy versierd met slingers en er stonden allemaal cadeautjes klaar voor het ontbijt. Voordat we doorreden hebben Marlou en ik tijdens de koffie nog met verbazing zitten toekijken hoe oma haar flirtskills toepaste op een groep van 30 mannen….en ze vielen er allemaal voor. Daar kunnen wij nog wat van leren….
Tijd voor onze volgende stop: Queenstown! De party town van NZ dus een goede plek om Marlou haar verjaardag te vieren. En ooh wat vind ik dat een leuke plek. Nooit verwacht dat ik dit zou zeggen haha. ‘sAvonds zijn we in een kroeg beland waar ik ervoor zorgde dat iedereen Marlou feliciteerde, of ze het nou leuk vond of niet. Daar zijn vrienden voor, toch?!

Tot in de late, of vroege, uurtjes gingen we door dus we waren blij dat we langer in dit hostel bleven en een beetje konden bijslapen. Het weer voor die dag lag gevaarlijk dicht in de buurt bij de winterse temperaturen die jullie ervaren dus dik ingepakt zijn we met de gondola naar boven gegaan. Precies op tijd voor de stortbuien uit. ‘sAvonds was het tijd voor de volgende familie ontmoeting, met Cecils’ zus en haar gezin. Ik had al super veel over Katrina, Quilly, Isobel en Silvia gehoord en ook dit voelde zo vertrouwd! De meiden moesten even aan Marlou en mij wennen maar langzaam begonnen ze steeds meer aan ons te laten zien en we eindigden met ieder een meisje op onze rug rennend door het huis. Orthopedagogen in actie haha! Nadat de meiden in bed lagen besloot Quilly dat we een aantal delicatessen moesten proberen. Er verscheen een gigantische zelf gevangen kreeft op tafel waarvan een foto naar Cecil gestuurd werd en er terug kwam ‘Wait, save that for us!!’. Haha.

De volgende ochtend hadden we een vroege start, maar voor het goede doel: Milford Sound! Deze keer had ik mij tijdens de planning iets in de afstand vergist. Gelukkig hadden twee van onze kamergenoten ook besloten om op dezelfde tour mee te gaan dus ik voelde mij iets minder schuldig toen om 05.00 de wekker ging. De dag bestond vooral uit in de bus zitten maar ‘smorgens had dit zeker wel zijn voordeel. Tegen de tijd dat wij bij Milford Sound aankwamen was iedereen wakker en konden we vollop genieten van de 1,5 uur durende boottocht. En het was de lange rit ook zeker waard!

Aangezien we aardig gesloopt waren na een avond feesten en een wekker zo vroeg besloten we dat we een volgende avond stappen maar moesten verplaatsen naar Dunedin. Op onze laatste ochtend in Queenstown werden we verrast met sneeuw op de bergen en temperaturen tegen het vriespunt, maar het uitzicht maakte veel

goed. Ik vond Queenstown nog mooier dan ik het al vond en we hebben ons vertrek dan ook nog even gerekt met een ontbijtje op een terras met uitzicht op de besneeuwde bergen.

Via Nugget Point kwamen we aan op onze volgende bestemming: Dunedin! Ik was hier alleen kort een dagje geweest voor een wedstrijd van de All Blacks, dus ondanks dat ik dingen herkende waren er ook nog genoeg nieuwe dingen te doen! We kwamen in een superchille AirBNB (waar wij als meiden natuurlijk gelijk een puinzooi maakten met al onze spullen) en aangezien het reizen en het slaaptekort ons langzaam begonnen op te breken maakte we dankbaar gebruik van een extra ochtend uitslapen. Eenmaal bijgeslapen bezochten we de stijlste straat van de wereld en na een wandeling door de stad was het tijd voor een bezoek aan de Cadbury fabriek, een bekend chocolademerk uit Nieuw Zeeland (en Engeland). We begonnen met een leeg plastic zakje en eindigden

met een volle zak en zelfgemaakt chocolade…thats my kind of museum haha. Om al die calorieën weer kwijt te raken (en nee, ik heb niet alles in een keer gegeten) gingen we voor een wandeling naar Tunnel Beach. Aangezien Dunedin een grote studentenstad is kwamen voor het duivelse dilemma of we nog gingen stappen…laten we het erop houden dat we het erg gezellig hadden en dat het bewijs hiervan, de kringen onder mijn ogen, de dag erna veilig verstopt bleven onder mijn zonnebril. You’re only young once right?! Haha.

Helaas moesten we wel om 10 uur die dag het huisje uit zijn dus met volle moed, veel afwisselingen en keiharde karaoke muziek in de auto gingen we op weg naar Lake Tekapo and Mt Cook. Als jullie ooit naar NZ komen, dit moet op je lijst!! Echt ongelofelijk zooo mooi. We kwamen hier weer terug in berggebied en daarbij het onvoorspelbare weer. We hebben een wandeling naar het Hooker Lake gemaakt maar besloten toen dat we onze vervolgroute zouden omgooien. In plaats van naar Arthur’s pass zijn we naar Kaikoura gereden voor whale watching. En dat was zeker niet voor niets!!
We zijn op een whale watching tour gegaan en we hadden meteen geluk….ook al vroeg het enige geduld (waar ik niet zo goed in ben haha). Ze konden een potvis horen en uiteindelijk hebben we bijna 30 minuten gewacht maar toen kwam hij eindelijk boven. Iedereen

sprong elkaar nog net niet in de armen van blijdschap haha. Na 10 min aan de wateroppervlakte gedreven te hebben zwaaide hij nog een keer gedag met zijn staart. Gelukkig was de tour nog niet afgelopen en kwamen we een aantal (kleine) haaien tegen en eindigden we midden in een groep dolfijnen terecht! Na een rondje om een eiland vol seals was het tijd om terug te varen. Alweer stuiterde Marlou en ik over straat, nu over alle successen die wij hebben gehad op deze reis.

Toen was het tijd voor onze allerlaatste stop: Christchurch. We kwamen terecht in een oude gevangenis, inclusief onze eigen cel haha! Wel een supertoffe plek om een hele toffe reis af te sluiten. We zijn smiddags meteen de stad ingegaan en aangezien er niet zoveel te zien is gelijk alles gehad. Ik had al eerder benoemd dat ik vind dat er een vreemde atmosfeer hangt en ook Marlou benoemde dit nu. Op onze allerlaatste dag was het tijd voor Marlou om Henry en James te ontmoeten….en voor mij voor heel veel dikke knuffels van Henry. Hij sprong letterlijk in mijn armen toen ik binnenkwam en we hebben een uur lang gespeeld en boekjes gelezen. Echt superfijn om hem weer even te zien. Daarna zijn Marlou en ik naar Akaroa gereden, een goede afsluiting voor Marlou van NZ: bergen en helderblauw water. Op de weg terug werd het langzaam al een beetje stiller, allebei konden we niet geloven dat de 4 weken toch echt voorbij waren. Op aanraden van het hostel hielden we ons afscheidsdiner bij een supertof restaurant waar je eten via een luchtbuizen systeem naar je tafel wordt gebracht.

Toen was het tijd om de koffers weer in te pakken…ook al hebben we dat zo lang mogelijk uitgesteld. Vanochtend naar het vliegtuig was het vooral erg stil in de auto…niks vergeleken met hoe de rest van de vier weken zijn geweest haha. Voor mij was het vooral een besef dat ik weer een stapje dichterbij mijn vertrek ben…but first: FIJI!!

Liefs, xx

English version
Abel Tasman, Franz Josef, Wanaka, Queenstown, Milford Sound, Dunedin, Mt Cook, Kaikoura and Christchurch. Every single one of them has been a highlight on our trip. The cliché ‘Times flies when you’re having fun’ has definitely proven itself right over the past four weeks. Four weeks of sharing lot of laughter and little crazy adventures while singing along with the 1162 songs on repeat while we drove 4600 km across New Zealand. And most important of all: we are still friends! Haha. Meanwhile, I’m back in Auckland while Marlou is already on her way back to the Netherlands. At least we still have the pictures!

First stop: Abel Tasman National Park. The way up there, through the Marlborough sounds, was amazing. Making us wanting to stop after every turn to take a good look at the view. A perfect place for Marlou

to take her first driving lessons on the left side of the road…ahum. Let’s say we have arrived safely in Abel Tasman. And in the end I happily closed my eyes while she drove us all across the country. Since James had recommended us to kayak through the park, we decided to take a watertaxi further into the park. After we got changed into our sexy but waterproof outfits it was time to explore! Our guide Scott took us to different beautiful bays, we had lunch at a desolated beach and passed a seal colony. On the way back we lined up all the kayaks and put up a sail in between all of us. Perfect for sailing almost the whole way back! Besides kayaking, hiking is the only other way to explore Abel Tasman. So, to make the most of our stay, that’s (almost) exactly what we did. Thanks to a bite from a sandfly it was more stumbling instead of walking for me haha.

Marlou and I agreed that we could have easily spend a couple more days in Abel Tasman, but it was time to continu our trip. On our way to Westport we stopped at the Buller Gorge Swingbridge and the Nelson lakes. In Westport wasn’t much to do, except for visiting a seal colony. However, we aimed to walk the Charming Creek Walkway, a track through an abondonded minetrack with tunnels, swingbrdiges and a waterfall. A local advised us to drive a little further up north for another hike….which we did haha not knowing the way would include a 14 km gravel road…at least my off road skills are up to date now as well.

On our way to Hokitika, famous of its sunset point, we stopped at the ‘famous’ punakaiki pancake rocks and the Hokitika Gorge. The water at the last spot was supposed to be chrystal blue, however, the only thing we saw was a muddy stream…not everything can work out ofcourse.

The next morning it was time for our next destination: Franz Josef Glacier. We tried to leave early…however, I had forgotten some of my stuff from the hostel so we had to drive all the way back. I just told Marlou I wanted to show her the road twice. When we finally made it to Franz Josef, we couldn’t be happier because the skies were blue and the sun was shining, perfect for our next adventure: a flight over the glaciers! Then there was the moment we got familiar with mountain weather. Within an hour the blue skies and sun where replaced by grey skies and rain. No flight for us. We decided it would be a good idea to walk up to glacier. Than we would at least have seen it and it was a perfect way to release our anger. And there was a lot (just kidding haha). We also booked the first available flight for the morning after, hoping luck would be on our side…

The company advised us to call us early in the morning to get some information. They thought we could go but we had to get into the office just before our flight to get a final answer. Andddd we were lucky! The next hour was amazing! With me as co-pilot, we flew over the Franz Josef and Fox glacier continuing to Mt Cook, Mt Tasman and their glaciers and lakes while the helicopters looked like little ants. We can definitely say this was one of our highlights!

While we were still full of adrenalin it was time to drive to hour next destination: Wanaka! Along the way we stopped at Lake Matheson ( a mirrorlake with Mt. Cook in its reflection), the Haast Pass, the Makaroa Blue Pools and with many wow’s while we drove past Lake Wanaka and Lake Hawea. We arrived still full of energy at our next stop: the home of Betty and Chrissy, the grandma and aunt of James. It’s unbelievable how kind everyone is to me as ‘the au pair of James’ and I could not be more thankful for the chance of being part of this amazing family. It only gets a little awkward when grandma tells you for 3 days what an amazingly sweet ‘boy’ James is...to me he is a guy and my hostdad haha. Just like the Cecil’s aunt at Lake Taupo, Chrissy and Betty lived right alongside the lake with the famous ‘lonely tree’ in their backyard. During an evening walk, Chrissy told us how surprised she was by the amount of tourists photographing the tree. Ofcourse, I am one of those tourists haha and I got up early to take some pictures…half in my pyama’s cause I thought no one would be there yet. I could not be more wrong and I think a group of 30 tourists had to witness my sleepy face haha. Since our original place got cancelled, it was time for our plan B: together with Chrissy and Betty we went to visit one of James’ uncles on his farm. He showed us around the area and commented on the fact that he thought we shouldn’t do long hikes since we looked more like going to a bar…thanks, I guess haha. In the evening it was time to make a Dutch dish: Pannenkoeken!! Luckily Chrissy and Betty loved them : )

At March 20, Marlou turned 25 and ofcourse we had to celebrate that at this side of the world. I decorated Chrissy’s house, we had presents at breakfast and we went for a coffee. While we were at the café, Marlou and I watched with amazement how grandma was flirting with 30 guys…and they all liked her! We definitely need to learn her tricks…

Time for our next stop: Queenstown! The partytown of NZ so a perfect place to celebrate Marlou’s birthday. In the pub I made sure that everyone wished her a happy birthday, whether she liked it or not. That’s what friends are for, right?!

Since it got pretty late, or early, we were really happy that we had a couple of days planned for Queenstown and we got the opportunity to catch some more sleep. The temperatures that day were pretty equal to the winter back home so packed in many layers of clothes we went up the gondola, just in time before it started pouring down. In the evening it was time to meet more family: Cecils’ sister and her family. I had already heard a lot about them so it was nice to finally meet them in person. The little girls were a little shy at the beginning but in the end Marlou and I were running around the house with them on our backs. Child-psychologists in action! After the girls went to bed, Quilly decided we had to taste one of the lobsters he caught, making Cecil and James jealous haha.

The next morning we had an early start, but for a good reason: we were going to Milford Sound! During the planning phase, I had miscalculated the distance to Milford sound, whoops. Fortunately, two of our roommates had booked the same tour so I didn’t feel thát guilty when my alarm went off at 05.00 am. We spent most of the day on the bus, which was actually perfect for catching up some sleep. By the time we got to milford sound everyone was wide awake, ready for the boattrip which was definitely worth the long drive!
On our last morning we woke up with amazing views on snowy mountains. I made me love Queenstown even more than I already did and we postponed our departure with a breakfast on a terrace, in the sun ánd with a view on the snowy mountains.

From Queenstown we drove straight to Nugget Point before arriving at our next destination: Dunedin! I had been there once before to watch an All Blacks game so there were still plenty of things we could do. We had an amazing AirBNB with loads of space which, as girls, we gratefully used to make a complete mess with the piles of clothes haha. After catching up on some extra sleep it was time to visits worlds’ steepest street and after a walking tour through the city (with Marlou as my guide) we went to the Cadbury (chocolate) factory. WE stated with an empty plastic bag and ended with a full bag ánd our own made chocolate…that’s my kind of museum haha! To lose all the gained calories (no, I did not eat it all at once) we decided to walk up to Tunnel Beach. That night we went out another time to party. Let’s say we had a great night and that the day after the proof of a fun night and lack of sleep, the circles underneath my eyes, were carefully hidden behind my sunglasses haha. You’re only young once right?! Haha.

The only downside was that we had to leave our place at 10 am, but with a positive mind, many driver changes and loud sing-along-music we made our way to Lake Tekapo and Mt cook. If you ever go to New Zealand, this is the place to visit! It’s amazing. By driving down here, we also drove back to the unpredictable mountain weather. After a hike to the Hooker Lake we decided to change our schedule. Instead of driving to Arthur’s pass, we decided to go to Kaikoura and do some whale watching. And we were lucky right from the beginning! They heard a sperm whale close to our boat and even though it took some patience (which I do not possess haha) but after 30 minutes he showed up at the surface. Everyone got sooo excited. After 10 minutes he gave one last wave with his tail before diving back down. But, it wasn’t over yet! During the rest of the trip we saw some blue sharks, ended up in a pod of dolphins and drove past a seal colony. Again, Marlou and I were bouncing up and down the streets of excitement. This time over all the successes we have had throughout our trip and the amazing memories we have made.

It was time for our final stop: Christchurch. We ended up in jail and had our own cell, it was amazing haha. Especially because we could get in and out whenever we wanted, a special way of ending our trip. In the afternoon we went into town and since it’s not that big visited all the places we wanted to see. I mentioned before that I thought there is a weird atmosphere in Christchurch and Marlou mentioned exactly the same. At our very last day it was time for Marlou to meet Henry and James…and for me to get lots of hugs from Henry. He literally jumped into my arms when I arrived and we played for more than a hour. I loved it. Afterwards Marlou and I drove to Akaroa, a perfect ending to Marlou’s trip: mountains and crystal blue water. On our way back, we slowly got a little quieter. We couldn’t believe that the 4 weeks of travelling were over. That’s probably also the reason we postponed our packing till late in the evening. On our way to the airport it got even quiet in the car, nothing compared to the weeks before. Especially for me it was the realisation that I am again one step closer to leaving….but first: Fiji!

Lots of love, xx