Beautiful roads and amazing destinations

Little by little, one travels far

Elke week verbaas ik mij in dit gezin hoe snel het alweer vrijdag is. De tijd vliegt hier dus voorbij en ondertussen ben ik zelfs al over de helft van mijn baan als au pair! Mijn hostfamily moet al op zoek naar mijn vervanger, wat een heel gek gevoel geeft. Maar gelukkig mag ik een beetje meekijken naar de potentiële nieuwe au pairs.

Verder zijn de afgelopen weken eigenlijk samen te vatten in twee woorden: ziek en reizen haha. De perfecte combi! Eliza en ik zijn samen bijna zes weken ziek geweest waarbij we tot 2x toe tegelijk aan de antibiotica zaten. Ik denk dat dit onze band nog sterker heeft gemaakt, niks is gezelliger als samen ziek zijn natuurlijk….ahum. Inmiddels voelen we ons allebei beter en hebben we onze strippenkaart voor de dokter niet meer nodig. We hebben ons normale ritme weer helemaal opgepakt dus op maandag en vrijdag gaan we vaak naar een playgroup, op dinsdag en donderdag een half uurtje dansen en zingen in de bibliotheek (I love it) en als ik op woensdag de kinderen heb ga ik vaak naar een park, een museum of de dierentuin. Op de dagen dat ik Henry en Eliza heb, gaan Henry en ik smiddags altijd iets bakken/maken, van perzik-kruimel cupcakes en ham/kaas/prei cupcakes tot appelflappen en zelfgemaakte (gezonde) ijsjes. Als ik zijn gezicht elke keer kon inlijsten zou ik dat zeker doen, hij heeft er zoveel plezier in! We komen nu ook op het punt dat hij niet meer naar daycare wil, dus James vroeg of ik alsjeblieft de dagen thuis niet té leuk wilde maken.
Als au pair schrijf ik elke maand een korte learning story over alle leuke dingen die we samen doen. Eentje voor Henry en eentje voor Eliza, waarbij ik altijd probeer er iets bijzonders van te maken zodat ze later een leuke herinnering hebben. In dit verhaal, beschrijf ik de ontwikkelingen die ze beiden hebben gemaakt, welke speciale activiteit we hebben gedaan en hoe ik deze kan koppelen aan Te Whariki, het Nieuw-Zeelandse curriculum voor Early Childhood Education. Afgelopen maand kwam mijn manager met super tof nieuws: één van mijn verhalen was gekozen als ‘Learning story of the month’ én nadat mijn manager hem aan haar baas had laten zien heeft deze hem meteen doorgestuurd naar het Ministry of Education, als voorbeeld! Klein beetje trots ben ik wel haha

Mede omdat ik dus een aantal weken ziek was, ben ik een paar weekenden in Auckland gebleven. Samen met andere au pairs ging ik dan de stad in om toeristische attracties zoals de skytower te zien of we reden naar mooie stranden in de omgeving terwijl ik dan één weekenddag gebruikte om weer bij te komen voor de volgende week. Verder blijkt ook weer hoe klein de wereld eigenlijk is (dus, waar blijven jullie allemaal?!). Mijn oude buurtjongetje uit Zeewolde, waar ik zo ongeveer mijn hele leven mee ben opgegroeid woont inmiddels ook in Auckland dus hij komt nog weleens bij ons thuis.

Super fijn om een bekend gezicht in de buurt te hebben waar ik heerlijk Nederlands mee kan kletsen. Henry is ook helemaal fan van Brian, om de week horen we ‘Where is Brian?’. Hij zag meteen een extra speelmaatje haha.

Oktober was de maand waarin ik eigenlijk elk weekend een klein nieuw stukje van dit ontzettend mooie land heb gezien. Eerst was Rotorua aan de beurt. Deze plaats, op ongeveer 3 uur rijden van Auckland, staat bekent vanwege de geothermische activiteit….oftewel, het stinkt er op straat naar rotte eieren. Ik was hier vier jaar geleden al geweest maar heb toen niet heel veel van de stad zelf kunnen zien dus besloot ik dat ik nog een keer kon gaan, en dat was zeker een goed plan! Ondanks het slechte weer hebben Chrissy en ik veel dingen kunnen zien. Zo zijn we met de gondola omhoog gegaan, naar verschillende meren gereden, voelde ik mij thuis dankzij het tulpenfestival in de stad en hebben we meerdere Maori-dorpen bezocht. Eentje was Whakarewarera village, een Maori-village waar ze echt nog hun traditionele maaltijden bereiden in gaten in de grond en gezamenlijk elke middag om 5 uur hun spa nemen in een van de 5 publieke baden….gelukkig hoefde ik dat niet te zien.

Taupo, een plaats op dezelfde breuklijn als Rotorua en dus ook bekend vanwege de geothermische activiteit, stond voor het weekend erna op de planning. Ik was hier in mijn verjaardagsweekend al kort geweest, maar nu had ik een heel weekend om samen met drie ander au pairs de (toeristische) omgeving te verkennen. We zijn bijvoorbeeld met een zeilboot naar beroemde Maori-carvings gevaren. Super tof om te zien en doet je denken aan prehistorische grottekeningen. Dat zijn ze dan helaas nét weer niet, want ze zijn pas in 1980 gemaakt. Hierna zijn we naar de ‘Craters of the moon’ geweest. Een park waarbij je, zoals de naam het misschien een heel klein beetje verraad, het idee hebt op een soort maanlandschap beland te zijn. Verder heb ik dat weekend nog een glasblazerij gezien en zijn we naar de Huka Falls gereden. Deze had ik vier jaar geleden ook al gezien maar dat mag de pret niet drukken.

Een stuk verderop de rivier lagen de Aratiatia rapids. Voor de Lord-of-the-Rings / The Hobbit Fans: In de tweede Hobbit film gaan ze in tonnen door een sterke stroomversnelling…dat was dus hier. Nu openen ze de dam in de rivier vier keer per dag speciaal als toeristische attractie….en ik doe er vrolijk aan mee om er op tijd te zijn haha.
Om even in The Hobbit sferen te blijven; twee weken geleden ging ik op bezoek bij een paar Hobbits. Helaas waren ze niet thuis, vast op een nieuw avontuur haha. Okee, nu weer serieus. De trip begon met een dag in Hamilton waar we de Botanische tuinen bezochten en een korte wandeling naar een paar super mooie blue springs voordat we eindigden in Matamata. Dit dorp staat alleen maar op alle reisschema’s van de toeristen vanwege een filmset van

Lord-of-the-Rings en The Hobbit. En mochten jullie ooit naar Nieuw Zeeland komen, ik zal hem zeker op je reisschema zetten (zeg ik als iemand die met moeite door de eerste films is gekomen en nog nooit verder heeft gekeken). Bijna twee uur hebben we onder begeleiding van een gids met de leukste feitjes door het dorpje kunnen wandelen voordat we eindigden in the Green Dragon, de pub voor Hobbits. Ik weet niet hoeveel foto’s ik heb gemaakt van de (bijna) identieke huisjes maar het waren er in ieder geval veel! Op de terugweg naar Auckland hadden we nog een stop bij de hoogste watervallen van het Noordereiland. Na een mooie en avontuurlijke hike kwamen we erachter dat je ze vanaf de weg eigenlijk beter kon zien dan vanaf het uitkijkpunt. We hadden in ieder geval onze beweging weer gehad. Zo fijn dat als je dan thuis de deur open doet, er twee hele blije kinderen vol verwachting naar je kijken en lachen. It’s good to be home : )

Afgelopen weekend stond de laatste trip van de maand op de planning, een weekendje Christchurch. In 2010 en 2011 zijn daar twee grote aardbevingen geweest die een groot deel van de stad hebben verwoest…en dat is nog steeds heel goed zichtbaar. Vooral het centrum is zwaar getroffen en dat valt nog steeds te zien aan de gaten tussen de gebouwen of de hekken om halve ruïnes heen. Mijn hostfamily komt oorspronkelijk uit Christchurch en waren niet zo enthousiast erover, ook omdat er niet zoveel te doen was. De stad is qua grootte ook echt totaal niet te vergelijken met Auckland en Chrissy en ik hadden het al snel gezien dus zijn we met de auto een dagje naar de Banks Peninsula gereden. De uitzichten waren echt super mooi! Akaroa, een van de plaatjes daar heeft een hele sterke Franse cultuur. De Europese sfeer gaf meteen een beetje het gevoel van thuis. Op de laatste dag zijn we een stuk landinwaarts gereden naar Castle Hill, een aanrader van James. Alleen de route was het al zeker waard want we reden door de ‘Southern Alps’. Goede

vooruitzichten voor als ik over het Zuidereiland ga reizen! James zn ouders wonen nog steeds in Christchurch dus ze hadden Chrissy en mij uitgenodigd voor een etentje. Echt heel bijzonder hoe snel ik als au pair wordt opgenomen in de familie, geldt trouwens voor allebei de families. Voor mij was het vooral ook heel fijn om ‘opa en oma’ beter te leren kennen aangezien ze ook dit weekend in Auckland zijn om op de kinderen te passen.
Kortom; Nieuw Zeeland voelt als een home away from home, met een supertoffe familie, jaloersmakende mooie reisjes, en, en,en....ik kan nog wel eventjes doorgaan haha.

Find something you’re passionate about and keep tremendously interested in it

Liefs, xx

English version

Little by little, one travels far

Every week spent in this family I am surprised by how fast it’s weekend. Time flies and I am already half way my time as au pair. My hostfamily is already looking for my replacement, which gives me a real weird feeling. Luckily I’m allowed to look with them at the new au pairs. Furthermore, the past weeks can be summarized in two words: illness and travelling. The perfect combination! Eliza and I have been sick together for almost six weeks, being on antibiotics twice. I think this made our bond even stronger cause nothing is more fun than being sick together, right?! Fortunately, we have been feeling a lot better in the past weeks so we cancelled our regular visits to the doctor. We started our weekly routines again with playgroup on Monday and Friday, dancing and singing in the library at Tuesday and Thursday (I love it) and sometimes an outing to the park, museum or zoo. On the days that I have both Henry and Eliza, I always bake something with Henry in the afternoon. He loves it! We are reaching the point where he doesn’t want to go to daycare anymore so James asked if I could try to make the days at home less fun.
As an au pair, I write a learning story about the children every month in which I describe how they developed in the past weeks, which special activity we did and how I can associate this with Te Whariki, the New Zealand Curriculum for Early Childhood Education. My manager came to tell me that one of my stories had been chosen to be ‘Learning story of the Month’ and after showing it to her boss they decided to send it to the Ministry of Education! I’m just a little proud haha
Due to the fact that I have been sick for a couple of weeks I stayed in Auckland for some weekends. Just to hang around in the city or we drove to nice beaches in the area, while I used one day to recover from the past week and getting ready for the next. But October was the month in which I got the opportunity to travel, little by little I was discovering more beautiful places in this amazing country. Starting with Rotorua, a place famous for it’s geothermal activity. In other words, it smells like rotten eggs everywhere you go. I have been here four your ago but didn’t get the chance to see much of the city at the time so I decided I could definitely go again. Besides the bad weather, Chrissy and I have been able to see quite a lot! We went up with the Gondola, drove to some beautiful lakes and visited some Maori-villages.
The weekend after, we planned a trip to Taupo. Despite the fact that I already visited this place in June, I joined for a weekend full of activities. We went on a sailing boat to some famous Maori-carvings, walked through the ‘Craters of the moon’ and drove to the Huka Falls. A little further up the river were the Aratiatia rapids. For the Lord-of-the-Rings / The Hobbit fans: In the second Hobbit movie there is a scene where they go down a rough river in barrols….that scene was shot here. Now its mainly a touristy attraction which they run four times a day. And I gladly joined the crowd to watch.
I’ll keep talking about Hobbits, since I went to visit some of them in Hobbiton! After a day in the botanical gardens in Hamilton and a short hike to some beautiful blue springs it was time to drive to Matamata. The village which is only on everyone's itinerary because it has a movie set from Lord-of-the-Rings / the Hobbit, and I can definitely recommend it. In two hours, a guide took us through the village, telling us all these fun facts about the movie, before we ended up in the Green Dragon, the pub for the hobbits. I don’t know how many pictures I have taken, but for sure there are a lot! On the way back to Auckland we made a (quick) stop at the highest falls of the north island. After an adventurous but beautiful hike, we discovered that the sight from the road had been better than from the viewing point. Well, at least we had our exercise for that day. And the best part, is when you’re getting home and two little kids are happily smiling at you as soon as you enter the door. It’s good to be home : )
The past weekend I had my last trip of the month, a weekend in Christchurch. In 2010 and 2011 there have been some massive earthquakes which destroyed big parts of the city. Especially the city centre was damaged and nowadays that’s still visible with buildings which look like ruines and which are surrounded by gates. Beside the fact that the city is still being rebuilt, there wasn’t much to see and do, so after one afternoon Chrissy and I decided to drive to the Banks Peninsula for a day trip. The views were amazing. Akaroa, one of the little towns on the peninsula, has a strong French culture and the European atmosphere immediately gave a sense of home. On our last day we drove to Castle Hill, a place James recommended. Only the scenic route was already worth the drive since we drove through the Southern Alps. A good preview for what my trip on the south island is going to look like!
Long story short: I’m still having the time of my life and I am making sure that I am visiting enough amazing and beautiful places so I can show you some pictures to make you extremely jealous haha

Find somethings you’re passionate about an keep tremendously interested in it!