Every summer has a story...

Certainly, travel is more than seeing sights. It is a change that goes on deep and permanent in the ideas of living

Every summer has a story...en ik weet nu al niet waar ik moet beginnen. De afgelopen drie weken heb ik echt een supertoffe reis door Australië gemaakt. Onderweg heb ik zoveel mooie plekken gezien, bijzondere momenten gedeeld met (nieuwe) vrienden én een aantal keer uit mijn comfort zone moeten stappen...maar nu kan ik wel zeggen dat ik in een swag onder de sterrenhemel heb geslapen

Op vrijdag kon ik om 18.15 uur de deur thuis achter mij dichttrekken en was de vakantie echt begonnen. Die nacht bleef ik bij Fallon slapen, zodat we samen naar de airport konden, waar we allebei op een andere vlucht naar Brisbane stapten en ons in de rij voor security samenvoegde met Jitka die vanuit Wellington kwam. Drie Dutchies in Aussie...naast alle andere Nederlanders die langs de oostkust reizen. Ondanks dat we stukken samen deden, hadden we alledrie een andere reis. Jitka en ik bezochten smorgens nog een aantal highlights in Brisbane voordat we 'smiddags op de bus richting Noosa stapten, terwijl Fallon de eerste dagen bijvoorbeeld nog in Brisbane bleef.

Noosa is vooral een heel relaxed plaatsje waar ook veel Australiërs hun vakantie doorbrengen. Door het tijdsverschil met Nieuw-Zeeland waren we al vroeg wakker dus om half 8 begonnen we aan de wandeling richting Noosa National Park, waar we onze eerste 'wilde' koala's hebben gezien! Vol verbazing zagen wij dat het strand op dat moment al zo goed als vol zat...om 8 uur 'sochtends. Na onze wandeling voegden wij ons bij iedereen op het strand om een eerste kleurtje te krijgen.

Op eerste kerstdag stapten we alweer op de bus richting Rainbow beach. 'sAvonds voegde Fallon zich weer ons en hebben we met zn drieën een 'zomerse' kerstmaaltijd gemaakt zodat we nog een klein beetje een kerstgevoel hadden. Op tweede kerstdag begonnen we aan onze 3-daagse 4WD tour op Fraser Island. Onze groep bestond uit vier auto's met acht personen. Het werden drie dagen vol avonturen, zowel supertoffe als doodenge haha. Fraser Island is het

grootste zandeiland ter wereld, wat het rijden ook meteen tot een uitdaging maakt. Door smalle binnenwegen gingen we het hele eiland over, helaas was niet iedereen een goede bestuurder...zacht uitgedrukt. Op de eerste dag was er één meisje in onze auto die besloot te willen rijden. Voor 10 minuten heeft de halve groep doodsangsten uitgestraald terwijl zij een verkeersbord omverreed (wat achter onze auto weer omhoog klapte) en toen we op een heuvel bijna tegen een boom eindigden was het tijd om via de portofoon door te geven dat 'auto 3 van bestuurder gaat wisselen'. De tourguide vroeg nog of we een stuk konden doorrijden, uhhh nee. Die middag mocht ik een heel stuk op het strand rijden, echt supertof! En na de ervaringen die ochtend zat iedereen relaxed in de auto haha.
De slaapplaats bestond uit een tent, zonder matras dus dit was zeker een uitdaging, gelukkig bood een slaapzak nog iets comfort. Met een zaklamp moesten we het camping terrein over omdat veel slangen Fraser Island hun thuis noemen...gelukkig was het terrein omringt met hekken om in ieder geval de dingo's weg te houden.
Na een korte nacht reden we naar Indian head, een uitkijkpunt waar we een schildpad, een haai, dolfijnen, mantarays en stingrays konden zien.

Vanaf daar gingen we door naar de Champagne pools, echt een super mooie plek. Vier jaar geleden had ik Fraser eiland ook bezocht, maar hier was ik nog niet geweest dus het was heel tof om ook nieuwe stukken te zien. In Eli Creek voelde ik mij echt weer 8 jaar terwijl we met banden door de kreek dreven en savonds hebben we op het strand naar een supermooie sterrenhemel kunnen kijken.
De laatste dag zouden we nog naar een meer gaan voordat we de ferry terug naar het vaste land namen. Door de tour werden de auto's tussen de verschillende groepen gerouleerd dus die dag zaten wij in auto 4. Terwijl wij op het strand reden, achteraan in de groep, zegt Fallon opeens dat het gas niet meer werkt. Aangezien we nog met 80 km/u over het strand gingen dachten we dat ze een grapje maakte, totdat we realiseerde dat de andere drie auto's opeens wel heel snel uit het zicht verdwenen. Ondertussen stonden wij stil op het

strand en kwam het water steeds dichterbij. Toen het bij de tourguide was doorgedrongen dat hij een auto mistte kwam hij heel snel teruggereden maar de auto had er geen zin meer in. Uiteindelijk bleek dat de vorige groep de schokdemper door de benzinetoevoer hadden geramd, foutje kan gebeuren haha. Terwijl de rest van de groep doorreed naar het meer, werden wij afgezet bij een kreek. Aangezien ze zeiden dat het wel twee uur kon duren zijn we maar gaan zwemmen, uiteindelijk stond er binnen een half uur een andere tourguide voor onze neus die ons met hoge snelheden en chille muziek naar de rest heeft gereden zodat we zelfs nog genoeg tijd hadden om naar Lake Wabby te gaan. Nadat een meisje uit onze auto ook nog flauw viel van uitdroging hadden we genoeg avonturen gehad op Fraser Island haha.

De volgende dag was het tijd voor een nachtbus naar Airlie Beach, aangezien ik eigenlijk nergens goed kan slapen dan in een bed zag ik hier nogal tegenop. Uiteindelijk heb ik de stoel naast mij vrij kunnen houden (heel asociaal, ik weet het) maar hierdoor heb ik half opgevouwen toch nog een klein beetje kunnen slapen. Airlie Beach is de plek van waaruit alle boten richting de Whitsundays, lees een stukje paradijs, vertrekken. Wij zouden NYE op een van de boten doorbrengen en keken er ook erg naar uit. Korte samenvatting: de Whitsundays is echt een van de mooiste plekjes op aarde, ik heb met een schildpad kunnen zwemmen, we hebben bijna een uur dolfijnen naast onze boot gehad en we hebben sowieso een NYE gehad om niet te vergeten, maar de groep waarmee je reist heeft veel invloed op het totale plaatje. Waar ik vier jaar geleden zei dat de Whitsundays écht veel mooier waren dan Fraser Island, is Fraser Island nu een heel stuk gestegen in mijn waardering.

Eenmaal in Airlie Beach ging Fallon door naar Cairns en Jitka en ik hadden nog een extra dag om bij te komen voordat we naar Magnetic Island zouden gaan. Hier kwamen we echt in een supermooi hostel, recht aan het strand met uitzicht over zee vanuit je bed. Je zou toch bijna vergeten dat je met 7 anderen slaapt. Magalie, een van de meiden met wie wij op de Whitsundays op de boot zaten zat in hetzelfde hostel en savonds hebben we met haar meegedaan aan Trivia. Mede dankzij de hulp van een paar Australiërs werden we tweede! We kwamen ook aan de praat met een paar andere backpackers en besloten met zn allen een auto te huren zodat we iets meer van het eiland konden zien, zoals de koala kolonie (die helemaal niet zo groot leek) en de rockwallaby's.

Toen was het tijd voor de laatste rit op de greyhound, richting Cairns. Na 5 uur in de bus gezeten te hebben kwamen we aan in Cairns, waar het echt met bakken uit de hemel kwam. We zaten in hét partyhostel, maar wij hadden 'gelukkig' een saaie kamer waarin iedereen zich gedroeg haha. Op zaterdag stond er een snorkeltocht op het Great Barrier Reef op de planning en zijn we savonds nog de stad in geweest met Magalie. Op zondag hadden we een trip naar Cape Tribulation, de plaats waar twee Unesco werelderfgoeden aan elkaar grenzen: het regenwoud en het Great Barrier Reef. Ondertussen gingen we ook op zoektocht naar Salty's, de zoutwaterkrokodillen waardoor je op alle stranden ten noorden van Cairns niet meer in de zee kan zwemmen maar we kwamen helaas niet verder dan een baby...mja wie het kleine niet eert ; )

Op maandag was het tijd om afscheid te nemen van Jitka, zij vloog

terug naar Nieuw Zeeland en ik vloog door voor een nieuw avontuur: The Red Centre, oftewel het midden van Aussie! In het algemeen hoor je over Alice Springs: 'er hangt daar een rare sfeer'....nu heb ik een soort drang om dat soort dingen dan met eigen ogen te willen zien maar ook ik kan zeggen 'er hangt daar een rare sfeer'. In deze regio zit nog een grote Aboriginal gemeenschap die helaas niet altijd dezelfde kansen krijgen als anderen en dan onder andere naar de alcohol grijpt. In het centrum zie je dan ook overal groepjes mensen onder bomen zitten en de flessen wijn en bier liggen verspreid door het park. Ik was mijn telefoon verloren en het eerste wat ik hoorde: als je hem op straat hebt laten vallen, ga je die nooit meer terugvinden, dat is hier binnen no time weg'. Lekker dan. Gelukkig kreeg ik na 6 uur de bevestiging dat hij in de airport shuttle was gevonden. Ook toen ik met een groep over straat liep werden we uitgejouwd 'white people white people' en een aantal keer woorden in hun eigen taal. Zo snel mogelijk doorlopen leek ons de beste oplossing.
Die nacht heb ik om 4 uur snachts nog snel met Henry en Eliza gefacetimed, omdat Henry mij begon te missen. Hij wist wel dat ik op vakantie was 'with the kangaroos' haha. Om 5 uur werden we opgehaald door onze tourguides, dat bleek nog laat in vergelijking met de andere dagen. Voordat we uberhaupt bij het nationaal park van Uluru-Kata Tjuta in de buurt kwamen moesten we nog meer dan 5 uur rijden. De eerste uren werden vooral slapen doorgebracht maar later begon iedereen in de groep langzaam met elkaar te praten haha. Wel leuk om die groepsdynamiek te zien veranderen. Eenmaal in de buurt zaten we allemaal op de uitkijk voor het eerste zicht op Uluru, dit is dé rots die je overal ziet als je 'Australië' intypt. Net als de harbour bridge en the opera house dus eigenlijk een icoon van Australië. Van dichtbij ziet hij er alleen heel anders uit. En grappig detail, die oranje kleur is eigenlijk gewoon roest....vonden mijn kleren een iets minder grappig detail ; ).
'sMiddags kregen we ook hier te maken met gigantische stortbuien, in een woestijn ja, en die duurde zo lang dat we niet buiten konden slapen in de swag...he wat jammer. Ik vond een heerlijk plekje op tafel haha.

De tweede dag ging de wekker om 04.00 uur zodat we de zonsopkomst konden zien. Om half 10 hadden we meteen ook al een 8,5 km lange wandeltocht door Kata-Tjuta erop zitten, wat ik eigenlijk een stuk mooier vond dan Uluru. Onze tourguide had door de dag heen gezegd 'I need to collect firewood'. Uiteindelijk, op het allerheetste moment van de dag, bleek dat wij allemaal firewood moesten verzamelen. Laten we zeggen dat het goed is geweest voor de teambuilding, lekker een potje klagen en ondertussen vooral de mannen wel stoer aan bomen hangen en met takken slepen haha. Die avond was het weer wel goed dus tijd om onder de sterrenhemel te slapen. Ik zag hier nogal tegenop maar nadat ik tussen een paar anderen in kon liggen, dus niet aan de buitenkant van de groep, heb ik ondanks weinig slaap wel echt genoten. Een once in a lifetime experience en het valt niet in woorden samen te vatten hoe mooi de melkweg eruit ziet vanuit het midden van de woestijn. De volgende

ochtend hoorde we dat een dingo ook nog even een kijkje was komen nemen bij al die gekke mensen die om het vuur lagen te slapen, maar nadat hij geen eten kon vinden liep hij weer weg. Ook deze nacht was kort aangezien we nu om 03.30 op moesten zodat we om 5 uur aan een wandeling in Kings Canyon konden beginnen. Toen de zon eenmaal op was begrepen we ook wel waarom. Tijdens de lange tocht terug zijn we nog langs een Camel Farm geweest, waar we vooral van onthouden hebben dat we een gigantische spin zagen en 'savonds zijn we nog met een groot deel van de groep gezellig uit eten zijn geweest voordat we afscheid namen.

Dat afscheid ging de volgende dag op het vliegveld nog dunnetjes over aangezien alle vluchten bijna op hetzelfde moment vertrekken. Voor mij was het tijd voor mijn allerlaatste, maar wel bijzondere, stop: Melbourne! Vier jaar geleden was dat voor 7 maanden mijn thuis dus het was heel tof om weer een dagje door de stad te kunnen lopen. Het grootste avontuur kwam alleen savonds...jullie mogen lachen en ik geef de vermoeidheid de schuld: ik heb op 1 minuut na mn vlucht gehaald terwijl ik al 3 uur op de airport was. Deze wereldreiziger zat bij de verkeerde gate en werd gebeld dat ze het proces waren gestart om mijn tas van boord te halen en dat ik nog heel kort had om mij te melden. Uiteindelijk ben ik van de ene kant naar de andere kant van de airport gerend, terwijl was doorgegeven dat ik eraan kwam, en heb ik nog net mn vliegtuig gehaald. Gelukkig zat ik op rij 4

dus mijn walk of shame was heel kort. Heel genant allemaal haha maar dit overkomt mij niet meer.

Zoals jullie hebben gelezen heb ik dus echt een supertoffe tijd gehad! Nu heb ik een weekje rustig aan, aangezien het gezin nog op vakantie is en dan gaan mijn laatste weken als au pair in.

Tans fade but memories last forever
Liefs, xx

ENGLISH VERSION

Certainly, travel is more than seeing sights. It is a change that goes on deep and permanent in the ideas of living.

Every summer has a story….and I already don’t know where to start. For the past thre weeks I have had an amazing trip though Australia. I have seen so many undescribable pretty places, shared special moments together with (new) friend and left my comfort zone a couple of times…at least I can say that I have slept under the stars in a swag!

On Friday after work I could close the door, finally the holiday had really started. That night I had a sleepover at Fallon’s house, since our (separate) flights left approximately at the same time. In Brisbane we met again and Jitka joined us in the row for security after her Wellington flight had arrived. Three Dutchies in Aussie….besides the 1000 other Dutchies travelling along the eastcoast. Besides the fact that we travelled parts together, all three of us had a different trip. In the morning, Jitka and I visited some hightlights in Brisbane since we had to get onto the bus to Noosa in the afternoon, while Fallon stayed for a few more days in Brisbane.

Noosa is a relaxed holiday location for Australians. Due to the time difference with New Zealand we woke up early and started our hike through Noosa National Park, where we saw our first ‘wild’ koala’s, at 7.30 am. You could say we were a little surprised to see that the whole beach was already filled with so many people…at 8 in the morning. After our hike we decided to join them, to get our first little tan haha.

On Christmas day it was time for another bustrip, this time to Rainbow beach. In the evening Fallon arrived at the same hostel and the three of us cooked a ‘Christmas meal’, with a summer feel to it. On Boxing day we started our 3 day 4WD tour at Fraser Island. Our group consisted of 4 cars with 8 people. It turned out to be three days fulls of adventures, amazing and scary ones haha. Fraser Island is the biggest sandisland in the world, which brings its challenges when it comes to driving. We made our way across the island on small sandy roads and unfortunately not everyone was capable in driving…politely said. One girl in our car decided to drive on a pretty difficult part. For 10 minutes, the whole group was scared to death while she crashed a traffic sign and when we ended up on a hill almost against a tree I thought it was time to announce to the other groups that we would like to change drivers. Our guide asked if we could drive on a little further…uhm no. In the afternoon it was my time to drive on the beach, I loved it!! And after terryfying experiences that morning the group sat back and relaxed while I was behind the steering wheel haha.

Our camp existed of groups of small tents, without a matras so this was definitely a challenge. Luckily the sleeping bags provided a little comfort haha. During the night we had to use our torch to walk across the camp site since there are many snakes who call Fraser Island their home, and you don’t want to run into on of them. The whole campsite was fenched so luckily we didn’t have to worry about any visits from dingo’s during the night.

After a short night we drove up to Indian head, a viewing point where we could see a turtle, a shark, dolphins, mantarays and stingsrays. We continued to the Champagne pools, an amazing spot. For years ago I also visited Fraser Island but we skipped this part of the island so it was really nice to see some new spots. At Eli Creek I felt like a 8-year old girl floating on the creek in our tubes. In the evening we walked in groups to the beach to watch the stars.

On the last day we were supposed to go to Lake Wabby before leaving for the ferry. Throughtout the tour we changed cars within the group so that morning we ended up in the last car. While driving 80 km/h on the beach Fallon, who was driving, suddenly said that the car was broken. At first we were laughing ‘you’ve got to be kidding, look we’re still driving super fast’….until we saw the other cars disappear in the distance really fast. Unfortunately the tides were coming in and we were pretty close to the seaside. In the end, they didn’t manage to fix the car on the spot so our group was dropped off at a creek to be picked up by another guide half an hour later. Luckily we still had enough time to make it to the lake and in the meantime our car got fixed.

The next day it was time for our night bus to Airlie Beach. Since I can’t really sleep anywhere execpt for a bed I wasn’t really looking forward to this trip. In the end, I have been able to keep the chair beside me empty so I managed to get some sleep. Airlie beach is the departure town for all the boats to the Whitsundays, a piece of paradise. We would celebrate NYE on one of the boats and were really looking forward to this part of the trip, especially since it was definitely the highlight of my trip four years ago. Lets summarize the three days: The Whitsundays are wonderful, I got the opportunity to swim with a turtle, dolphins joined us for almost an hour and we definitely had a NYE we won’t forget…but the group influences the total image. I definitely appreciate the beauty from Fraser Island a lot more after this experience.

Once back on shore, it was time for Fallon to leave for Cairns while Jitka and I stayed another night in Airlie Beach before leaving for Magnetic Island. We arrived in a hostel with an amazing view from your bed, I almost forgot that there were 7 other people in my room. Magalie, one of the girls we met on the Whitsundays tour stayed at the same hostel and in the evening we had dinner together and played trivia. Thanks to some Aussies we became second!! For the next day, Jitka and I arranged with some other girls to rent a car so we could see a little more from the island, like the koala colony and the rock wallaby’s.

Time for our last stop: Cairns! After 5 hours on the bus the rain was pouring down…we forgot it was rain season these months. We are staying at Gilligans, the famous partyhostel in Cairns. Luckily we had a ‘boring’ room so in contrast to what everyone along the way had told us, we did get some sleep. On Saturday we had a snorkelling tour in the Great Barrier Reef and met up with Magalie again in the evening for some drinks. On Sunday we went on a trip to Cape Tribulation, the place where two UNESCO heritage sites exist next to each other: the rainforest and the Great Barrier Reef. In the meantime, we went looking for salty’s, the saltwater crocodilles which make it impossible to swim in the ocean north of Cairns..we only found a little baby.

On Monday it was time for me to say goodbye to Jitka, who would fly back to Wellington, and for me it was time for a new adventure: The Red Centre! In general, people say that there is a weird atmosphere in Alice Springs. When I hear this, I get the urge to experience this myself before I will repeat those kind of words, but: There is a weird atmosphere in Alice Springs. There is a large Aboriginal community living in this part of the country and unfortunately they don’t always get the same opportunities other people getting, resulting in f.e. alcohol abuse. Throughout the town you see groups of people sitting in parks underneath the trees while wine and beer bottles are scattered around. I had lost my phone and the first thing I heard was ‘If you lost it on the street you won’t find it back’….luckily I heard after 6 hours that it was found on the airport shuttle.

That night, I facetimed with Henry and Eliza since they started to miss me, especially Henry kept asking where I was although he could recall that I was on a holiday ‘with the kangaroos’ haha. At 5.00 am we where picked up by our guides, turned out this was the latest starting time for three days. The first hours everyone was trying to catch some more sleep but slowly everyone started talking to eachother and we were on the lookout for Uluru, thé rock which appears on your results if you search for ‘Australia’. Up close, it looks completely different though, with wholes and curves. A funny detail, the orange colour is actually rust…my clothes didn’t think it was that funny. In the evening, when we were supposed to sleep outside under the stars in our swags the rain started pouring down…such a shame haha. I found a perfect spot on the table to sleep.

The second day our alarm went of at 4.00 am to see the sunrise at Uluru and at 9.30 am we had already completed a 8.5 km hike through Kata-Tjuta. Throughout the day our tourguide had said ‘I need to collect firewoord’…at 3 pm, at one of the hottest parts of the day it turned out that we as a group had to collect firewood. Lets say it was really good for our teamspirit, complaining about the job while especially the guys hang on branches to break them while the girls moved the branches to the truck haha. That night the weather was clear so we did sleep in a swag outside, and it was definitely a once in a lifetime experience. That stars were AMAZING, there are no words to desribe what the milkyway looks like in the middle of nowwhere. Turned out a dingo decided to come and have a look at all these crazy people laying around a fire, but I didn’t see him. This morning we had to get up at 03.30 am to be able to start a walk in Kings Canyon at 5 am. Once the sun came up we definitely understood this early starting time. The day was finished off with a nice goodbye dinner with almost everyone from our group.

The next day on the airport we shortly repeated the goodbye’s since most flights left around the same time. It was time for my last, but special, stop: Melbourne! The city I used to call home four years ago. It was really nice to have a day back into the city and it definitely still felt familiar. Maybe the biggest adventure of my whole trip was that night, at the airport (you are allowed to laugh). I almost missed my flight…while I had been on the airport for 3 hours. I still blame my tiredness since I don’t really have any other reasons, but I got a call that they were in the proces of removing my bag from the plane. In the end, I have been lucky and made it on my flight and best of all, I was sitting in row 4 so my walk of shame was pretty short haha.

Tans fade but memories last forever