Vandaag gaan we met de bus naar Yogyakarta. Ik heb er echt super veel zin in! Na een week van indrukwekkende en heftige bevallingen, ben ik wel toe aan een beetje ontspanning. Of ja.. Ontspanning zal ik niet echt krijgen, want in Yogya is heel veel te beleven. We vertrekken rond 2 uur met de bus. Het is echt super goedkoop, namelijk 30.000 rupiah.

De busreis begint super leuk. We zitten in een klein busje tussen allemaal locals. We hebben met z’n 2e 3 stoelen. Zo kan ik deze busreis van ongeveer 4.5 uur wel volhouden! Tijdens het rijden is de deur open en wanneer er mensen willen instappen, gaat de bus heel langzaam rijden en springen de mensen in de bus. En voordat de mensen de trap op zijn, rijdt de bus alweer veel harder. Echt levensgevaarlijk dit. Elke paar minuten komen er steeds meer mensen bij en wordt het steeds drukker in de bus. We wilden onze backpack niet onder in de bus doen, dus deze hebben we ook nog naast ons staan. Ik begin de busreis steeds minder leuk te vinden. Mijn backpack staat midden in het gangpad, omdat het nergens anders kan staan en er moet elke 2 minuten wel iemand langs.

Na een half uur chagrijnig zijn, vind ik het mooi geweest en ga ik achter in de bus staan. Ik vind het fijn om even mijn benen te strekken, maar meteen staan er mensen achter in de bus voor ons op. Ik blijf het maar gek vinden. Overal waar we komen, staan mensen voor ons op zodat wij kunnen zitten. Zelfs als we 5 keer zeggen dat ze mogen blijven zitten, staan ze nog op. Ergens vind ik het echt super lief van ze, maar dat hoeft helemaal niet van mij. Na een aantal minuten heeft mijn chagrijnige gevoel plaats gemaakt voor vreugde en kan ik weer genieten van de busreis.

Overstappen
Een klein uurtje later stopt de bus en komen er allemaal mensen de bus in met eten en drinken. Ook stapt er een mannetje in met een gitaar en gaat een liedje zingen. Hij zingt super vals, maar het is wel leuk om te zien. Het is een soort optocht met carnaval door de bus. Voor stappen ze in, ze showen hun eten en drinken en stappen daarna achter weer uit de bus. Ik ben blij dat we toch met een local bus zijn gegaan, want dit is leuk om een keertje mee te maken. Dit zou je in Nederland echt niet zien. Wanneer de mensen uit de bus zijn, krijgen we te horen dat we moeten overstappen naar een andere bus. Eenmaal in de bus, start de bus niet meer. Een mannetje pakt zijn gereedschap en gaat aan de bus sleutelen. We hebben uiteindelijk een uur stilgestaan hier. Gelukkig start de bus na een uur en kunnen we door richting Yogya.

Eenmaal in Yogya pakken we de taxi naar ‘Sae Sae hostel’. Wat een leuk hostel is dit! Er hangt een hele leuke sfeer en er zijn veel backpackers. We bestellen pizza en gaan ondertussen kijken wat we morgen willen gaan doen. We gaan morgen naar de Borobudur en de Prambanan!! We morgen al om 04.30 opgehaald, dus ik ga op tijd naar bed toe.