Deze week hebben we geen bijzondere dingen ondernomen. Dus ik zal een aantal verhalen over mijn stage in het ziekenhuis vertellen.

Verloskunde
Ik heb vorige week verteld dat ik 3 natuurlijke geboortes heb gezien. Een geboorte is me het meeste bijgebleven. Een vrouw is nog maar kort op de afdeling en heeft al 10 cm ontsluiting. Meteen staan de verpleegkundigen op en gaan de spullen klaarzetten voor de bevalling. Het extra pakje gaat aan, voor het geval dat er van alles rond vliegt tijdens de bevalling. Er worden 2 paar handschoenen aangetrokken en dan kan de bevalling beginnen.

Het is best heftig om te zien.. Tijdens de bevalling besluit ik dat ik geen kinderen meer wil krijgen op de natuurlijke manier haha.. Maar ook een keizersnede is geen optie voor mij, dus hier moet ik nog even iets op gaan verzinnen. Maar ik heb nog even! De baby is in vergelijking met andere pasgeborene een dikkertje, dus komt moeilijk ter wereld. En dan is het tijd dat ze de vrouw gaan inknippen.. In 1 woord, verschrikkelijk. Het is verschrikkelijk om te zien dat ze iemand zo inknippen! En daarbij kwam ook nog eens kijken dat ze helemaal was uitgescheurd. De baby kan nu gelukkig wel ter wereld komen.

Zodra hij eruit is, spuugt hij een grote hoeveelheid vloeistof uit. De pasgeborene begint niet te huilen en ik merk aan de verpleegkundigen dat er een klein beetje paniek is. Ze gaan met z’n alle van de kamer af en laten de vrouw alleen. Na een kleine minuut, wat voor mij echt 10 minuten leek, ademt hij nog niet en beginnen ze met reanimeren. Ik moet echt even slikken.. Zo klein en onschuldig en wordt nu gereanimeerd. Ik heb nog nooit eerder een reanimatie gezien in mijn leven, dus dit is mijn eerste keer. De reanimatie doen ze naar mijn weten wel goed! Ik gok na een minuutje, begint het kleine wonder te huilen!

Dan denk je dat alle ellende voorbij is, maar dan komt het gedeelte waar ik helemaal niet lekker van word, het hechten.. Als ik eraan terugdenk, hoor ik haar nog steeds schreeuwen. Ze schreeuwt het uit en de verpleegkundigen lachen op de achtergrond. Dit vind ik ook echt een naar idee. Ook het beeld van het hechten krijg ik niet van mijn netvlies. Al met al is het een indrukwekkende bevalling.

Operaties
Ik heb al een aantal keer op OK gestaan, en het valt me op dat ze helemaal geen rekening houden met de privacy van de patiënten. Wanneer ze een katheter inbrengen, gaat de deur regelmatig open. Verder gaat het geven van een ruggenprik niet altijd even soepel. Soms zit de naald er niet goed in en halen ze hem eruit en prikken met dezelfde naald opnieuw.. Of het beeld hoe ze een baby uit de baarmoeder halen met een keizersnede staat ook vast op netvlies. Ze trekken zo hard aan het hoofdje van de baby dat ik bang ben dat de baby iets breekt. En ondertussen drukken ze heel hard op de buik van de moeder.

Verder communiceren ze bijna niet met de patiënt. Voor de operatie ligt de patiënt op de operatietafel en er wordt niet echt met haar gepraat. Er wordt niet gevraagd hoe het met haar gaat en of ze vragen heeft. Ik weet natuurlijk niet hoe dit in Nederland gaat, maar ik kan me niet voorstellen dat er zo weinig aandacht wordt besteed aan de patiënt. En tijdens de OK worden er veel grappen gemaakt, maar dit gebeurt in Nederland natuurlijk ook.

En dan nog 1 dingetje over een operatie. Ik sta te wachten op de chirurg die de vrouw gaat opereren. Op een gegeven moment komt hij binnen en zet de muziek op zijn telefoon aan. Hij gaat gewoon opereren terwijl de muziek hard aanstaat haha! Hij zingt lekker mee en danst op de muziek. Dit is echt heel gek om te zien! Al met al is het super leuk om op OK te staan en te zien hoe het menselijk lichaam er van binnen uit ziet!