Raket aanslagen en luchtalarm

Ik had vandaag een dagje vrij, even een dagje helemaal niks. Doordat ik in het buitenland zit voor stage moet er natuurlijk ook gewoon wat voor school gedaan worden dus dat stond in deze morgen gepland. Een zeer productieve morgen was het dus, en daarom was het smiddags even tijd voor wat onstapping. Samen met 3 andere meiden besloten we deze middag even naar Ofakim te gaan om daar wat lekker bij de bakker te gaan halen. We fietsten richting Ofakim wat ongeveer 20 minuutjes duurt. Bij de bakker besteld ik een

lekkere donut met natuurlijk een ijskoffie erbij, en we zijn met ons viertjes lekker buiten gaan zitten.
Tot op een moment dat we vanuit de verte allemaal gerommel hoorden en dat klonken niet als gluiden wat we wel eens vaker hoorden. We liepen de straat op om te gaan kijken wat er precies gebeurde en op dat moment zagen we zeker wel 3 rakketten door de lucht schieten op hele korte afstand. Op het moment dat de raketten door de lucht kwamen ging ook direct het luchtalarm af en dat betekende dat je 30 seconden hebt om een saveroom te vinden (dit is een veilige ruimte waar je op deze momenten naar toe moet). Alle mensen voor ons liepen allemaal de bakker naar binnen en wij liepen er achteraan. Ik kan me nog herinneren dat een man heel hard schreeuwde over de straat ‘’er komt een oorlog’’ en dat wa best angstaanjagend.
Binnen in de bakker aangekomen vroeg ik dan ook direct om een saveroom, deze was er niet we moesten gewoon wachten in de bakkerij. Een van de eerste dingen die door me heen schoot was hoe het met de andere vrijwilligers was, ik heb ze gebeld en zijn waren allemaal in de safroom. Ook de medewerkers van Aleh vroegen waar iedereen was en we werden goed op de hoogte gesteld en kregen tips.
Het luchtalarm was al snel over en eigenlijk vanaf dat moment ging het gewone leven ook weer door, mensen gingen weer de straat op, auto’s en bussen reden weer en eigenlijk niks aan de hand. Wij bleven nog binnen wachten omdat we nog steeds geluiden hoorden van de invallen van de raketten.

Na een tijdje liepen we de straat weer op, we hebben een speciale app voor raketaanvallen en iedere 2 seconden viel er wel ergens een raket. We besloten even weer te gaan zitten want zo konden we niet terug fietsen. Ik liet op dit moment ook aan familie en vrienden weten wat er allemaal aan de hand was en tegenlijk hielden we de aanslagen in de buurt in de gaten. Mensen om ons heen vroegen hoe het met ons ging en sommigen boden zelfs aan om ons thuis te brengen, echt heel meelevend. Na een uurtje wachten zijn we terug gaan fietsen, het was nog lang niet rustig maar we moesten ook weer naar huis en het werd al donker. Terwijl we op de fiets waren hoorden we verschillende inslagen om ons heen dat was best spannend.
Bij het eerste huis aangekomen werden we onthaalt met een groot applaus het was echt heel leuk om te zien hoe iedereen met elkaar meeleefde. Ik vroeg even hoe het met iedereen ging en nu ging ik ook zelf terug naar huis waar de meiden mij om de hals sloegen en blij om elkaar weer te zien. Je zag dat iedereen erg geschrokken was en maar we konden er wel met elkaar over praten. Op dat moment kwamer er ook nog twee nieuwe vrijwilligers dus het was een beetje een choatische boel. Ik begon maar eens met wat eten te koken maar wou ook het thuisfront even op de hoogte brengen gelukkig hielp iedereen erg goed mee. Tijdens het eten waren de aanslagen natuurlijk het gesprekonderwerp, we hoorden ze nogsteeds en de deuren en ramen begonnen er soms gewoon van te trillen.
Ik ben zelf eigenlijk op geen moment echt bang geweest, het ging allemaal een beetje langs mij heen en het voelde niet echt als de werkelijkheid. Tot het moment dat ik moest gaan slapen. Een medewerker van Aleh was langs geweest om ons even gerust te stellen en wat lekker langs te brengen, en nu was het toch echt tijd om te gaan slapen. Alle deuren ramen en deuren bleven open want als we wel het luchtalarm hoorden moesten we rennen naar de buren waar de saferoom is. Ik vond het een beetje een spannend idee dat we misschien wel in onze slaap moesten rennen voor je leven naar de saferoom. Gelukkig is er in de nacht niks geks gebeurt en konden we gewoon door slapen.
Deze ochtend moest ik gewoon weer werken bij Aleh. Hier hadden ze ook veel maatregelingen genomen, zoals de meeste bewoners

sliepen in de saferoom. Niemand ging naar buiten dus de dagbesteding kwam ook naar de bewoners toe deze morgen. Iedereen bleef erg op zijn hoedde omdat je overal om je heen nog aanslagen hoorde, en de bomaanslagen in de app bleven ook maar binnenkomen. Die avond hoorde we het verlossende woord ‘’er is een wapenstilstand getekend’’ en vanaf dat moment hebben we geen invallen of aanslagen meer gehoord.
Op woendag stond er een meeting gepland met alle vrijwilligers, door alles wat er gebuerde dat afgelopen 2 dagen werd de invulling ervan een beetje gewijzigd. We gingen het hebben over wat er precies allemaal is gebeurt en hoe iedereen het heeft beleefd. Je koos twee kaartje die allemaal op de grond lagen waar verschillende afbeeldingen op stonden. je koos 1 kaartje met wat je op het moment van de inslagen voelde en je koos een ander kaartje met iets wat je hoop gaf. En aan de hand van deze kaartjes vertelde iedereen zijn verhaal in de groep. We zijn inmiddels met 23 vrijwilligers dus dat waren een heleboel verhalen. Ik vond het ook bijzonder dat iedereen ook zijn eigen verhaal en belevenis erbij heeft gehad. We hebben nog wat praktische punten besproken en toen was de meeting voorbij. Ik vond het echt heel waardevol en gaaf dat Aleh zoiets voor ons had georganiseerd omdat het als groep je meer bij elkaar brengt en je kan van anderen horen hoe was voor hun. Het was ook een soort verwerking voor jezelf omdat het niet niks was wat er allemaal is gebeurt de afgelopen tijd.
Gelukkig kunnen we dit allemaal weer afsluiten en ik kan zeggen dat ik weer een ervaring rijker ben! En geloof niet altijd wat de media zegt in Nederland, ze maken het vaak erger dan dat het is of verdraaien het helemaal. Uiteindelijk zijn er ongeveer 470 rakketten over gevlogen waarvan Israël er 100 kon tegenhouden. Het is begonnen doordat Israël spionnen naar de Gaza heeft gestuurd en daar waren ze boos over, er is na 48 uur een wapenstilstand getekend en alles is rustig nu.