Verdwaald in de woestijn

Ik had vandaag een avond shift op het werk, dat houd in dat ik de avond werd van 14:00 uur tot 20:00 uur. Ik kon heerlijk uitslapen dus en ik was deze morgen alleen in het huis omdat iedereen een ochtend shift had. Ik werd wakker met het idee om vandaag de buurt eens met de fiets te gaan verkennen. Ik zit hier namelijk in een best rustige maar mooie omgeving. Ik fietste richting het einde van de straat en daar kwam ik terecht bij het begin van de woestijn. Ik was hier al eens eerder met mijn huisgenoten geweest om de zondondergang te bekijken. De woestijn hier is echt prachtig, met allemaal heuvels, mooie bomen en grootte vlaktes met zand en kleine struikjes. Er heerste daar ook heel rust en stilte wat er fijn is om even tot rust te komen soms.
Ik had ook een selfie standaard meegenomen om wat mooie foto's te schieten in de woestijn en op andere mooie plekken.

Toen ik wat leuke foto's had geschoten pakte ik de fiets weer terug naar huis, tenminste dat was de bedoeling. Ik fietste richting de weg waar ik ook de heenweg vandaan kwam, alleen kwam ik hier niet veel verder omdat ik meer richting de woestijn fietste. Het fietsen in de woestijn ging al niet zo makkelijk omdat je ook hele smalle zandpaadjes fietst. Ik moest even gaan stil staan om goed na te denken waar ik vandaag kwam en hoe ik weer naar huis moest komen. Ik wist het gewoon echt even niet meer, de hele woestijn leek op elkaar en het leek ook alsof er helemaal geen uitweg was. Ik ben maar rondjes blijven fietsen tot ik hopelijk was bekends tegen zou komen en de weg weer terug wist. Op een gegeven moment kwam ik uit bij een begraafplaats wat ik ook nog nooit eerder had gezien, en ik fietste maar weer terug naar het punt waar ik ook begonnen was met zoeken. Ik begon een klein beetje in paniek te raken ook omdat ik helemaal alleen was en er verder niemand en niks te zien was om mij heen. Ik heb denk ik totaal een half uur rond gefietst en uiteindelijk vond ik de weg terug. Ik fietste nu langs een grote boomgaard met allemaal kassen en toen zag ik de bekende weg weer terug. Ik was echt ontzettend opgelucht dat ik het weer had gevonden, ik fietste gauw terug naar huis en hier moest ik even bijkomen van de schrik. Ik heb wel geleerd dat ik de volgende keer wat beter moet kijken hoe ik heb gefietst, of niet meer alleen gaan, ha ha.

Ik nam een lekkere douche en ik stapte nu weer op de fiets naar het Aleh toe. Ik zal later in het dagboek nog meer gaan vertellen over wat ik doe in Aleh zodat je daar ook een beter beeld van kan krijgen.