Niet alleen onze laatste dag in Ho Chi Minh City is aangebroken, maar ook onze laatste dag in Viëtnam. Wat gaat de tijd toch snel!

Vandaag gaan we naar de Cu Chi Tunnels, het ondergrondse gangenstelsel dat tijdens de Viëtnamoorlog diende als schuilplaats voor de Viet Cong. We volgen onze gids over het terrein en hij vertelt ons over het verloop van de strijd, over de ingenieuze nepingangen en valkuilen die werden gemaakt om de vijand te misleiden. Op het terrein zijn een operatieruimte, voorraadkamer, commandopost en een keuken nagebouwd. Het unieke van deze keuken was dat de rook via een bepaald systeem naar een plek honderden meters verderop werd afgevoerd. Zo kon de plaats van de keuken geheim blijven. De meeste tunnels zijn ingestort, maar een klein deel is bewaard gebleven en voor publiek toegankelijk gemaakt. De tunnel is 100 meter lang en heeft om de 20 meter een zij uitgang. We lopen de tunnel in en ik kan gewoon niet geloven dat hier echt mensen hebben geleefd. En dan nog te bedenken dat ze de tunnel breder en hoger hebben gemaakt voor de westerse toeristen. Na 20 meter in de smalle, donkere tunnel hou ik het voor gezien en pak de zij uitgang naar boven. Steven kruipt nog een stukje door, maar ook hij pakt de volgende zij uitgang naar buiten.
Omdat de communisten de oorlog hebben gewonnen, is het verhaal dat verteld wordt bij de tunnels het communistische verhaal. Dit verschilt heel erg van het verhaal dat we van Mr. Phong gehoord hebben of van het Amerikaanse perspectief. Al met al vond ik het zeer interessant om dit een keer gezien te hebben!