Plesante Dame en nog meer...

20 juni,
Had ik in het vorige hoofdstuk verteld over onze Yvonne....kom ik bij 1 van de hotels en kijk in het Corendon boek zie ik tot mijn schrik een niet nader te noemen opmerking over haar stapavondje staan. Ojee, hier moet ze op aangesproken worden en vooral gewaarschuwd want een 2e keer mag dit niet meer voorkomen. Ze is hier helemaal stuk van en zegt: dan ga ik maar niet meer uit....FOUT antwoord Yvonne: gewoon niet meer teveel drinken, we zeggen het ook om jou te beschermen tegen jezelf en voor anderen. Dan komt de kleine trolley als vervanging van de Corendon tas, fijn voor onze schouders want je sjouwt je een breuk aan dat ding.
- Marilyn gaat naar huis ivm haar opa, die is stervende en ze wil hem nog spreken. Tijdens haar terugvlucht naar Kos, overlijdt hij. Ook zij dus helemaal stuk en besluit om het weekend erop weer naar huis te gaan om de crematie en uitstrooing bij te wonen.....Triest.

- Een mevrouw die samen met haar man zou komen naar Kos, maar hij overleed en ze is nu alleen....moeilijk maar zo dapper van haar. dan ben ik even een maatschappelijk werkster.
- Mensen die een verkeerde kamer kregen, een slot dat ineens veranderd was, een dokter die moet komen en dan op zondag uitvinden welke apotheek open is.
Gelukkig even tussendoor geskypt met Boaz, die geen pamper meer aan heeft, hij is op school wezen kijken en daar zijn heel veel vriendjes en hij speelt verstoppertje tijdens het Skype, ook laat hij zien dat hij kan fietsen, het mannetje wordt groot, het gaat hard in zeer korte tijd. Ik vind het super gezellig. Blij dat dit mogelijk is zo face to face.
Nu Marilyn weg is is het voor ons natuurlijk drukker. De nieuwe collega Fadoua is aangekomen, ze moet alles nog leren maar is niet echt leergierig. Zelfs een buspraatje lukt niet. Telkens moet je haar taken geven anders gaat ze gewoon naar huis en gaat slapen. Ze

heeft nu de ramadan en dat werkt niet echt in ons voordeel. Ik snap dat het niet makkelijk is maar dit is voor ons wel heel moeilijk. Als we er iets van zeggen dan geeft ze ons een blik die bijna dodelijk is. We moeten het maar aankijken en afwachten, maar makkelijk is ze zeer zeker niet.
Een intensieve werkdag ziet er ongeveer zo uit: 9 uur kantoor, 11 uur vliegveld arr/dep, 15.30 terug op kantoor, 15.45 vertreklijsten ophangen verschillende acco's, 16.30 op afspraak 2 hotels langs om excursie's te boeken, 17.00 tot 19.00 bezoektijd 2 hotels nog auto's, fietsen en excursie's telefonisch regelen/inboeken naar huis en om 20.30 koffie zetten en ga ik neerploffen.
De eerste keer Medicare nodig: mevr.heeft haar scheenbeen gestoten aan sunbed....14 hechtingen 680,- Dat is inclusief medicijnen en om de dag opgehaald worden om de hechtingen te bekijken en aan het eind van de vakantie, na 2 weken de hechtingen eruit halen. Wel zielig voor haar, het is ook nog eens snikheet hier.

Ze doet er nogal luchtig over en zal aan Corendon melden hoe goed ze geholpen is door me... da's wel weer erg aardig van haar.
Dan naar het Ziekenhuis. Een mevr. heeft uitval in één been gehad, gevallen, in de ziekenauto en nu: röntgen, echo, bloedtest, dat gaat de hele dag duren en Yvonne is erbij, ik ben even wezen kijken, het is een oudere dame en mijn ervaring zegt dat die het toch fijner vinden als er ook een ouder iemand bij is. Even een praatje gemaakt, zegt ze later dat ik een plesante dame ben:-) Onderweg nog wat mooie foto's gemaakt en op maandag, mijn eerste vrije dag zonder regen, naar het strand geweest en heerlijk genoten. De volgende vrije dag is volgende week zaterdag, dit omdat we de beide jonge dames niet tegelijk vrij willen geven. Mijn dag beëindigd in een heerlijk bad.

Een aankomst op Kos bij Hotel Panorama, Mensen hebben een vakantie gewonnen bij Blauwe Vogel maar er is daar niets bekend. Niemand bereikbaar, gelukkig wel ingecheckt, het scheelt dat Marilyn en Mariska bekend zijn in het hotel. De volgende dag is alles uitgezocht en is het toch allemaal goed gekomen.

Dan komen Irene Moors en Gerard Joling met winnaars van de vriendenloterij in een hotel, ik zit daar te eten, incognito, met M en M, staan er ineens wel 15 gasten om me heen...U bent toch Trees?...eh, ja...Nou, en toen kreeg ik toch een lading over me heen, dat ze de zaal niet in mochten omdat Joling daar was en zij moesten dus in de "kou" aan het zwembad zitten. Leek nergens op, en de verjaardag van 1 van de dames zou gevierd worden etc. Ik zat daar een beetje vol ongeloof die groep aan te staren en zei steeds niks. Ik moest eerst even tot 10 tellen voor ik zou ontploffen en verkeerde dingen zou zeggen. Nadat ze uitgeraasd waren heb ik ze verteld dat ik overleg zou hebben met de leiding van die trip en erop terug zou komen. Ik heb maar niet laten blijken dat ik kookte over het feit dat ze me ineens overvallen, tijdens het eten, de egoïsten. Later zag ik ze nog buiten en heb verteld dat ze wel naar binnen mochten maar de mensen die meespelen met de bingo hadden eerste keus, daarna de anderen. Wat denk je...het jarige jetje heeft de hele avond, met veel lol, buiten gezeten....al was het alleen maar uit protest, denk ik. Eigenlijk hebben ze wel gelijk, het is ook heel vreemd dat alles wordt georganiseerd voor die winnaars van de vriendenloterij, en dat de andere gasten daar voor moeten wijken.
Ze dienen maar een klacht in bij Corendon.....problem solved.
De volgende middag bij hetzelfde hotel: bezoekuur : van alles geregeld en ik had wat tijd over om te kletsen met gasten. Gezellig!
Zegt ineens een man tegen me: Ik heb je gisteren met de gasten bezig gezien en ik kan je zeggen: Jij bent een dame van statuur.
Hier ben ik trots op, want hij vertelde wat het betekend :
Maatschappelijk aanzien dat iemand door prestaties of persoonlijke uitstraling heeft verworven. Zo ging ik met de gasten om en dat wilde hij me toch even zeggen, aandacht voor iedereen ......Mooi toch?
Ik heb hem hartelijk bedankt voor dit compliment. Mijn dag kan niet meer stuk.

Dan een vliegveld dag... 6 uur opgestaan, 7.45 eerste gasten opgehaald, we hebben een "eilandtour", overal her en der zitten mensen verspreid en ik begin dan ook maar door dit meteen te vertellen als de eerste 20 gasten, al een half uur, in de bus zitten en we er nog "maar" 26 op moeten halen. U krijgt vandaag op uw laatste dag een gratis eilandtour, geniet dus ook nog even van het uitzicht. Gelukkig vindt iedereen dat niet erg. Bij 2 hotels weer naar mensen gezocht, dus duurde de reis nog langer en toen kwam het.....vertraging van 3 en half uur. Oh,oh, daar kwam nog bij dat we heel veel rolstoelgangers hadden bij de incheck, dus dat ging ook heeeeel langzaam en geloof me, daar wordt niemand vrolijk van, ook ik niet. Het bleek dat op Schiphol de man die de koffers in het vliegtuig moet laden, met zijn karretje het vliegtuig zwaar beschadigd had en deze dus niet de lucht in kon, dus ander vliegtuig zoeken en dat duurt natuurlijk "even"
De hele tijd ging ook mijn telefoon dus iedereen die wilde ook van alles. Een meneer van 73 die gevallen was met de scooter, later bleek dat 2 ribben gebroken zijn. Een stel dat mee zou op excursie maar door een fout in het systeem niet werd opgehaald, dus diezelfde dag nog hun geld terug wilden. Een mevrouw die halfpension geboekt had in Triton Hotel, dus geen lunch maar haar man kon 's middags beter eten dan 's avonds, of ik dat even om wilde zetten zodat ze lunch had ipv diner. Mensen die een auto wilden huren en ga zo maar door. Eindelijk om 16.00 uur thuis, even wat koken en fruit eten en weer klaar staan om 17.45 uur, om weer naar het vliegveld te gaan. Nu naar de Brussel vlucht, samen met Fadoua en natuurlijk bakte ze er weer niets van....pffft.

De volgende dag nog bij onze gevallen heer langs, hij was in het leger werkzaam geweest, dat hoor je aan het spellen van zijn naam en hij vertelde me ook over die tijd. Hij heeft erg veel pijn maar vind het fijn dat ik langs kom. Even een praatje en sterke pijnstillers geregeld. Als ik weg ga zegt ie: Mag ik je een kusje achter je oor geven haha, mijn antwoord daarop....doe maar niet, ben nog niet droog achter de oren :-) Hand gegeven en nu maar hopen dat hij over 3 dagen terug mag/kan vliegen

Nadat Martijn me vroeg of ik nog geen nieuwe berichten had, ben ik vandaag toch maar weer "in de pen" gekropen en heb dit verhaal geschreven. Het gaat me niet lukken om wekelijks te schrijven, maar maandelijks een lange mail moet toch kunnen. Marilyn is zaterdag 3 juni weer terug uit België gekomen, erg verdrietig nog, maar we hebben samen met Mariska lekker gegeten en ze kon haar verhaal even kwijt.
Zondag is ze nog vrij en dat is alleen maar goed. Alles laten bezinken en een plekje geven.

Deze dag op 4 juni wordt afgesloten met een heerlijke duik in de zee en daarna lekker gegeten bij Baltic Beach Club met ouzo. Ook belde mijn lieve Inge mou nog. Zij is heel blij met haar bestemming, goed te horen. Kos is bekend voor mij, een team niet, maar ben toch blij dat ik deze keuze gemaakt heb. Het was een dag met veel belevenissen op het vliegveld positief en negatief maar al met al toch heel gezellig. Vriendenloterij weer naar huis, halve bus voor transavia ....veel gedoe allemaal. Tijdens het tanden poetsen denk ik aan "Betty Jansen", elke keer weer. Bedankt lieve vriendin.
Ik zit hier nu sinds 9 mei en kan alleen maar zeggen: het is vallen en opstaan maar blijf blij met mijn fantastische baan. I go with the flow.