Wat een hitte......

Mensen wat is het heet. In de nacht is het nog 28 graden en overdag tot wel 37 graden. Heel vochtig en klam voel ik me de hele dag. Zweet als een gek en drink water zoveel ik kan. We hebben al verschillende mensen met uitdrogingsverschijnselen gehad. Allemaal aan het infuus in ons "geweldige" ziekenhuis. Er zijn veel mensen die ziek zijn en eerder naar huis willen. Gordelroos, buikgriep, bevangen door de hitte, of iemand die aan het fietsen was en er ineens een autoportier open ging. Ze viel en had een slagaderlijke bloeding met beenbreuk. Been half in het gips, alleen de onderkant, anders mag ze niet vliegen vanwege de druk. Ze zit maar te zitten en ik heb een vlucht voor haar geregeld. Toen ze thuis waren kreeg ik een lief mailtje dat alles prima gegaan was en ze bedankten me. Mooi toch? Verder nog een kindje van 10 maanden met oorontsteking, een stel met ruzie dat eerst apart wilde vliegen maar op het laatst toch maar samen naar huis ging, maar ze wilden geen stoelen naast elkaar in het vliegtuig. Komt dit je bekend voor Inge?

Het zijn lange dagen met uren van 8 tot 19 of 20 uur. Bijna geen tijd om te eten maar gelukkig is er yoghurt MET abrikozen jam, gemaakt door een franse dame die hier woont. Zo lief om dat te krijgen en vooral lekker. 's Avonds, ik heb nog puf, toch maar even nog een duik genomen in de zee om een beetje af te koelen.

We hebben eindelijk groen licht van de directie dat we iemand erbij mogen voor het vliegveld. Het is daar zo druk en het kost je toch steeds ongeveer 5 uur om de transfer rond te hebben. Bij veel acco's zitten maar 2 of 4 mensen en dat houdt in dat we soms 10 stops of meer hebben. Het grapje over de gratis eilandtoer wordt me niet altijd in dank afgenomen. Ik kan er niks aan veranderen, moet die toer ook steeds maken dus niet zeuren mensen (hoewel ik dat laatste natuurlijk niet zeg)
Zelf heb ik momenteel 21 acco's onder mijn hoede en dat is aanpoten. Het zijn veel kleine maar je moet ze wel allemaal af en toe bezoeken dus sjees ik van hot naar her. Overal een praatje maken....je snuutje laten zien. Wel gezellig, maar kost zoveel tijd.
Ik ben blij als het eindelijk zaterdag is, lekker vrij en na een lekker ontbijtje bij Bella Vista in de stad, een massage en een manicure, nestel ik me op het strand van Tam Tam. Morgen komen de kids... heerlijk. Ik hoop dat ik een beetje tijd voor ze krijg.

Zondag, 25 juni
Jaaaa ze zijn er, Anneke, Dirk, Kiara en Boaz. Die kleine man op mijn armen en dan pakt hij mijn gezicht vast en zegt: Oma ik heb je gemist...slik. 's Avonds wat met ze gedronken op het terras van hun hotel en heerlijk naar de zee gewandeld.

Dinsdag, 27 juni,
De dag begint om 8.30 met een kapotte bus, dus wachten op een nieuwe voor de transfers. Tijdens het wachten krijg ik steeds telefoontjes van acco's dat er niemand is voor de info. Vreemd, Yvonne zou toch daar moeten zijn. Even later krijg ik via een huilende Yvonne te horen dat ze de boot vanuit Bodrum gisteren heeft gemist en ook die van vanochtend!! Dus vanavond pas weer present. Hoe krijgt ze het toch steeds voor elkaar :-) Nadat de bus is gearriveerd, de gasten opgehaald en eenmaal aangekomen op het vliegveld....vertraging van 7 uur. Ojee, het blijkt dat het vliegtuig vertrokken is uit Amsterdam maar bij Amersfoort alweer terug moest omdat er brand was ergens bij de neus. Marilyn en ik gaan wachten op het vliegveld samen met onze gasten. Marilyn doet de administratieve afhandeling en ik verblijf met de gasten in het tegenoverliggende restaurant.

Van de 189 gasten zijn er slechts 6 die klagen en waarbij ik niks goed kan doen. Na 3 uur wachten mogen de gasten kiezen of ze naar een hotel willen tot half 7. De meesten willen gewoon in het restaurant blijven maar er gaan toch ca. 50 mensen naar een hotel. Ik ga even boodschappen doen bij de nabij gelegen supermarkt en haal 2 zakken snoepjes. Bij terugkomst vertel ik ze dat ik mijn complimenten maak voor hun gedrag, ze blijven zo rustig, en dat ik als beloning snoepjes heb meegebracht. Gelach alom en het was allemaal nog best gezellig. Behalve voor de 6 mopperende gasten, die overigens allemaal naar een hotel zijn gegaan. Eindelijk om 19.06 komt het vliegtuig aan en een uurtje later vertrekken de gasten naar Amsterdam. Wel vervelend want ze zouden naar Eindhoven en Groningen gaan, maar nu worden ze vanuit Amsterdam met bussen vervoerd. Komen dus om ca. 01.30 uur aan met de bus. Niemand heeft daar problemen mee alleen.......juist die 6.
De volgende dag schrijft 1 van hen op een FB pagina dat Corendon de lucht in kan en Hostess Trees erbij. Nou ja ze doen maar. Zelf kreeg ik een heel lief mailtje waarin mensen me bedankten voor de goede zorgen op het vliegveld. Het is maar hoe je het beleeft. Mijn lange dag was in ieder geval helemaal niet vervelend. We hebben best veel lol gehad. Alleen vreselijk jammer dat ik niet naar de kids kon, had het zo mooi gepland, maar liep helaas anders.

Woensdag, 28 juni,
Overdag tussen de bedrijven door even wezen zwemmen bij de kids

en 's nachts krijg ik ineens een telefoontje: D4U. Er is een kind van 10 jaar alleen achtergelaten daar. De ouders, 23 en 26 jaar, zijn stappen en niet telefonisch bereikbaar en Valentina, de eigenaresse, maakt zich zorgen. Het kind heeft een I-phone waarvan de batterij leeg is en we hebben geen oplader. Ik mijn bedje uit en naar Smuggler's gereden. De enige plek waarvan ik zeker weet dat er nog mensen zijn die eventueel zo'n ding wel hebben. Ik heb geluk en kan er 1 lenen. Op naar Valentina waar inmiddels om 01.45 de ouders arriveren. Ze zijn zich van geen kwaad bewust en nemen het kind mee. Ik kan toch niet nalaten om nog even: En bedankt hè,te zeggen. Waarna ik nog een wijntje neem en naar huis vertrek. Inmiddels 3 uur in de nacht: Slapen

Anneke en Dirk hebben, naast een fiets, een auto gehuurd, een Opel Astra Cabrio. De ogen van die kleine man toen hij de auto zag.....Wauw hij wist niet wat hij zag, een transformer hihi. Ze hebben lekker het eiland verkent. Oma heeft helaas weinig tijd. Ook zijn ze vrijdag met de 3 eilandencruise meegeweest. Zo blij dat ze genieten en ze worden ook al mooi bruin/rood. Verder verloopt de week rustig en kan ik toch nog op zaterdag lekker met ze zwemmen bij hun zwembad. Het is veel te warm om iets anders te ondernemen. Deze week was het steeds tussen de 39 en 42 graden dus dat was afzien. Maar deze zaterdag neemt niemand me meer af. Na het zwemmen bij hun gegeten en samen een afzakkertje genomen bij Baltic Beach Bar. Om 23 uur moe maar voldaan naar huis. Morgen gaan ze alweer weg en mag ik ze na het ontbijt begeleiden naar het vliegveld.

Op zondag de kids uitgezwaaid en de nieuwe week weer begonnen.
Wat kwam ik tegen:
- Een vrouw met gezondheidsproblemen eerder naar huis. Dus vlucht regelen. Heb je alles rond, ga je het vertellen, komen ze ineens met

de mededeling dat ze zelf al een vlucht geboekt hebben. Of ik wel even de transfer naar het vliegveld wil regelen. Helaas kan dat niet. De bus zit vol dus moeten ze met een taxi.
- Een man die ging wandelen, de deur van het appartement niet op slot deed, terwijl zijn vrouw nog lag te slapen. Bij thuiskomst treft hij een naakte jongeman in zijn woonkamer op de bank, die beweerd daar te verblijven. Hij is nog onder invloed van drank en drugs en er volgt een handgemeen. Mensen helemaal overstuur en willen meteen verhuizen naar een hotel. Maar voordat je dat rond hebt...pfft 's avonds zitten ze eindelijk in een ander hotel. De jongen had zich gewoon vergist in het appartement.
- Een jongen die zijn been brak tijdens het stappen en gegipst werd in het ziekenhuis, maar wel naar huis wilde. Een fit to fly kreeg hij wel van de arts maar eigenlijk mag je, vanwege de druk in het vliegtuig, niet vliegen met een gesloten gips. Op hoop van zege, het is zijn eigen keuze.
- De vuilnismannen staken, dus het vuilnis stapelt zich op. Daar haal je je neus graag bij op, zeker met deze warmte.
- Een sleutel die niet afgegeven is bij de receptie en de gast is al vertrokken, of ik wil zorgen dat de sleutel alsnog terecht komt.
- Twee kaarten mogen ontvangen van mijn andere 2 schatten uit Rheden. Fijn om te lezen, 1 is er geadresseerd aan Mama Destination 1, geweldig bedacht ! Gelukkig weten ze hier dat IK daarmee bedoeld wordt.

We hebben 2 dames gevonden die op 2 dagen de transfers doen naar het vliegveld, Gina en Betty. Dat geeft ons een beetje meer lucht. Met 9 vluchten per week is het anders geen doen om ook nog de info's te geven. Corendon gooit ook nog eens alle vluchten om, nu hebben we veel vroege en late vluchten. Het wordt er allemaal niet makkelijker op.

Donderdag 6 juli: Een nieuwe excursie en ik mag hem als eerste meemaken. Sunset cruise. Om 16 uur transfers langs de hotels. We halen allemaal Poolse mensen op en maar 2 Nederlanders, die overigens blij zijn dat ik er bij ben. Op naar Kefalos waar we om 18 uur aan boord gaan van een vissersboot. 2 keer stoppen we om te vissen nabij het eilandje bij Agios Stefanos, (heb ik al over geschreven) met een lijntje waarbij je moest zorgen dat het lood de zeebodem raakte om vervolgens naar de punt van het eiland te gaan voor de zonsondergang. Die Polen zijn gek op alcohol en weten van geen ophouden. De wind was 6 bft en de wijn die we kregen waaide bijna uit de bekertjes. De Polen dronken Raki/ouzo....komt toch wat harder aan.Tijdens de BBQ dansten ze op de tafels alsof hun leven er van af hing, maar aan boord moesten ze blijven zitten omdat ze anders mss overboord sloegen. Zingen konden ze als de besten en om 22.30 uur weer in de bus naar huis waar ze al snel in slaap vielen. Een transfer van 2 uur dus alweer laat, terwijl ik in de ochtend al om

5.30 opgestaan was voor de transfer naar het vliegveld. Een lange dag maar wel heel gezellig afgesloten. Het Nederlandse echtpaar heeft ook genoten gelukkig, we hebben samen heerlijk om alles gelachen.

Vrijdag 7 juli: Het gaat goed met me, hoewel ik wat beter op mijn water drinken moet letten. Mijn nier begint soms toch op te spelen en dan weet ik niet of ik juist meer of minder moet drinken. Even aftasten. Ik ben vanaf vandaag gelukkig geen hoofd reisleiding meer, dat heb ik gevraagd. Marilyn regelt alles en is ook veel beter bekent met alle administratieve dingen. Ik ben daar ook niet geschikt voor. Laat mij maar bij de gasten zijn, daar voel ik me als een vis in het water. Toevallig waren de dames vandaag ook naar de directie geweest om hier over te spreken. Mooi geregeld dus....eindelijk. Het bleek dat Marijke me vreselijk opgehemeld heeft en nu ik hier ben blijkt de praktijk toch anders uit te pakken voor hun en voor mij.Ik ben hier nu pas bijna 9 weken, maar het lijkt al veel langer. Het waren zware weken. Als ik goed tel, nog 15 mooie en vast en zeker gezelliger weken te gaan. Ze vliegen voorbij. Straks uit eten met de dames. En voorlopig ben ik morgen weer even heerlijk vrij.