‘Hoe zet je een courgette en twee tomaten goed op de foto? Ik wil graag vijf mogelijke posities zien’. Aldus mijn fotografie docent, Octavio. Het soep project (waar ik een aantal weken geleden over schreef) is in gang gezet. Hoe belicht je een soep goed?, hoe zorg je dat groenten blijven drijven? Etc.
Mijn tijd in Portugal vliegt voorbij, ik ben bang dat ik straks wakker word en alles een droom is geweest. Lissabon voelt steeds meer als thuis. Met vaste gezichten in de supermarkt (Joao Jorge waar ik altijd mijn boodschappen bij afreken), IADE (mijn school), flatmates en vrienden, mijn tweepersoons kraak bed, de sportschool waar ik naartoe ga en altijd dezelfde afgetrainde mannen/vrouwen zie die onderdeel van het meubilair zijn geworden, de kakkerlakken in huis (misschien moet ik ze binnenkort eens een familienaam geven) en veel meer.
Afgelopen weekend ben ik naar Porto geweest. Nu ik terug ben in Lissabon merk ik hoe fijn het is om in een stad te wonen waar je de weg kent, maar toch altijd nieuwe dingen ontdekt. Porto is in vergelijking met Lissabon een stuk grauwer. Lissabon is zelfs in de regen een zonnige plek. Veel huizen in Lissabon hebben een pastelkleurtje of zijn bedekt onder tegeltjes. In Porto komen de tegeltjes ook weer tevoorschijn, maar de kleuren missen. Toch heeft de stad ook iets elegants. Misschien heeft dat te maken met alle dure port kelders en wijngaarden die aan de Douro liggen. Mijn weekend bestond uit heel veel regen, lekker eten (zwarte pasta met tonijn steak), port proeven (bij Sandeman), meer leren over de Portugese ‘discoveries’ en scheepvaart. Erg leuk! Tijdens het weekend was er een evenement voor studenten gaande. Overal liepen jongeren in zwarte kleding en een lange zwarte cape, zingend. Dat deed me sterk denken aan de Harry Potter reeks, wel toevallig want een belangrijke toeristische plek in Porto is een oude bibliotheek die J.K Rolling gebruikte als inspiratie voor haar boeken.
Korte verhaaltjes
Gisteren heb ik samen met Ria en Jill via de NOS applicatie dodenherdenking gevolgd. In een kringetje op vier krukken zaten we in een donkere studio naar een telefoonschermpje te kijken. Deze traditie kwam voor onze docent, die even binnen kwam wandelen, wat uit het niets.
Vorige week zijn mijn huisgenootjes uit Ljouwert op bezoek geweest. Dat was heel erg fijn en gezellig! HOOGTEPUNT: Leandra wilde graag in een TukTuk dus zo geschiedde het dat we met z’n drieën + een hond (kwamen we later achter) in een driewielig voertuig door de stad reden. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en kan stiekem niet wachten tot ik ze weer zie in Nederland.
Vorige week zondag ben ik met een georganiseerde trip gaan kajakken op de Tejo (Taag). Met een groep van ongeveer zeventig studenten gingen we in de regen het water op. Ik zat samen met Valerie in een boot. Dat ging als volgt: LINKSRECHTSLINKSRECHTSNOGEENKEERLINKSNOGEENKEERTJELINKSHALLO. We hebben daar een kasteel bezichtigd aan de rand van de rivier en zijn een klein dorpje in geweest. Na de lange tocht kwamen we koud en nat aan in een huis vol Kroaten. In de keuken stonden minimaal tien zingende mannen van twee bij twee meter.
Over zingen gesproken: Portugal staat bekend om ‘Fado’. Voor wie nog niet zoveel over Portugal weet; Fado ontstond rond 1830 in de armere wijken van Lissabon (Alfama/Bairro Alto). Fado past wat mij betreft in het straatje Blues vanwege de melancholische toon, anders klinken doet het wel. Fado zang wordt vaak begeleidt door een akoestische gitaar en Portugese gitaar. Het lied zelf wordt in Portugees gezongen. Fado = Saudade. Saudade is een Portugees woord wat volgens anderen niet te vertalen is naar een andere taal. ‘Saudade is een gevoel, meer nog een pijn, van het zo erg missen dat je leeg wordt van binnen. Een leegte die alleen gevuld kan worden door mooie herinneringen’ – zo stond laatst in een blad wat ik lees.
Naast dodenherdenking heb ik ook gewoon koningsdag gevierd! Valerie en ik hadden een uitnodiging om bij de Nederlandse ambassade op visite te gaan (wat later het huis van de ambassadeur bleek). Het Wilhelmus, (bitter)ballen, haring en Heineken bier waren ook van de partij. Na dit formele feestje gingen we door naar een informeel feestje (inclusief spijkerpoepen, koekhappen, Guus Meeuwis en meer). Erg leuk!
Don't be mean
Groetjes en een kusje van mij
May 05, 2015
‘Hoe zet je een courgette en twee tomaten goed op de foto? Ik wil graag vijf mogelijke posities zien’. Aldus mijn fotografie docent, Octavio. Het soep project (waar ik een aantal weken geleden over schreef) is in gang gezet. Hoe belicht je een soep goed?, hoe zorg je dat groenten blijven drijven? Etc.
Mijn tijd in Portugal vliegt voorbij, ik ben bang dat ik straks wakker word en alles een droom is geweest. Lissabon voelt steeds meer als thuis. Met vaste gezichten in de supermarkt (Joao Jorge waar ik altijd mijn boodschappen bij afreken), IADE (mijn school), flatmates en vrienden, mijn tweepersoons kraak bed, de sportschool waar ik naartoe ga en altijd dezelfde afgetrainde mannen/vrouwen zie die onderdeel van het meubilair zijn geworden, de kakkerlakken in huis (misschien moet ik ze binnenkort eens een familienaam geven) en veel meer.
Afgelopen weekend ben ik naar Porto geweest. Nu ik terug ben in Lissabon merk ik hoe fijn het is om in een stad te wonen waar je de weg kent, maar toch altijd nieuwe dingen ontdekt. Porto is in vergelijking met Lissabon een stuk grauwer. Lissabon is zelfs in de regen een zonnige plek. Veel huizen in Lissabon hebben een pastelkleurtje of zijn bedekt onder tegeltjes. In Porto komen de tegeltjes ook weer tevoorschijn, maar de kleuren missen. Toch heeft de stad ook iets elegants. Misschien heeft dat te maken met alle dure port kelders en wijngaarden die aan de Douro liggen. Mijn weekend bestond uit heel veel regen, lekker eten (zwarte pasta met tonijn steak), port proeven (bij Sandeman), meer leren over de Portugese ‘discoveries’ en scheepvaart. Erg leuk! Tijdens het weekend was er een evenement voor studenten gaande. Overal liepen jongeren in zwarte kleding en een lange zwarte cape, zingend. Dat deed me sterk denken aan de Harry Potter reeks, wel toevallig want een belangrijke toeristische plek in Porto is een oude bibliotheek die J.K Rolling gebruikte als inspiratie voor haar boeken.
Korte verhaaltjes
Gisteren heb ik samen met Ria en Jill via de NOS applicatie dodenherdenking gevolgd. In een kringetje op vier krukken zaten we in een donkere studio naar een telefoonschermpje te kijken. Deze traditie kwam voor onze docent, die even binnen kwam wandelen, wat uit het niets.
Vorige week zijn mijn huisgenootjes uit Ljouwert op bezoek geweest. Dat was heel erg fijn en gezellig! HOOGTEPUNT: Leandra wilde graag in een TukTuk dus zo geschiedde het dat we met z’n drieën + een hond (kwamen we later achter) in een driewielig voertuig door de stad reden. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad en kan stiekem niet wachten tot ik ze weer zie in Nederland.
Vorige week zondag ben ik met een georganiseerde trip gaan kajakken op de Tejo (Taag). Met een groep van ongeveer zeventig studenten gingen we in de regen het water op. Ik zat samen met Valerie in een boot. Dat ging als volgt: LINKSRECHTSLINKSRECHTSNOGEENKEERLINKSNOGEENKEERTJELINKSHALLO. We hebben daar een kasteel bezichtigd aan de rand van de rivier en zijn een klein dorpje in geweest. Na de lange tocht kwamen we koud en nat aan in een huis vol Kroaten. In de keuken stonden minimaal tien zingende mannen van twee bij twee meter.
Over zingen gesproken: Portugal staat bekend om ‘Fado’. Voor wie nog niet zoveel over Portugal weet; Fado ontstond rond 1830 in de armere wijken van Lissabon (Alfama/Bairro Alto). Fado past wat mij betreft in het straatje Blues vanwege de melancholische toon, anders klinken doet het wel. Fado zang wordt vaak begeleidt door een akoestische gitaar en Portugese gitaar. Het lied zelf wordt in Portugees gezongen. Fado = Saudade. Saudade is een Portugees woord wat volgens anderen niet te vertalen is naar een andere taal. ‘Saudade is een gevoel, meer nog een pijn, van het zo erg missen dat je leeg wordt van binnen. Een leegte die alleen gevuld kan worden door mooie herinneringen’ – zo stond laatst in een blad wat ik lees.
Naast dodenherdenking heb ik ook gewoon koningsdag gevierd! Valerie en ik hadden een uitnodiging om bij de Nederlandse ambassade op visite te gaan (wat later het huis van de ambassadeur bleek). Het Wilhelmus, (bitter)ballen, haring en Heineken bier waren ook van de partij. Na dit formele feestje gingen we door naar een informeel feestje (inclusief spijkerpoepen, koekhappen, Guus Meeuwis en meer). Erg leuk!
Don't be mean
Groetjes en een kusje van mij
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!