Valle d’Itria of Trulli-land

We bevinden ons ondertussen in een streek tussen Bari en Brindisi, in een dorpje genaamd Lamie di Olimpia, in de gelijknamige B-en-B bovenop een heuvel van het gehucht. Het dorpje hoort bij de gemeente Locorotondo en ligt in een vallei, de Valle d’Itria, die een vruchtbare vallei is waar de grond quasi volledig door landbouw is ingepalmd. We zien vooral wijnbouw en olijfgaarden rondom ons, maar ook andere velden met gewassen die ondertussen reeds gerooid zijn.

De streek wordt gekenmerkt door zijn trulli’s. Ik schreef eerder al over

de stenen constructies die boeren overal ten velde maakten met de overschot van stenen op het land, om er schuurtjes en stalletjes mee te maken, of tijdelijke onderkomens voor de boeren tijdens de oogstperiodes. Wel, in deze streek hebben ze het bouwen van deze schuurtjes verheven tot een meer typische kunst en tot meer permanente verblijfplaatsen.

Ten eerste, de bouwsels in deze streek hebben een heel specifieke vorm, die je volop kan zien in de foto’s die ik hierna zal posten. Ten tweede, van stalletjes en schuurtjes op het land, zijn de bouwsels geëvolueerd naar huizen voor de armsten, voor arme boeren op het platteland, maar ook voor armen in grotere dorpen en steden (zie Alberobello), en nu sinds enkele jaren worden vele van de oude trulli’s hersteld en gerenoveerd en gebruikt als toeristenverblijven, of kleine winkeltjes, of zelfs als onderdeel van nieuwe woningen. De stad Alberobello bevat zo’n 1000 trulli’s bvb. en is ondertussen ook beschermd werelderfgoed van UNESCO. Het is de moeite om het eens gezien te hebben, want op zich immens in omvang, maar aan de andere kant is hierdoor het geheel ook ontzettend toeristisch en druk geworden. Je moet er een beetje door kunnen zien.

Op het platteland is het veel rustiger en vind je veel Contrada’s, dat zijn groepjes van verschillende trulli’s en andere bouwsels bij mekaar, die eigenlijk samen 1 gemeenschap vormen. Ze hadden 1 gemeenschappelijke ovenplaats, waar mensen samen konden brood bakken, ze hadden ook 1 gezamelijk kerkje... met andere woorden, ze vormden samen 1 klein dorpje. Het landschap is verspreid met dergelijke Contrada’s en Lamie di Olympia is er 1 van.

Alles bij mekaar zijn we 5 nachten blijven overnachten op deze plek, en hadden we ook 5 dagen om deze streek te exploreren.

Ons verblijf
Onze B-en-B ligt dus op een steile heuvel, en lijkt uit de verte een witte villa te zijn. Ik stuur hierbij enkele foto’s van de plek en zijn omgeving, zodat je een idee krijgt... Er is ook een zwembad dat we kunnen gebruiken met erg koud water, wat op zich wel verfrissend is na een dag slenteren in nauwe steegjes of na een fikse wandeling tussen de trulli’s op het platteland...

Valle d’Itra
1 Dag hebben we beslist de auto niet te gebruiken en de dag te beginnen met een deftige wandeling in de buurt, op het platteland dus, om te eindigen met een verfrissende plons in het zwembad. Dat was een fijne afwisseling na het vele rondrijden en bezoeken van steden en dorpjes. Ook voor het eten beperkten we ons tot de lokale broodjeszaak en de beenhouwer die ‘s avonds restaurant wordt... meer lokaal dan dat kun je niet krijgen.

Een impressie van onze wandeling in ‘eigen streek’ zie je in de foto’s hierbij...

ALBEROBELLO
Een andere dag hebben we Alberobello bezocht, zoals ik reeds vernoemde. Ook daar kan je enorm veel pittoreske foto’s maken... dus veel woorden ga ik er niet meer aan spenderen. Foto’s zeggen zeker meer... (zie de foto's op de vorige pagina)

Behalve Alberobello, zijn er natuurlijk ook andere mooie en interessante steden in de omtrek te vinden. Wij hebben er slechts enkele van bezocht, oa. Polignano a Mare en Monopoli, 2 kuststeden met baaien en havens aan de Adriatische kust, Ostuni, en het dorp Locorotondo, dat midden in de Valle d’Itria gelegen is op een heuveltop.

POLIGNANO A MARE
Wat Polignano a Mare betreft, waren we er net wanneer er een evenement was... de jaarlijkste wedstrijd voor schoonspringen van een hoge klif. Gelukkig waren we vroeg vertrokken, zodat we voor de massa kijklustigen in de stad arriveerden en nog voldoende tijd hadden om de kleine straatjes te verkennen. Rond de baai echter, waar het

envenement zou plaatsgrijpen in de namiddag, was er al heel wat activiteit en voorbereiding, en sommige plekken waren reeds afgesloten, zodat we toch ook al wat van de sfeer konden meepikken.
We zijn er niet gebleven tot de wedstrijd begon, want voor ons werd het er te druk, en we wilden sowieso verder gaan met onze verkenning van Monopoli. Hier volgen enkele foto’s van Polignano a Mare en een indruk van het duikevenement van die dag!

MONOPOLI
Monopoli is dus een andere havenstad, met minder hoge kliffen dan Polignano a Mare, maar op zijn eigen manier erg mooi en gezellig. ‘s Middags hebben we er na lang zoeken (zondag is de familiedag bij uitstek en zonder reservatie is het bijna onmogelijk om een plekje te bemachtigen in een beter restaurant) een tafeltje gevonden in een Spaans (ja, Spaans!!) restaurant met paella als specialiteit... hij was al dente klaargemaakt met verse zeevruchten (uiteraard), vermoedelijk met de expertise van de risotto-kennis, en smaakte heerlijk! Dit was de lekkerste paella die ik ooit heb gegeten, en we

zaten ook echt op een gezellige en mooie plek, plus de ober was kei-vriendelijk. Een verdiende rustige zondag(na)middag dus.
Het feit dat deze stad een redelijk grote vissershaven heeft, en een oud fort dat in de 16de eeuw werd gebouwd tegen de Turkse dreiging, geeft deze stad extra karakter. Ook het kleine strand rond de muren van de vestiging vonden we schattig... het werd gretig gebruikt door zowel toeristen als de lokale bevolking.
Hier volgen enkele foto’s van Monopoli om de sfeer van die namiddag weer te geven.

OSTUNI
Ostuni, ook genoemd ‘de witte stad’, is gebouwd op 3 heuveltoppen en is prachtig, maar ook trendy en populair. Het oude stadscentrum is goed bewaard en centraal staat een oud franciscaner klooster uit de 14de eeuw. Het was er gezellig wandelen.

LOCOROTONDO
Locorotondo ligt bovenop een heuveltop, middenin de Valle d’Itria, en is echt rond van vorm... vandaar zijn naam: Loco van locus, rotondo van rond. Je ziet het van ver in de vallei liggen omdat het zo hoog ligt en omdat de huizen er zo wit gekalkt zijn. Het is niet te groot en wordt ook als 1 van Italiës mooiste dorpen aanzien.

Castellana Grotte
Tenslotte is deze grot nog het vermelden waard. Ergens 15 km ten noordwesten van Alberobello bevindt zich het plaatsje Castellana, waar zich op een diepte van 70 m in de karstige bodem een enorm grottencomplex uitstrekt, kilometers lang. Reeds miljoenen jaren baant het water van een onderaardse rivier zich een weg door het gesteente en vormt er scheuren en spleten en ganse onderaardse canyons en zalen. We bezochten de plek, gedurende 2 uur en legden er minstens 3 km onder de grond af, tot 70 m diepte. We zagen prachtige stalachtieten en stalachmieten, het was enorm en wonderbaarlijk. Spijtig genoeg mochten we slechts foto’s nemen in de 1ste grote zaal, die niet de mooiste was en slechts een voorproevertje.

In elk geval, met de vermelding van deze grot, sluit ik ons hoofdstuk van de Trulli-vallei af... een mooie streek en het bezoeken waard. We

zijn al benieuwd naar het vervolg. ;-)

Aangezien we in onze B-en-B wat minder contact hadden met de gastvrouw, hebben we misschien ook wat minder extra weetjes verzameld. Het was een moeder van kleine kindjes en ze had vermoedelijk veel aan haar hoofd. Toch moet ze ons graag gezien hebben, want we hebben wel een lokale witte wijn als cadeaux gekregen als we weg gingen... een Castilla Locorotondo Dop van 2020. We hebben ondertussen al door dat de lokale wijnen hier in Puglia heel lekker zijn, dus, deze zal zeker smaken! Santé!