Reis van Pescara naar Maglie

De vlucht met RYANAIR uit Brussel naar Pescara verliep vlot, en de FIAT 500X die we op voorhand gereserveerd hadden, stond netjes op ons te wachten... prachtig gewassen door de meneer van de balie van het verhuurbedrijf zelf, omdat de car-wash op zondag blijkbaar gesloten is.
Gezwind reden we naar ons 1ste verblijf in Pescara, een B-en-B niet te ver van de luchthaven, waar we enthousiast ontvangen werden door een vriendelijke meneer. Hij gaf ons een gezellige kamer en de weg naar een dichtbij restaurant, waar we meteen naartoe gereden zijn omdat onze magen ondertussen al ferm aan het knorren waren.
Het gevolg: onze 1ste pizza op Italiaanse bodem...
Na een deugddoende maaltijd reden we terug voor onze 1ste nacht op Italiaanse bodem. Het was een rustige en stille nacht en ‘s morgens voelden we ons fris en klaar voor ontbijt en onze lange rit naar het zuiden van de hak van Italië: de Salento streek.(500 km)

Aangezien we de vorige avond ‘s waren toegekomen toen de zon al lang onder was, zagen we bij het ochtendgloren pas echt waar we terecht gekomen waren. Onze kamer had een balkon dat uitkeek over een groene vallei. Op het eigendom van onze B-en-B stonden palmen, olijfbomen en zelfs grote cactussen... duidelijk een ander type flora dan wat we gewoon zijn. Verrassend genoeg leek de omgeving wel nog enorm groen, ik had het droger verwacht. Maar dat gecombineerd met een stralende schroeiende zon, reeds om 9 uur ‘s morgens, deed ons beseffen dat de vakantie nu echt wel aangebroken was.

Het ontbijt bleek niet wereldschokkend, maar dat verwachtten we ook niet in ItalIê. Ze zijn er niet echt voor gekend, voor hun ontbijten. En vaak hebben ze de neiging om het erg zoet te maken... iets te zoet naar onze goesting. Maar lekkere koffie is geen probleem daarentegen!

In elk geval, wat wel leuk was, dat was dat de meneer van de B-en-B tijdens het ontbijt ook tijd had om met ons te praten en hij kon ons heel wat interessante zaken vertellen over de Abruzzen (Pescara ligt nL in de Abruzzen) en over de rest van het zuiden van Italië. Hij heeft ons bijvoorbeeld nieuwsgierig gemaakt naar de Abruzzen, waar het volgens hem goed vertoeven is.... je hebt er zee en strand, maar ook bergen (de Apennijnen), je hebt er lekker eten (waar niet in Italië?) en een mix van de discipline van het noorden met toch de kunst om te

relaxen uit het zuiden. Het leven wordt er ook niet bepaald door de maffia, wat volgens hen in het zuiden echt een probleem is. Als je hem moet geloven, dan hadden we de verkeerde keuze gemaakt om naar Puglia op vakantie te gaan... maar hij moest toegeven dat je in vele delen van Puglia toch wel enorm lekker kan eten en dat in Puglia het maffia-probleem zeker niet zo groot is als in Napels en Sicilië, dus zo verkeerd was onze keuze dan toch weer niet.
Uiteindelijk vertrokken we uitgeslapen en voldaan met onze FIAT 500X naar het zuiden, met als plan enkel te stoppen voor middageten. We zouden wel zien waar we terechtkwamen.... maar geen wegrestaurants!
Enorm veel over onze autorit valt er niet te vertellen... behalve dat we

nooit geweten hebben dat er zoooooveel olijfbomen groeien in Italië. Het is iets dat je eigenlijk wel kan bedenken, maar samen met druivelaars is het het enige gewas dat je onderweg quasi tegen komt. Behalve dan de cactussen... ook daar zijn er veel van. Het lijkt zelfs het onkruid te zijn dat overal tussen groeit. En als er geen muurtjes zijn gebouwd met de overvloedige stenen die overal verspreid liggen, dan zijn het hagen van cactussen. Volgens ons een redelijk efficiënte manier om volk van je eigendom af te houden.

Toen we al heel wat km’s gevorderd waren en onze magen begonnen te knorren, hebben we de afrit Torre a Mare genomen. Een klein dorpje aan de Adriatische kust, waar we meteen het visrestaurant La Rune vonden. Onze 1ste maaltijd in Puglia, en het was meteen naar onze verwachtingen. Mijn spaghetti al Vongole was heerlijk en ook Xavier was zeer tevreden met zijn gerecht. La mama stond in de keuken en de meneer deed de zaal, op zijn eigen norse maar correcte manier.

Na het eten maakten we nog een wandelingetje in het dorp tot aan het haventje en de toren waar het dorp naar vernoemd is, om dan snel weer de auto in te stappen en verder te tuffen naar ons eindadres in Maglie.

De B-en-B met de naam “Corte dei Granai” bevindt zich in het centrum van de stad Maglie, die centraal gelegen is in de Salento. Het is een plek met veel winkels en boutiques en naar het

schijnt komen veel locale Italianen hier kleren shoppen. Ons verblijf bevindt zich in 1 van de enige voetgangerszones en is een gerenoveerde graanschuur die volledig in bleke steen van de Salentostreek is opgebouwd. Het is eigenlijk een historisch stukje erfgoed, omgebouwd tot B-en-B.

Het ziet er erg mooi uit, onze kamers geven uit op een binnenkoer waar stoelen en tafeltjes staan, en ligzetels, erg mooi ontworpen allemaal, zeer sfeervol. De kamer is ook behoorlijk spectaculair, ruim, met grote inloopdouche en zelfs een bubbelbad... en een inloopkast achter een grote spiegel.
Ons ontbijt eten we een stukje verderop in de straat, op een andere binnenkoer... Ik voeg enkele foto’s toe, zodat je een idee krijgt van onze omgeving hier, en dat voor de komende 4 dagen.