Twyfelfontein

Weer vroeg opstaan, 5.30 uur en om 7.00 uur vertrokken. Na een kwartier rijden moesten we terug, want de lunch was niet meegenomen. We trekken Damaraland in en hadden een stop in Khorixas. Hier wat water gekocht want het was erg warm. We rijden door een heuvelachtig en dor landschap met veel rotspartijen. Heel sporadisch komen we de lokale bevolking tegen. Om 12.00 uur komen we aan bij het visitors centre van Twyfelfontein en krijgen uitleg over deze bijzondere plaats. Grappig om te zien dat de toiletten keurig achter gordijntjes zitten.

Twyfelfontein is de naam van een waterbron en van het dal waarin deze bron ligt, in de bergen van Damaraland. In de taal Nama/Damara heet het gebied Uri-Ais, "springende bron". Toen zich in 1947 blanke boeren in de streek vestigden, bleek de bron minder betrouwbaar dan gedacht, vandaar de naam. In 1964 vertrokken de boeren, maar de naam is gebleven. De vallei werd beroemd toen er vele honderden prehistorische rotstekeningen werden ontdekt. Het is niet bekend wanneer de ontdekking gedaan werd. Het bleken meer dan 2500 verschillende prenten te zijn. Nadat er al vele exemplaren waren ontvreemd, werd Twyfelfontein in 1952 uitgeroepen tot nationaal monument, en in 2007 tot werelderfgoed volgens de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Onder leiding van een gids hebben we een wandeling gemaakt door het gebied. Het was zo warm dat een van onze reisgenoten bijna flauw viel, ook niet zo verwonderlijk als je op pad gaat met een kunststof paraplu. De lunch hebben we genuttigd in het visitors centre. Het was inmiddels 40 graden. Om 14.00 uur vertrokken we richting ons nieuwe onderkomen.

Onderweg nog even gestopt voor een wel heel bijzondere plant. Lombard geeft uitleg hoe het zit;
Welwitschia mirabilis is een naaktzadige plantensoort. De plant komt voor in de kuststreken van Angola en Namibië en is vernoemd naar de Oostenrijkse arts en botanicus Friedrich Welwitsch. De naam in het Afrikaans is "tweeblaarkanniedood". De plant heeft in aanleg drie paar kruiswijs staande bladeren, waarvan slechts twee zeer langzaam groeiende bladeren blijvend zijn. Het eerste paar zijn de kiembladen, het tweede paar zijn de blijvende bladen. De bladeren zitten aan de korte stam. Ze groeien met diepliggende stamcellen permanent verder gedurende het leven van de plant. De plant is tweehuizig (dat wil zeggen dat er aparte mannelijke en vrouwelijke planten zijn) en is voor haar bestuiving aangewezen op een rode wants, de welwitschiawants (Probergrothius sexpunctatis). Gemiddeld worden de planten zo'n 500 tot 600 jaar oud, maar van sommige exemplaren is bekend dat ze wel 2000 jaar oud zijn.

Dit was de laatste foto van mijn nieuwe toestel de D700. De spiegel klapte niet terug, dat was wel balen. Voor de rest van de reis niet meer te gebruiken, maar gelukkig had ik nog een ander toestel.

We verblijven in de Damara Mopane lodge. Het huisje had een moestuin voor de deur. Om 18.00 uur een wandeling gemaakt naar een plateau met een prachtig uitzicht voor een sundowner met een hapje en een drankje.
Het diner was buiten in de tuin.