Naar Swakopmund

Op tijd (7.30 uur) vertrokken voor een lange rit over een onverharde weg naar de kust. Om 9.00 uur kwamen we langs stalletjes waar Herero vrouwen hun waar verkopen. Een poppetje gekocht en wat foto's gemaakt van de vrouwen in traditionele klederdracht. Na een uur rijden komen we de Ovahimba tegen. De Himba zijn nomaden en leven voornamelijk van hun vee. Eerst toestemming vragen of we wat foto's mogen maken. We vonden ze wel een beetje chagrijnig, maar misschien is dit wel normaal of zou dit de warmte zijn. Himba-vrouwen wassen zich nooit, ze smeren zich in met otjize, een mengsel van geitenvet, kruiden en oker. Door de oker krijgen de vrouwen de typische rode kleur. Het mengsel beschermt hen tegen de zon. Ook sieraden zijn belangrijk voor de Himba's. Deze maken ze van schelpen, leer en koper. Het belangrijkste sieraad voor de vrouwen van de Himba is de ohumba, een schelp die aan een ketting om hun nek hangt. De traditionele kleding is gemaakt van de huiden van geslachte dieren.

Onderweg zien we de Brandberg, dit is de hoogste berg van Namibië en hier zijn ook rotstekeningen te vinden. Twintig kilometer voor de kust begon de temperatuur, onder invloed van de Atlantische Oceaan, terug te lopen van 40 naar 20 graden. Om 12.30 uur kwamen we aan bij Cape Cross. Hier leeft een gigantische kolonie zeeleeuwen. Prachtig om te zien, maar wel een enorme stank en veel lawaai. Langs de kust zie je oneindige zandvlaktes en in zee liggen verscheidene zeewrakken gestrand door de verraderlijke oceaan. Daarom noemen ze deze kust ook wel de "Skeleton Coast". Om 13.45 uur hebben we bij Hertiesbaai een lekker visje gegeten. We kwamen om 16.30 uur aan bij Hotel Europa Hof in Swakopmund. Nog even gewandeld op de pier en een glaasje gedronken. Het was weer een lange maar mooie dag.