Sossusvlei

Deze morgen moesten we wel heel vroeg op want om 06.45 moesten we bij de ingang van het park zijn in verband met mogelijke file voor de ingang. Dus om 05.00 ontbijt en 05.15 koffer voor de deur en om 05.45 vertrokken. Het was nog donker en moesten nog een uur rijden naar Sesriem, de ingang van het park. Om 07.00 gingen we het park binnen en vanaf hier is het nog 70 km over de rivierbedding naar Tsauchap. We zagen meteen al twee luchtballonnen boven de vallei hangen. Bij duin 45 (alleen duinen hoger dan 200 meter krijgen een nummer) een stop gemaakt en zijn we naar boven gelopen, best wel zwaar in dat mulle zand.

Vijf km voor Deathvlei konden we met de bus niet verder en moesten overstappen in een fourwheeldrive of tractor om bij de Deathvlei te komen. Vanaf het eindpunt gewandeld naar Deathvlei en tot 10.30 uur hebben we de vlei verkend. De vlei is een witte kleivlakte omgeven door een aantal van de hoogste duinen ter wereld, waarvan de hoogste 300 tot 400 meter hoog is en op een zandstenen terras ligt. De kleilaag werd gevormd wanneer de rivier de Tsauchab door regenval overstroomde. Dit zorgde voor ondiepe poelen waar, in de overvloed aan water, de acacia's konden groeien. Toen het klimaat veranderde werd het gebied geteisterd door droogte. Zandduinen omringden de vlakte, waardoor de waterstroom van de rivier geblokkeerd werd. Doordat er te weinig water bij de bomen kwam, zijn die gestorven. De overgebleven skeletten van de bomen, die ongeveer 900 jaar oud zouden zijn, zijn zwartgeblakerd door de zon. Hoewel ze niet versteend zijn, vergaan ze niet doordat

het te droog is. Het weer was bewolkt en dat was wel een beetje jammer voor de foto's maar aan de andere kant was het met de brandende zon wel erg heet geworden. Later toen de zon weer begon te schijnen was het alweer 40 graden. Onderweg nog een witte Cobra van 1.5 meter gezien, kronkelend over het zand.
Terug naar Sesriem en hebben daar nog even gewandeld langs de Sesriem Canyon. Het dankt zijn naam aan het feit dat je zes riemen aan elkaar moest knopen om een emmer water op te halen uit de bron.
Om 15.00 uur kwamen we aan bij de Solitaire Country Lodge. Op het terrein stonden allerlei autowrakken en alles wat daarmee te maken had. De kamers zijn rond het zwembad gesitueerd in een patio opstelling. Na het diner vroeg gaan slapen maar dat lukte niet zo goed. Onze reisgenoten (Ben en Frieda) hadden nogal veel lol en sleepten met tafels en stoelen over de veranda totdat we een hoop glas gerinkel hoorden. Daarna was het rustig.