Viva la vida

Saludos,

Het weekend van 10 en 11 november zouden we eigenlijk naar Sevilla en Córdoba gaan met een organisatie, maar dat werd een paar dagen van te voren helaas gecanceld. Toen we hoorden dat dat dus niet doorging, hadden we allerlei plannen om het toch nog een beetje een leuk weekend te maken, maar uiteindelijk faalde elk plan en kwam het neer op een spelletjes avond met een huisgenootje. Ook heel gezellig natuurlijk, we hebben haar pesten geleerd, maar toch nog steeds jammer dat we die twee steden nu niet hebben kunnen bezoeken. Gelukkig hebben Kris en ik al afgesproken dat we minstens een keer per jaar terug naar Spanje moeten om ons Spaans te blijven oefenen, dus Sevilla en Córdoba komen vast nog een keer aan bod.

Op 16 november gingen Kris, Manon en ik naar de bioscoop in het winkelcentrum hier vlakbij. De bioscoop was heel Amerikaans; heel groot met super veel zalen. De film waar we naar toe gingen was Bohemian Rhapsody, en wat een goede film was dat! Ik hou van Queen, dus deze film moest ik sowieso zien, en hij stelde zeker niet teleur. De Spanjaarden kunnen niet zo goed Engels, dus synchroniseren ze hun films (dit verklaart waarschijnlijk ook waarom hun Engels niet goed is). We keken de film dus in het Spaans, zonder ondertiteling. Gelukkig was dit heel goed te doen, we begrepen eigenlijk alles. Leuk om te merken dat mijn Spaans ook echt is verbeterd sinds ik hier ben. Het enige dat in het begin een beetje raar was, was dat de stemmen die de teksten inspreken zo perfect zijn, dat het bijna nep klonk. Eerst vond ik het zo gek om te luisteren naar een stem die ik echt niet bij het personage vond passen, maar later raak je daar gelukkig aan gewend.

Op zondag 18 november besloten Kris en ik om naar een natuurpark te gaan, vlak onder Murcia. We namen de bus en een half uur later stonden we in een totaal andere omgeving dan hier in de stad. De bomen waren zelfs zo groen, dat ze gewoon slecht gefotoshopt leken. Toen we bij het bezoekerscentrum aankwamen, zagen we allemaal mensen in volledige hiking-outfits. Dit had achteraf onze eerste hint moeten zijn. Vol goede moed gingen wij echter op onze All Stars een wandeling maken, aangeraden door de mevrouw van het bezoekerscentrum. Na twee uur lopen hadden we geen idee waar ergens op de route we waren, dus vroegen we de hulp van een andere wandelaar. Deze man zag onze schoenen en zag het al helemaal mis gaan. Hij vertelde ons dat het zeker nog een goede twee uur wandelen zou zijn en dat dat wel zwaar zou worden, aangezien we niet echt

goed uitgerust waren. Wisten wij veel, wij dachten gewoon een simpele, gezellige hike te maken door het bos. We hadden niet verwacht dat we professionele wandelaars moesten zijn voor deze route. De man gaf ons aanwijzingen voor een kortere route, dus die volgden wij op. Dachten we. Na een half uur kwamen we bij een kruispunt, en wij dachten dat we hier rechtdoor moesten. Na weer drie kwartier lopen, zagen we opeens een snelweg. Toen kwamen we erachter dat we compleet de verkeerde kant op waren gelopen en dus weer drie kwartier terug moesten. Op dat moment waren we al meer dan drie uur onderweg. Uiteindelijk hebben we waarschijnlijk wel zijn kortere route gevonden, maar we hadden geen idee meer waar we ergens op de kaart waren, dus moesten we het doen met de schaarse bewegwijzering. Na heel (heel) lang gelopen te hebben, kwamen we ook nog in een stortbui terecht. Gelukkig waren we op dat moment net, eindelijk, het park uit, maar we moesten nog twintig minuten richting de bus. Het water stroomde over het asfalt en stond tot aan onze enkels. Ik was echt helemaal doorweekt, wat achteraf niet heel gek was, aangezien er code oranje was afgegeven voor die middag. Dat hadden we even gemist. Uiteindelijk hebben we die dag 24,1 km gelopen, vijf uur lang, en 70 verdiepingen (qua hoogte). De dagen erna konden we amper lopen (laat staan traplopen of sporten) van de spierpijn.

Het weekend erna kwam Lucas, Kris' vriend, weer op bezoek. Aangezien hij hier al een keer was geweest, hoefde hij niet weer een rondleiding door de stad, dus besloten

we om naar het circus te gaan. We hadden van te voren al kaartjes gekocht, maar waren natuurlijk veel te laat geweest, dus zaten we helemaal op de achterste rij. Gelukkig was het theater niet heel groot, dus konden we het alsnog prima zien. Toen we aankwamen bij het theater zagen we zoveel kinderen, dat we even bang waren dat we bij een heel kinderachtige show terecht waren gekomen met clowns of iets dergelijks. Dit bleek gelukkig helemaal niet het geval, het circus was echt heel tof met alles erop en eraan, zoals acrobatiek, illusies en humor. Het bijzonderste vond ik de vrouw die aan haar haren door de lucht vloog. Dat leek zo pijnlijk, maar zag er zo cool uit.

Op donderdag 29 kwamen we erachter dat onze universiteit 's avonds een flamenco show organiseerde, als onderdeel van de Refresh Week (een week waarin allerlei jonge artiesten, in elke zin van het woord, hun werk mochten laten zien). We wisten niet of we kaartjes nodig hadden, of waar het überhaupt was, maar na een korte zoektocht hadden we het toch gevonden. Het optreden was in een hele sfeervolle, kleine bar. We bleken geen toegangskaartjes nodig te hebben, en we kregen zelfs gratis consumptiebonnen van een docent van ons. De flamenco show was zeer indrukwekkend, vooral omdat het zo klein en intiem was. Je kon de pijn gewoon horen in de stem van de zangeres, en de combinatie met het dansen was heel mooi om te zien.

Het weekend erna was het hoogtepunt van mijn Erasmus periode (nee grapje. Of toch niet): de kerstboom op Plaza Circular ging aan. Om 18:30, net na het ondergaan van de zon, moesten we natuurlijk nog even wachten, want "tranquilaaa" (rustig). Uiteindelijk, na een heleboel gepraat en aankondigingen, begon het spektakel. Wij hadden verwacht dat we zouden aftellen, en dat dan in één keer de boom aan zou gaan. Maar nee, het was een volledige lichtshow, met zelfs vuurwerk! Ik vond het super, en nu kwam ik eindelijk een beetje in de kerstsfeer. Het was wel gek dat ik daar zonder jas stond, met palmbomen om me heen, maar okay.

Ondertussen ben ik al weer meer dan drie maanden hier en blijft de tijd maar vliegen. Aankomende week is de laatste week voor de kerstvakantie, en daarna zijn het nog een paar lessen, wat tentamens, en dan zit het avontuur er helaas al weer op. Gelukkig heb ik nu nog anderhalve maand om er optimaal van te genieten.

Hasta luego!